Claude Lelouch

Τον ξέρετε σαν σκηνοθέτη από το φιλμ "Ένας άντρας και μια γυναίκα", αλλά σίγουρα θα τρομάξατε από το "C’ETAIT UN RENDEZVOUS" που διήρκεσε μόλις εννέα λεπτά και πενήντα δεύτερα και το οποίο εξελίσσετε στους δρόμους του Παρισιού ένα πρωί Κυριακής του 1976. Ο ίδιος λέει: «Αγαπώ την ταχύτητα και πάντα οδηγώ γρήγορα. Η κινηματογράφηση του Rendezvouz δεν ήταν μια συνηθισμένη μέρα, αλλά στο τέλος σταματώ λίγα μέτρα από το σπίτι που ζω ακόμα και σήμερα. Εκείνη την ημέρα ξυπνήσαμε στις τέσσερις το πρωί του Αυγούστου, με την κάμερα να την έχουμε στηρίξει από το βραδύ πάνω στον προφυλακτήρα για να είμαστε σίγουροι ότι λειτουργεί.

Όλα θα γίνονταν σε ένα και μόνο γύρισμα, δεν υπήρχε χώρος για λάθη. Ήταν σαν να κάνεις ένα ντοκιμαντέρ για το Παρίσι, αλλά αλλιώτικο από τα άλλα. Υπήρχε βέβαια ρίσκο, ειδικά σε μερικά τυφλά σημεία, αλλά ήμουνα πάντα έτοιμος να θυσιάσω το αυτοκίνητο. Ήμασταν τρεις στο αυτοκίνητο, εγώ σαν οδηγός, αν και πολλοί μετά είπαν ότι οδηγούσε ο Jackie Stewart, ο διευθυντής φωτογραφίας και ένας τεχνικός. Το μόνο σκηνοθετημένο σημείο ήταν το τελευταίο πλάνο, όπου σταματώ, κορνάρω και δύο γυναικεία πόδια εμφανίζονται να τρέχουν προς το αυτοκίνητο. Τα πόδια ανήκαν στη τότε γυναίκα μου ακριβώς έξω από το σπίτι μου στην Μονμάρτη.

Σε όλη τη διαδρομή υπήρχε μόνο ένα σημείο ιδιαίτερα επικίνδυνο, που δεν ήταν άλλο από την είσοδο του Λούβρου και σε αυτό είχαμε τοποθετήσει τη βοηθό μου Μαίρη, με ένα walkie-talkie. Ευτυχώς όταν φτάσαμε στη διασταύρωση, το φανάρι ήταν πράσινο και έτσι δεν χρειαστήκαμε τη βοήθειά της. Ήμασταν τυχεροί, γιατί τα… μαραφέτια είχαν μείνει από μπαταρίες και ήταν άχρηστα! Φτάνοντας στη La Rue Pigalle, υπήρχε ένα φορτηγό παρκαρισμένο που ξεφόρτωνε γιαούρτια και έτσι αναγκάστηκα να πάρω άλλο δρόμο, τότε άρχισα να ανησυχώ ότι δεν θα μας έφτανε το φιλμ.

Την άλλη μέρα είδαμε το φιλμ, τότε και μόνο τότε ανακαλύψαμε ότι είχαμε κάνει κάτι βλακώδες. Όταν το φιλμ διέρρευσε με κάλεσε ο διευθυντής της αστυνομίας. Με ρώτησε αν εγώ οδηγούσα και όταν απάντησα καταφατικά, μου εξήγησε ότι στο φιλμ φαίνεται να κάνω τουλάχιστον δεκαοκτώ παραβάσεις. Μετά με ρώτησε αν είχα την οποιαδήποτε άδεια από οποιαδήποτε αρχή και όταν του απάντησα αρνητικά μου ζήτησε το δίπλωμά μου. Το κράτησε για πέντε λεπτά στο χέρι του και μετά μου το έδωσε πίσω. Με ρώτησε αν πραγματικά ήξερα τι είχα κάνει; Η απάντησή μου ήταν ότι αρχικά δεν το φανταζόμουν, αλλά όταν είδα το φιλμ, τότε ανακάλυψα το μέγεθος της βλακείας μου! Με άφησε να φύγω!»

«Ήταν μια στιγμή τρέλας, αλλά τι τρέλας!» Πολλοί ήταν αυτοί που μου είπαν να το επαναλάβω στη Νέα Υόρκη ή στο Τόκιο, αλλά μάλλον αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ!»