Voisin C25 Aerodyne: Avant Garde!

Ο Gabriel Voisin με πλούσια ιστορία σαν ένας από τους πρωτοπόρους, που κατάφεραν να πετάξουν με «μηχανή βαρύτερη του αέρα», ήταν ένα από πιο ανήσυχα μυαλά των ημερών του κινούμενος ταυτόχρονα σε διάφορα επίπεδα. Επηρέασε πολλούς από τους μετέπειτα σχεδιαστές με την «αεροδυναμική» σκέψη του με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Andre Lefebvre, ο οποίος όταν απεχώρησε από την Avions Voisin προσελήφθη από τον Luis Renault, αλλά ήταν στη Citroen που σχεδίασε αυτοκίνητα σαν τα Traction Avant, 2CV και DS!

Χωρίς συμβιβασμούς, οδηγήθηκε στον αφανισμό, όμως όσο έζησε μας έδωσε μερικά από τα πιο προκλητικά αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν ποτέ!

Κόντρα στο κύμα, στα μέσα της δεκαετίας του 30’ όταν οι πωλήσεις ήταν καθοδικές, ο Gabriel Voisin, αντί να ακολουθήσει τη πεπατημένη και να μαλακώσει τη σχεδίαση των αυτοκινήτων του, αυτός αντίθετα προχώρησε σε πιο ακραία και προκλητικά σχέδια, απευθυνόμενος σε πλούσιους πελάτες όπου η εκκεντρικότητα ήταν τρόπος ζωής!

 

1934 C25 Aerodyne

Η σχεδιαστική φιλοσοφία του Voisin, όπου η πρακτικότητα πρέπει πάντα να συνδυάζεται με το… αναπάντεχο, βρήκε την έκφρασή της στην Έκθεση του Παρισιού του 1934, όπου παρουσιάστηκε το Aerodyne. Τα σαγόνια απλά… κρέμασαν με την αεροδυναμική του σχεδίαση και να τονίσουμε ότι η χρονιά εκείνη δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη σχεδιαστικά, με παρουσιάσεις από τους Gaston Grummer, Labourdette και φυσικά το «Yo-Yo» Delage. Όλα αυτά αυτοκίνητα που έγραψαν σχεδιαστική ιστορία, αλλά που όμως ποτέ δεν μπόρεσαν να συγκριθούν με την ωμή τόλμη του Gabriel Voisin.

Η σχεδίασή του ήταν βασικά απλή και το προφίλ του δεν ήταν τίποτα άλλο από μια καμπύλη. Η επιλογή αυτή όμως έγινε βασικά για πρακτικό λόγο, γιατί όλη η μεταλλική οροφή του αυτοκινήτου κινούνταν πάνω σε πλευρικές ράγες και το μετέτρεπε σε ανοιχτό, πολύ πριν παρουσιαστούν οι αναδιπλούμενες μεταλλικές οροφές! Η κίνησή της επιτυγχάνονταν με αλυσίδες που κινούνταν από δύο μικρούς «αεροκινητήρες», που χρησιμοποιούσαν τα αέρια της εξάτμισης για να περιστραφούν! Έτσι η κίνηση της οροφής μπορεί να ήταν αργή, αλλά απόλυτα αθόρυβη. Το μόνο πρόβλημα της σχεδίασης αυτής είναι  όταν η οροφή άνοιγε, ο χώρος αποσκευών δεν είναι προσπελάσιμος, όπως και η τάπα της βενζίνης. Έτσι καλό θα ήταν να μην μείνετε από βενζίνη με την οροφή ανοιχτή… όταν βρέχει!

Ο εξακύλινδρος κινητήρας, όπως άλλωστε όλοι οι κινητήρες του Voisin που είχε μεγάλη αεροναυπηγική ιστορία πίσω του, ανήκαν στην Knight που διέθετε πλευρικές βαλβίδες οι οποίες  ανοιγόκλειναν μέσα από κινούμενα χιτώνια. Ο sleeve valve κινητήρας του Knight ήταν εξακύλινδρος και απέδιδε 102 ίππους στις 3.800 σ.α.λ. που μπορεί να φαίνονται λίγοι, αλλά δεν ήταν αφού το αυτοκίνητο ζύγιζε μόλις 1200 κιλά.

