Jaques Henri Lartique (1894-1980)

Δεν ήταν αγωνιστικός φωτογράφος, όμως θεωρείται όχι μόνο πρωτοπόρος, αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους φωτογράφους, που άνοιξε νέους  δρόμους τόσο στη θεματολογία, όσο και στη σύνθεση. Το ότι φωτογράφισε και αυτοκίνητα ήταν μάλλον τυχαίο, γιατί απλά φωτογράφιζε ότι κινείτο! Μάλιστα κανονικά, δεν θα έπρεπε να τον αναφέρουμε ούτε σαν φωτογράφο, αφού μόνο όταν έφτασε στη σύνταξη πούλησε κάποιες από τις φωτογραφίες του, γιατί μέχρι τότε ήταν γνωστός μόνο ως ζωγράφος. Με την φωτογραφική του μηχανή, απλά πειραματιζόταν και κατέγραφε τον κόσμο γύρω του.  Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν περισσότερο ένας χρονογράφος με ταλέντο.
Γεννήθηκε το 1894 στο Παρίσι και ο πατέρας του που ασχολιόταν και αυτός με την φωτογραφία, τον μύησε χαρίζοντάς του τη πρώτη του μηχανή σε ηλικία επτά ετών. Από μικρός ήταν αρρωστιάρης, σε αντίθεση με τον όλο δύναμη αδελφό του και έτσι συχνά εύρισκε τον εαυτό του στο περιθώριο του παιχνιδιού. Έτσι ήταν η φωτογραφική μηχανή που του έδωσε την δυνατότητα να συμμετάσχει. Αμέσως φάνηκε το ταλέντο του στη φωτογραφία, αλλά οι γονείς του ούτε ήθελαν να ακούσουν για το «επάγγελμα φωτογράφος». Περιορίστηκε λοιπόν στη δεύτερη καλύτερη επιλογή, αυτή του ζωγράφου, αν και δεν ήταν ιδιαίτερα ταλαντούχος. Όμως ποτέ δεν έπαψε να φωτογραφίζει είτε Bugatti ήταν αυτό, είτε το Roland Garros.
Η καταξίωσή του σαν φωτογράφος ήρθε μετά από μια επίσκεψή του στη Νέα Υόρκη, όπου του ζητήθηκε να κάνει μια έκθεση φωτογραφίας στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης σε ηλικία όμως πλέον 69 ετών.
Η έκθεση αυτή αποτέλεσε την αρχή μιας ολόκληρης νέας γενιάς φωτογράφων, με αποτέλεσμα σήμερα φωτογράφοι θρύλοι, όπως οι Richard Avedon, Hiro και David Bailey να αναφέρονται στον Lartigue σαν τον άνθρωπο που τους έσπρωξε σε αυτή τη τέχνη.