Talbot-Lago, Figoni & Falaschi: «Goutte d’ Eau» (*)

Το γιατί και για ποιόν σχεδιάστηκε αυτό το αποκαλυπτικά πρωτότυπο αυτοκίνητο στα μέσα τοις δεκαετίας του 30’ από τους Figoni & Falaschi και που πήρε το χαρακτηριστικό όνομα Goutte d’ Eau αποτελεί ένα μυστήριο.

(*) Το «Goutte d’ Eau» μεταφράζεται σαν σταγόνα νερού, σε μια προσπάθεια να περιγραφεί η αεροδυναμική σχεδίαση, αλλά στην ελληνική έχουμε καταλήξει να το ονομάζουμε «δάκρυ», μεταφράζοντας αντί της γαλλικής ορολογίας, τον βρετανικό όρο «teardrop».

 

Νούμερο 9220

Η ιστορία το θέλει να αρχίζει τη ζωή του σαν αύξον αριθμός σχεδίων «Figoni Style Number 9220» και αποτέλεσε το σχήμα-έμπνευση για όλα τα Goutte d’ Eau αυτοκίνητα, που σχεδιάστηκαν στη συνέχεια και όχι μόνο από τον ίδιο, αλλά και από άλλους καροσερίστες που έφτασαν να το αντιγράφουν ξεδιάντροπα, αποτελώντας μάλιστα και το αντίπαλο δέος της Bugatti Atlantic, που θεωρείται το… άλλο πιο όμορφο αυτοκίνητο στον κόσμο!

Υπεύθυνους για την σχεδίασή του η ιστορία θέλει τρείς: Οι δύο δεν μπορεί να είναι άλλοι από τους ίδιους του Figoni και Falaschi, αλλά υπάρχει και ένα τρίτο όνομα, αυτό του Geo Ham, με αποτέλεσμα κανείς μέχρι σήμερα να μην μπορεί με σιγουριά να υποδείξει τον πατέρα.

 

Τρείς πατέρες

Ο Figoni ήταν ένας αυτοδίδακτος καροσερίστας με καλό όμως μάτι, ο Falaschi ήταν ένας επιχειρηματίας που όμως υπερηφανεύονταν ότι ήταν ένας αυθεντικός σχεδιαστής υψηλής αισθητικής και τέλος ο Geo Ham (το πραγματικό του όνομα ήταν Georges Hamel) ήταν στυλίστας που προσελήφθη στην Figoni & Falaschi το 1936. Κανείς όμως πραγματικά δεν ξέρει τον βαθμό επιρροής που είχε στα σχέδια.

Ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και όλοι μαζί θα μπορούσαν να ήταν οι εμπνευστές του, αλλά τελικά μάλλον ο Ham θα πρέπει να ήταν ο κυρίως υπεύθυνος. Και αυτό γιατί εκείνη τη χρονιά είχε σχεδιάσει μια καρότσα πάνω σε μηχανικά μέρη της Delahaye 135 roadster, η οποία παρουσιάστηκε στην Έκθεση του Παρισιού και που αμέσως αγοράστηκε από τον πρίγκιπα Aly Khan στο εξωφρενικό ποσό των 150.000 φράγκων, τιμή διπλάσια δηλαδή από την Delahaye Coupe des Alpes και οι κριτικές που είχε πάρει για το σχεδίαση ήταν εξαιρετικά κολακευτικές, όλοι μιλούσαν για ένα αυτοκίνητο που το «είχε πλάσει ο αέρας»! Μάλιστα βάση ενός άρθρου εκείνων των ημερών η σχεδίαση του αυτοκινήτου αναφέρεται σαν αποτέλεσμα της συνεργασίας των Figoni, Falaschi και Ham οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο είχαν εμπλακεί και στη σχεδίαση ενός αυτοκινήτου δύο ή τριών θέσεων για την Bugatti, μια συνεργασία που όμως δεν προχώρησε. Επίσης εκείνες τις ημέρες, στο περιοδικό L’illustration, για το εξώφυλλο του ένθετου αφιερώματος ‘Automobile et Tourisme, o Geo Ham είχε σχεδιάσει ένα φανταστικό αεροδυναμικό coupe. Όλα λοιπόν δείχνουν λοιπόν, ότι τελικά μάλλον ο Geo Ham ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από τη Goutte d’ Eau σχεδίαση. Μάλλον, γιατί μετά την Έκθεση του Παρισιού οι σχέσεις του εντάθηκαν με τον Joseph Figoni να αναφέρεται στον Ham σαν απλά ένα «συνεργάτη ιδεών» (τον περιέγαφε σαν «ideas man») και ότι ο Geo Ham είχε συνεργαστεί μόνο σε αυτό το αυτοκίνητο και σε κανένα άλλο. Αποτέλεσμα αυτών των δηλώσεων ήταν ο Ham να μηνύσει τον Figoni και να διακοπεί η συνεργασίας τους.

 

