Mercedes-Benz 600: Υπεράνω

Το να βρεις μια 600 Pullman που να μην ανήκε σε κάποιο διάσημο, ηθοποιό, τραγουδιστή, αρχηγό κράτους, δικτάτορα ή αιμοσταγή παράφρονα δεν υπάρχει! Και αυτό γιατί κατασκευάστηκε από το 1963 έως το 1981 σε μόλις 2.677 αντίτυπα!

 

Ιστορία

Παρουσιάστηκε στην Έκθεση της Φραγκφούρτης του 1963, σαν Mercedes-Benz 600, ή W100 Grosser Mercedes! Αποτελούσε τη συνέχεια της προπολεμικής 770Κ και έτσι ο στόχος της ήταν πολύ καθορισμένος. Έπρεπε να γίνει σύμβολο όπως και οι κάτοχοί της. Δύσκολο; Όχι και τόσο για την Mercedes-Benz, γιατί αυτό ήταν το παιχνίδι που ήξερε να παίζει καλύτερα από κάθε άλλο, με τη σχεδίαση να αρχίζει από το 1955.

Η ομάδα που ανέλαβε τη σχεδίαση αποτελείτο από τους Paul Bracq και Bruno Sacco, που και οι δύο θα αποτελούσαν μελλοντικά σχεδιαστικά ταλέντα, με τον δεύτερο να είναι υπεύθυνος  για μερικά από τα πιο σημαντικά αυτοκίνητα των γερμανών με το αστέρι. Η τεχνική ομάδα πάλι αποτελούνταν από τους Rudolf Uhlenhaut, Josef Muller και Karl Wilfert, υπό τον Dr Fritz Nallinger που θα προσπαθούσαν το ακατόρθωτο, δηλαδή να ξαναβάλουν στον χάρτη των πλούσιων και διάσημων το «ξεχασμένο» όνομα της Mercedes-Benz πάλι δίπλα σε αυτό της Rolls-Royce. Ας μην ξεχνάμε ότι η τότε Δυτική Γερμανία αναζητούσε και πάλι τη θέση της επικεφαλής της Ευρώπης.

Χωρίς περιορισμούς κόστους η όλη σχεδίαση άρχισε από ένα λευκό χαρτί. Αλλά μην νομίζετε ότι ο ολοκαίνουργιος V8 κινητήρας των 6.329 κ.εκατ. που σχεδιάστηκε και που ήταν ο πρώτος V8 των γερμανών (απέδιδε 250 ίππους για τα 2.640 κιλά της καρότσας) ήταν το πιο δυνατό σημείο του αυτοκινήτου.

Αντίθετα τα δυνατά σημεία της «εξακοσάρας» ήταν άλλα. Πρώτα από όλα η ποιότητα που είχε μπει στο αυτοκίνητο με τρομερή προσοχή στη λεπτομέρεια, ντυμένο στο ξύλο της προτίμησής σας και δεύτερον οι ευκολίες που πρόσφερε, όπως τηλέφωνα, τηλεόραση, φυσικά ραδιόφωνο και video player μαζί με το αναμενόμενο bar και ψυγείο για να κρατά κρύες τις σαμπάνιες.

Επίσης όλα ήταν υδραυλικά υποβοηθούμενα για πιο ομαλή και αθόρυβη λειτουργία. Και όταν λέμε όλα, εννοούμε ΟΛΑ! Η ανάρτηση, τα παράθυρα, τα καθίσματα, το εσωτερικό διαχωριστικό τζάμι, οι κλειδαριές, ο χώρος αποσκευών, η ηλιοροφή, και φυσικά οι πόρτες! Ο καλύτερος τρόπος για να πετύχεις ομαλή και αθόρυβη λειτουργία, που όμως μετατρέπονταν σε εφιάλτη όταν ήθελες να επισκευάσεις το σύστημα που… έχανε!

Μάλιστα προσφέρονταν και σε διάφορες εκδόσεις μήκους και διαρρύθμισης. Γιατί εκτός από την «βασική έκδοση» με τις τέσσερις πόρτες, υπήρχε και μακριά έκδοση που προσφέρονταν με τέσσερις ή έξη πόρτες (Pullman με μεταξόνιο στα 3,200μ.), ενώ αν δεν σας ενδιέφερε να προσκαλέσετε, υπήρχε και έκδοση Laundaulet, στα γερμανικά αντί του ορθού Landaulette.

Στο δρόμο η ποιότητα κύλισης που πρόσφερε ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή και οι υδραυλικές αναρτήσεις κρατούσαν τη καρότσα επίπεδη όταν ο οδηγός ήθελε να ξεφύγει την επίθεση αντιφρονούντων, ή απλά τους ενοχλητικούς paparazzi. Οι πίσω κάθονταν βασιλικά, ακόμα και στη κοντή έκδοση, αλλά ο οδηγός εμπρός ήταν μάλλον στριμωγμένος, χωρίς όμως να του λείπει η επιτάχυνση.

Ένα αυτοκίνητο που καθορίζει τους επιβαίνοντες, αλλά και καθορίζετε από αυτούς.