Alfa Romeo 75 1,8i Turbo Evolutione: Τέλος εποχής

Η Alfa 75 σχεδιάστηκε από την ίδια την Alfa Romeo με το Centro Stile να προτιμά και πάλι τις… γωνίες στην εμφάνισή της, βάση της νέας «linea» που υποτίθεται ότι θα ήταν της μόδας τότε, δηλαδή στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Υπεύθυνος σχεδιαστής της Tipo 162Β ήταν ο Ermanno Cressoni που έκανε ότι μπορούσε να κρύψει το παλαιό πλαίσιο και τα μηχανικά μέρη που είχαν αρχίσει να δείχνουν τα χρόνια τους. Τελικά η 75 παρουσιάστηκε το 1985 και ουσιαστικά ήταν η τελευταία για πολλούς πραγματική Alfa Romeo, αφού από το 1986 οπότε τη διαχείριση την ανέλαβε η Fiat, η εταιρεία από το Milano έχει να παρουσιάσει αυτοκίνητο με κίνηση πίσω!

(Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν σχέδια για ένα αυτοκίνητο με κίνηση πίσω, αλλά αυτό θα γίνει σε συνεργασία με Ιάπωνα κατασκευστή)

 

Αγωνιστική «φούσκα»

Υποτίθεται ότι θα έπαιρνε αγωνιστικά τη θέση της GTV6, η οποία είχε αποδειχτεί ιδιαίτερα πετυχημένη κερδίζοντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κατασκευαστών συνεχώς από το 1982 έως το 1984. Το νέο αυτοκίνητο προετοιμάστηκε από την ALFA Corse (που είχε αντικαταστήσει την Autodelta ως το αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo από το 1985) για την κατηγορία του GrA και θα λάμβανε μέρος στο πρωτάθλημα το 1987.

Σε επίπεδο αυτοκινήτων παραγωγής, γιατί και πάλι έπρεπε να κατασκευαστούν 500 αντίτυπα, από το 1987 έως το 1988 οι Ιταλοί υποτίθεται ότι έπιασαν αυτό το νούμερο, φορώντας όμως τώρα μικρότερο κινητήρα στα 1.762 κ.εκατ. (αντί των 1.779 για να περάσει το όριο των κανονισμών) με intecooler,  που απέδιδε 153 ίππους με υπερσυμπιεστή Τ3 της Garrett και ηλεκτρονικό πλέον ψεκασμό της Bosch. Το πεντάρι κιβώτιο ταχυτήτων πάντα βρισκόταν πίσω μαζί με το διαφορικό και οι αναρτήσεις αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια εμπρός με πίσω τον επίσης γνωστό μας άξονα de Dion που στηρίζονταν πάνω σε διαμήκεις βραχίονες και σύνδεσμο Watt, μαζί με τηλεσκοπικά αμορτισέρ και ελικοειδή ελατήρια.

Να θυμίσουμε ότι το μήκος του αυτοκινήτου έφτανε τα 4,360 μ. με το βάρος στα 1.150 κιλά. Πάντως να τονίσουμε ότι αυτή η «δουλεμένη» Alfa Romeo, θυμίζει τις καλύτερες εποχές της πίσω κίνησης, όταν δεν υπήρχαν «φίλτρα» ανάμεσα στον οδηγό και την άσφαλτο και ακόμα και σήμερα σε καλούς δρόμους δύσκολα θα ξεφύγετε από ένα αποφασισμένο οδηγό πίσω από το τιμόνι της 75.

Στη πίστα τα μεγέθη ήταν διαφορετικά με την απόδοση να ανεβαίνει στους 280 ίππους ως Evolutione, αλλά οι επιδόσεις της στο WTCC ήταν απογοητευτικές, παρά τους εντυπωσιακούς οδηγούς που διέθετε με ονόματα όπως οι Michael Andretti, Jean Louis Schlesser, Nikola Larini, Alessandro Nannini και Jacques Laffite και η ομάδα σύντομα εγκατέλειψε τη προσπάθεια. Μόνη παρηγοριά το Ιταλικό Πρωτάθλημα Superturismo που κέρδισε ο Gianfranco Brancatelli το 1988.

 

Ανίκητα προβλήματα

Ποιό ήταν το πρόβλημα του αυτοκινήτου; Πολλά, από πού να αρχίσει κανείς; Πρώτα από όλα η ίδια η Alfa Romeo ήταν υπό διάλυση και όλοι περίμεναν τη «νέα αρχή» που ερχόταν υπό τη μορφή της Fiat. Μάλιστα έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αυτιά τους ανθρώπους της Alfa Romeo να αναφέρουν ότι: «Τώρα που η καμαριέρα θα γίνει πριγκίπισσα θα πάρει εκδίκηση!» Φυσικά η «καμαριέρα» ήταν η Fiat και η «πριγκίπισσα» η Alfa Romeo. Δεν ξέρουμε αν τελικά οι άνθρωποι της Fiat πήραν την εκδίκησή τους, αλλά το σίγουρο είναι ότι η Alfa Romeo μετατράπηκε σε παρακλάδι, χρησιμοποιώντας πλέον τα πατώματα και τα μηχανικά μέρη του «grupo» και ποτέ δεν απέκτησε δικιά της οντότητα. Πάντως η Fiat της φέρθηκε καλύτερα από ότι στη Lancia, η οποία μπήκε στην αιώνια κατάψυξη.

Δεύτερο και εξίσου σημαντικό ήταν ότι η Alfa 75 ήταν πλέον ένα γερασμένο (βλέπε τελειωμένο) αυτοκίνητο, γιατί ας μη ξεχνάμε ότι προέρχονταν από την εποχή της Alfetta και δεν είχε πλέον τίποτα να προσφέρει δυναμικά. Γιατί μπορεί το κιβώτιο ταχυτήτων να ήταν πίσω και να πρόσφερε καλή κατανομή βάρους, αλλά ο τετρακύλινδρος κινητήρας με τους δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους είχε πλέον «φάει τα ψωμιά του». Αφήστε που επειδή ο συμπλέκτης βρισκόταν πίσω, το διαφορικό περιστρέφονταν με την ταχύτητα του στροφάλου, δημιουργώντας προβλήματα στις αλλαγές ταχυτήτων. Προσθέστε σε αυτά και τις καλές μεν, αλλά ξεπερασμένες αναρτήσεις και η εικόνα της… καταστροφής ολοκληρώνεται.

Τέλος εποχής!