Ο Voisin ήταν υπέρμαχος των κινητήρων αυτών, γιατί πρόσφεραν καλή απόδοση χωρίς κραδασμούς και ευκολία στην επισκευή. Επίσης πιστεύοντας ότι ένα αυτοκίνητο πολυτελείας θα έπρεπε να ήταν αθόρυβο, ο κινητήρας συνδυάζονταν με το ηλεκτρομαγνητικό κιβώτιο ταχυτήτων της Cotal. Τα κιβώτια ταχυτήτων της Cotal, ήταν ουσιαστικά δύο σχέσεων, αλλά κάθε ταχύτητα είχε και επιλογή overdrive με αποτέλεσμα να διπλασιάζονται οι σχέσεις. Ήταν ουσιαστικά μια ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ των χειροκίνητων κιβωτίων και των αυτόματων που όμως θα εμφανίζονταν μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο.

Αν μάλιστα αναρωτιέστε γιατί όλα τα αυτοκίνητα του Voisin φέρουν το χαρακτηριστικό «C», αυτό οφείλεται στη μνήμη του αδελφού του Charles ο οποίος σκοτώθηκε το 1912 με μια Alfonso Hispano. Όμως δεν ήταν στο τιμόνι, γιατί οδηγούσε η φίλη του Elise Deroche.

 

 

«Voituredel’ Avenir»

Το Aerodyne όμως, πέρα από την εκκεντρικότητά του, αντιπροσώπευε ένα μέρος από το όραμα του Gabriel Voisin για το αυτοκίνητο του μέλλοντος. Γιατί ο Voisin ήθελε το αυτοκίνητο να φορά τη νέα γενιά των αστεροειδών κινητήρων που ονειρευόνταν (ας μην ξεχνάμε τις αεροναυπηγικές του καταβολές)  με πέντε, επτά, αλλά και εννέα κυλίνδρους για το «Voiture de l’ Avenir», δηλαδή για το «αυτοκίνητο του αύριο»! Ονόμασε τη σχεδίασή του αυτή σαν «Aerosport», αλλά ο κινητήρας που ήθελε, ποτέ δεν ξεπέρασε το στάδιο της σχεδίασης, αν και έγιναν  δοκιμές ενός αστεροειδούς κινητήρα επτά κυλίνδρων πάνω σε μια παλιά 13CV.

Αλλά αν και το αυτοκίνητο των ονείρων του δεν πείρε ποτέ σάρκα και οστά, οι ιδέες του για αεροδυναμικά σχήματα βρήκαν εφαρμογή στο πλαίσιο της 3,3 λίτρων C28 που παρουσιάστηκε στην έκθεση του Παρισιού το 1935 με πλήρως ενσωματωμένα τα φτερά στη σχεδίαση (προλαμβάνοντας όλες τις μεταπολεμικές προτάσεις), σαν το αντίπαλο δέος της Bugatti T57. Αυτή όμως θα ήταν η τελευταία πραγματική σχεδίαση του  Voisin. Θα ακολουθήσει ακόμα μια προσπάθεια, αυτή της δωδεκακύλινδρης «Ailee» που όμως έμεινε πρωτότυπο. Το αυτοκίνητο αυτό με τους τελευταίους κυλίνδρους να βρίσκονται στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, ήταν ένα βήμα πολύ μακριά! Οι μέτοχοι που μέχρι τότε χρηματοδοτούσαν την εταιρεία, επαναστάτησαν και ουσιαστικά πήραν την διεύθυνση από τα χέρια του. Στην έκθεση του Παρισιού του 1937 παρουσίασαν ένα αυτοκίνητο με εξακύλινδρο κινητήρα της Graham-Paige. Πείρε το όνομα «Brick» (δηλαδή «τούβλο») από όσους το είδαν και οι πωλήσεις του ήταν μόνο τριάντα αυτοκίνητα. Ήταν το τέλος.

 

GabrielVoisin (1880-1973)

Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου στην όμορφη πόλη του Belleville-sur-Saona, όμως τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν από τα καλύτερα, αφού πολύ σύντομα θα εγκαταλείψει την οικογένεια ο πατέρας του και η μητέρα του θα αναγκαστεί να κάνει κάθε είδους δουλειά για να τον μεγαλώσει μαζί με το αδελφό του, που άλλωστε υπήρξε και ο μοναδικός του φίλος.

