Fiat 500 «Topolino» (1936-1955)

Το «ποντικάκι» ήταν το μεγαλύτερο όπλο που είχε η Ιταλία για την αναγέννησή της μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Ήταν το όχημα που έβαλε την Ιταλία σε τροχούς και την αναγέννησε. Και μπορεί ο αριθμός των 520.000 «ποντικιών» που τελικά να κατασκευάστηκαν, σήμερα να μας φαίνεται μικρός, όμως εκείνες τις ημέρες της απαρχής της μαζικής αυτοκίνησης ήταν ένα αστρονομικό νούμερο.

Από τα μικρότερα αυτοκίνητα που έφτασαν ποτέ στη μαζική παραγωγή και γνώρισαν τόσο μεγάλη επιτυχία με μήκος μόλις 3,2 μ.

Ήταν μια πραγματική αποκάλυψη στις μέρες του σχεδιασμένο από τον μεγάλο Dante Giacosa και μπορεί να είχε θέσεις μόνο για δύο, αλλά αυτό δεν ήταν ο κανόνας.

Μάλιστα κάθε άλλο παρά ήταν ένα συντηρητικό αυτοκίνητο, παρά το μη αυτοφερόμενο πλαίσιο (στηρίζονταν πάνω σε δοκούς σχήματος «Δ» που άνοιγαν στο πίσω μέρος) και ότι ο κινητήρας ήταν εμπρός και η κίνηση πίσω. Και αυτό γιατί ο κινητήρας ήταν πολύ εμπρός με το ψυγείο νερού να βρίσκεται πίσω από τους τέσσερις κυλίνδρους των 569 κ.εκατ. και 13 ίππων, ώστε η μάσκα να αποκτήσει καλύτερη αεροδυναμική.

 Η τελική του ταχύτητα έφτανε τα 85 χλμ./ώρα! Το 1948 θα αναβαθμιστεί σε 500Β με τρείς περισσότερους ίππους και 10 χιλιόμετρα ακόμα (χάρη στις επικεφαλής βαλβίδες του κινητήρα) και θα αποκτήσει και τετραθέσια έκδοση με ελαφρώς μακρύτερη καρότσα (Giardiniera) και νέα πίσω ανάρτηση που τώρα αποτελούνταν από ημιελλειπτικά φύλλα σούστας και τηλεσκοπικά αμορτισέρ, αν και το μεταξόνιο παρέμεινε στα δύο μέτρα. Το 500C παρουσιάζεται ένα χρόνο αργότερα και πάλι στην Έκθεση της Γενεύης, με νέα τώρα σχεδίαση, νέα αλουμινένια κεφαλή και 16,5 ίππους στις 4,400 σ.α.λ., βέβαια και πάλι με τετραθέσια έκδοση station wagon ονομαζόμενη τώρα Belvedere.