Figoni & Falaschi

Οι αρχές της Figoni & Falaschi ήταν μάλλον φτωχικές, εδώ που τα λέμε, πιο φτωχικές δεν μπορούσαν να ήταν. Οι γονείς του Figoni, το 1897 μετακομίζουν στο Παρίσι, από την Piacenza (Emilia-Romagna) με το όνειρο μιας καλύτερη ζωής και τραβούν μαζί τους τον τρίχρονο Giuseppe, που με την μετακόμιση ονομάζεται πλέον Joseph. Ο μικρός έπιασε δουλειά σαν μαθητευόμενος στην Vache, που κατασκεύαζε βαρέλια κρασιού, στα περίχωρα του Παρισιού, αλλά σύντομα μεταπήδησε στη απέναντι όχθη του Σηκουάνα, στην Boulogne-Billancourt (δίπλα στο ιπποδρόμιο του Longchamps), όπου ήταν το κέντρο κατασκευής των αμαξών για την αριστοκρατία. Όλοι είχαν την έδρα τους εκεί, οι Kellner et ses Fils, o Renault, οι Gordon-Brillie, o Warner, αλλά και κατασκευαστές αεροπλάνων όπως οι Voisin, Pischof & Koechlin και Esnault-Palterie. O μικρός έπιασε δουλειά στην αεροναυπηγική εταιρεία Nieuport & Berliot και το 1911 βρίσκει μια θέση στη Lavocat & Marsaud που κατασκεύαζε υπερκατασκευές για τα αυτοκίνητα της Bugatti. Πάντως αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ακόμα ένας μαθητευόμενος και πολύ σύντομα άρχισε να έχει τις δικές του ιδέες. Παράλληλα έπαιρνε μαθήματα αεροδυναμικής στη σχολή του  Meudon, που συνεργάζονταν με την αεροδυναμική σήραγγα του Eiffel και εκεί έγινε φίλος με τον περίφημο Jean Andreau, με τον οποίο έμελλε να συνεργαστεί στη δεκαετία του 30’.

Μετά τον πρώτο μεγάλο πόλεμο ο Figoni επιστρέφει το 1923 στα λημέρια του στη Boulogne-sur-Seine, αλλά τώρα στήνει το δικό του studio. Από τη πρώτη στιγμή τα σχέδιά του ήταν διαφορετικά και εκκεντρικά και από το 1925 θεωρείτε σαν ένας από τους καροσερίστες πρώτης γραμμής με πελάτες σαν τους Delage, Hispano-Suisa, Bugatti και Ballot. Αλλά τα σχέδιά του δεν περιορίστηκαν στην αριστοκρατία, γνωρίζοντας δόξες και στις πίστες. Το 1932 μια Alfa Romeo 8C σχεδιασμένη από τον Figoni θα κερδίσει τις 24 ώρες του Le Mans, μια νίκη που θα επαναλάβει και την επόμενη χρονιά, πάλι με Alfa Romeo, αλλά αυτή τη φορά με τον Nuvolari στο τιμόνι.

Αναζητώντας κεφάλαια για ανάπτυξη το 1935 θα συνεργαστεί με τον επιχειρηματία Ovidio Falaschi και θα δημιουργήσουν μια σειρά από εκκεντρικά αυτοκίνητα που όμως λόγο της υπερβολής του έγιναν γνωστά και με τον όχι πολύ κολακευτικό προσδιορισμό «Phoney & Flashy», δηλαδή «ψεύτικα και φανταχτερά»!

 

Talbot-Lago

Ακόμα ένας ιταλός émigré, ο Tony Lago που ήταν πίσω από την επιτυχία της Talbot-Lago και αναδείχτηκε σαν ένας από τους πιο επιτυχημένους χαμαιλέοντας της αυτοκινητοβιομηχανίας. Με ικανότητες, αλλά και με φαντασία είχε σχεδιάσει το πρώτο υπερόπλο της εποχής, το άρμα μάχης, αρχικά για τον ιταλικό και αργότερα για τον βρετανικό στρατό. Μετά σχεδίασε νέες κεφαλές με επικεφαλής βαλβίδες για να αντικαταστήσει τις ξεπερασμένες κεφαλές με τις πλάγιες βαλβίδες, που χρησιμοποιούσαν τότε τα βρετανικά αυτοκίνητα και όταν η αγγλογαλλική συνεργασία των  Sunbean-Talbot-Darracq απορροφήθηκε από την Roots Brothers 1934, ο Lago με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις κατάφερε να αποσπάσει την Talbot από τη συμφωνία για τη γαλλική αγορά.

Επικεφαλής της Automobiles Talbot πλέον ο Lago αναθέτει στην μηχανικό-σχεδιαστή Walter Becchia να επανασχεδιάσει τον παλιό τρίλιτρο κινητήρα της Talbot ανεβάζοντάς τον στα τέσσερα λίτρα και με τρία καρμπυρατέρ οι επιδόσεις του αυξήθηκαν και το 1937 κάνει την εμφάνισή του στον πρώτο του αγώνα. Αλλά το 1938 θα είναι η καλύτερη χρονιά του όταν στον αγώνα του Le Mans θα πάρει τη τρίτη θέση πίσω από δύο Delahaye.

 

Χαμένο

Και όμως το αυτοκίνητο αυτό για χρόνια ήταν χαμένο κάπου στο Βέλγιο. Σχεδιάστηκε όπως είπαμε από τη καροσερία Figoni & Falaschi για κάποιον άγνωστο κύριο ονόματι M. Toussaint, που διεύθυνε το Casino της Namur στο Βέλγιο (αγνώστων λοιπών στοιχείων, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται η ύπαρξή του) και παραδόθηκε τον Μάιο του 1938.

Φορούσε τον γνωστό εξακύλινδρο εν σειρά κινητήρα της Lago με 3.996 κ.εκατ. που μέσα από τρία Stromberg απέδιδε 140 ίππους στις 4.200 σ.α.λ. Οι αναρτήσεις αποτελούνταν από ημιελλειπτικά φύλλα σούστας εμπρός και πίσω με τα εμπρός εγκάρσια και τα φρένα αποτελούνταν από τέσσερα ταμπούρα, με το βάρος του να φτάνει τα 1497 κιλά.

Το αυτοκίνητο εμφανίστηκε το 1939 στις Βρυξέλες μέρες πριν την κήρυξη του πολέμου και από τότε τα ίχνη του χάθηκαν, μέχρι που ανακαλύφτηκε διαλυμένο, αλλά χωρίς ελλείψεις σε μια αποθήκη στο Βέλγιο τη δεκαετία του 50’.