Σπούδασε στην Ecole Beaux Arts de Lyon, δηλαδή σε σχολή καλών τεχνών το 1899, αλλά ήταν η αεροναυπηγική που τον κέρδισε τελικά και θα γράψει το όνομά του πάνω-πάνω στη λίστα των γάλλων πρωτοπόρων του αέρα.

Στις 8 Ιουλίου του 1905 σε συνεργασία με τον Louis Bleriot θα καταφέρει να πετάξει με το πρώτο υδροπλάνο δικής του κατασκευής, αλλά η δεύτερη προσπάθειά του θα καταλήξει στο ποτάμι και παραλίγο να πνιγεί.

Το 1906 θα σχεδιάσει ένα ολοκαίνουργιο αεροπλάνο με κυκλικά φτερά, το οποίο όμως ποτέ δεν θα καταφέρει να απογειωθεί.

Το 1909 θα κερδίσει το μετάλλιο της τιμής της Λεγεώνας.

 

VoisinC6

Ένα από τα πιο σημαντικά αυτοκίνητα που σχεδίασε ποτέ, αν και δεν γνώρισε την αγωνιστική επιτυχία που ονειρεύονταν ήταν το C6, ή Laboratoire Grand Prix (δηλαδή «πειραματικό») του 1923, που διέθετε το πρώτο αυτοφερόμενο πλαίσιο στην ιστορία, με ειδική αεροδυναμική μελέτη. Μάλιστα για την κίνηση της τρόμπας νερού, υπήρχε μπροστά μια μικρή προπέλα! Ήταν εξολοκλήρου κατασκευασμένο από αλουμίνιο με αεροδυναμικά καπάκια στους τροχούς και με εσωτερικά τοποθετημένους τους πίσω τροχούς οι οποίοι είχαν ιδιαίτερα μικρό μετατρόχιο. Επίσης διέθετε κεντρικό σύστημα ελέγχου των φρένων με συρματόσχοινα που ήταν μεγάλα ταμπούρα σε όλους τους τροχούς και τέλος για να χωράει ο οδηγός, το τιμόνι ήταν τετράγωνο.

 

 

VoisinC31

Γνωστό στα Ισπανικά σαν «Biscuter» (στα αγγλικά σαν Biscooter), δηλαδή σαν «διπλό scooter» κατασκευάστηκε στην Ισπανία πάνω σε σχέδια του Voisin, σαν ένα φτηνό μεταφορικό μέσο. Βλέπεται ήταν μέρες κάτω από τη σκληρή δικτατορία του Φράνκο με την Ισπανία ουσιαστικά να βρίσκεται σε οικονομικό αυτό-αποκλεισμό. Έτσι όταν ο Voisin παρουσίασε αυτό το σχέδιο και κανένας δεν το ήθελε , οι ισπανοί ήταν αυτοί που με χαρά το αγόρασαν σε μια προσπάθεια να αρχίσουν μια δική τους βιομηχανία. Άρχισαν λοιπόν την παραγωγή του το 1953 στην Βαρκελώνη από την Autonationale S.a. που πρακτικά ήταν μια κρατική εταιρεία και η οποία αργότερα θα μας έδινε τη SEAT.

Αρχικά πείρε το υποκοριστικό Zapatilla, που μεταφράζεται σε παντόφλα, γιατί δεν είχε οροφή και αρχικά ήταν κατασκευασμένο από αλουμίνιο, αργότερα όμως κατασκευάστηκε και από αλλά υλικά όπως σίδερο και ξύλο.

Ο κινητήρας του ήταν δίχρονος 197 κ.εκατ. της Gnone & Rhone και απέδιδε 9 ίππους, με τη κίνηση να μεταφέρεται μόνο στον εμπρός δεξί τροχό για απλότητα στη κατασκευή, ενώ για τον ίδιο λόγο φρένα υπήρχαν μόνο στους υπόλοιπους τρείς τροχούς. Όσο για την όπισθεν, αυτή ήταν άγνωστη.

Μέχρι το 1960 που σταμάτησε η παραγωγή του είχαν κατασκευαστεί 12.000 αντίτυπα (κάποιο αναφέρουν 18.000 μαζί με τις διάφορες παραλλαγές του), σε διάφορους τύπους.

Ήταν πρακτικό και φτηνό, αλλά κανείς δεν το αγάπησε για την ομορφιά του, μάλιστα υπήρχε η έκφραση: «Άσχημο σαν το Biscuter!» ήταν όμως σημαντικό για την ισπανία.