Peter Warr (1938-2010)

Θα τον θυμόμαστε περισσότερο σαν τον άνθρωπο που προσπάθησε να σώσει την ομάδα της Lotus, μετά τον θάνατο του Collin Chapman πριν τα Χριστούγεννα του 1982 και που έδωσε στον Ayrton Senna τη θέση που του άξιζε στην Formula 1, υπογράφοντας μαζί του συμβόλαιο το 1985.

Ως συνήθως όλοι όσοι ασχολούνται με τους αγώνες, έχουν… κόλλημα με τη ταχύτητα. Έτσι και ο Warr ενεπλάκει στη περιπέτεια, πίσω από ένα τιμόνι το 1959 με Lotus 7, ενώ ήδη εργαζόταν για τη Lotus από το 1958 σαν πωλητής! Φόρτωνε το τρέιλερ τη Παρασκευή το απόγευμα και πρωί-πρωί της Δευτέρας ήταν στη θέση του. Κέρδισε τον αγώνα με Formula Junior στο Nurburgring και το Ιαπωνικό G.P. του 1963, με Lotus 23B.

Όμως το 1966 θα εγκαταλείψει την Lotus όταν η θέση που ήθελε τόσο πολύ, δηλαδή τη θέση του αγωνιστικού διευθυντή, πήγε τελικά στον Andrew Ferguson. Όμως ο Ferguson θα αποχωρήσει το 1969 και ο Chapman, που δεν τον είχε ξεχάσει τον κάλεσε πίσω.  

Ο Warr θα σταθεί τυχερός να είναι επικεφαλής της ομάδας στα χρυσά της χρόνια και παρά τον θάνατο του Jochen Rindt, κατάφερε και έστησε πάλι την ομάδα με τους Ronnie Peterson και Emerson Fittipaldi κερδίζοντας δύο τίτλους.

Το 1975 δεν θα είναι πάντως η χρονιά του, αφού παρά λίγο να χάσει τη ζωή του, όταν θα έχει ένα ατύχημα με αποτέλεσμα να σπάσει και τα δύο του πόδια, χωρίς όμως αυτό να τον σταματήσει.

Στο British Grand Prix του 1976 ο Αυστριακό-Καναδός πολυεκατομμυριούχος πετρελαιάς Walter Wolf θα το πλησιάσει και θα τον πείσει να του στήσει τη δική του ομάδα από λευκό χαρτί, έχοντας αγοράσει ότι είχε απομείνει από την ομάδα του Williams που είχε κατεβάσει ρολά! Ο Chapman απογοητεύτηκε με την απόφασή του αυτή, αλλά του ευχήθηκε καλή τύχη και προφήτευε ότι η αποσκίρτησή του αυτή δεν θα ήταν τίποτα άλλο από μια… άδεια!

Ο Warr έστησε μια καλή ομάδα για τον Wolf και μόλις στη πρώτη της χρονιά, το 1977, η ομάδα πέτυχε να τερματίσει δεύτερη στο πρωτάθλημα με τον Jody Scheckter στο τιμόνι. Κάτι που σίγουρα κανείς δεν το περίμενε. Αλλά η επιτυχία αυτή δεν συνεχίστηκε, καθώς ο Wolf έχασε το ενδιαφέρον του για το νέο του παιχνίδι και έτσι όταν ο Chapman του τηλεφώνησε το 1981, με ανακούφιση επέστρεψε.

Όμως αυτή φορά η τύχη δεν ήταν με το μέρος του. Πάντως κατάφερε να συγκρατήσει τη πτώση της ομάδας, υπογράφοντας με τον Ayrton Senna σε αντίθεση με τον κύριο πατρόνο της ομάδας, που ήταν άλλη από τη John Player και η οποία ήθελε τον Nigel Mansell. Μάλιστα είχε δηλώσει ότι: «Ο  Nigel Mansell δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει αγώνα όσο εγώ έχω τρύπα στον κώλο μου!» Θα πρέπει να απογοητεύτηκε όταν ο Mansell αναδείχτηκε σαν ο πιο πετυχημένος βρετανός οδηγός με 31 νίκες στο ενεργητικό του, ενώ κατέκτησε όχι μόνο τον τίτλο στην Formula 1, αλλά και στο πρωτάθλημα CART!

Μετά την κακή αρχή της ομάδας το 1989 αποχώρησε από την ομάδα. Πέθανε ξαφνικά στις 4 Οκτωβρίου του 2010 στη Γαλλία από καρδιακή προσβολή.