Yellow Cab: Taxi wars

Τα έχουμε δει να σώζουν καταστάσεις από το πουθενά, τα έχουμε δει να είναι οι κυρίαρχοι των σκοτεινών και επικίνδυνων δρόμων της Νέας Υόρκης, όμως στην κινηματογραφική ταινία «O Ταξιτζής» του Martin Scorsese (του 1976), ο όχι και πολύ καλά στα λογικά του Travis Bickle ήταν όλα τα λεφτά. Ήταν μια ολόκληρη κουλτούρα από μόνος του!

 

Η ιστορία

Όλα αρχίζουν από ένα πολύ γνωστό όνομα αργότερα, τον Sandor Hertz που είχε γεννηθεί στη Ρούτκα της σημερινής Πολωνίας το 1879. Σε ηλικία πέντε ετών μαζί με την οικογένειά του μεταναστεύει στην Βόρεια Αμερική για ένα καλύτερο μέλλον και αλλάζει το όνομά του στο πιο αμερικανοπρεπές John Daniel Hertz. Αρχικά εργάζεται πουλώντας εφημερίδες στους δρόμους, μπαίνει στη δημοσιογραφία σαν sports reporter, αλλά ούτε αυτό τον καλύπτει και ασχολείται ο ίδιος με το μποξ! Αλλά μετά από πολύ ξύλο αποφασίζει ότι είναι καλύτερο να μανατζάρει άλλους να μαυρίζουν από το… ξύλο και τελικά το 1904 καταλήγει πωλητής αυτοκινήτων στο Σικάγο.

Αρχικά ο Hertz προκειμένου να αυξήσει το εισόδημά του αρχίζει να προωθεί τα μεταχειρισμένα που παίρνει ως ανταλλαγή, σαν ΤΑΧΙ, αλλά μετά από ένα ταξίδι του στο Παρίσι ανακαλύπτει ότι μπορούσαν να κερδηθούν πολλά χρήματα από την εκμετάλλευσή τους. Επιστρέφοντας λοιπόν στο Σικάγο αρχίζει να αγοράζει TAXI και όταν έφτασε τα 40 τα βγάζει μαζικά στους δρόμους  με επαγγελματίες οδηγούς, με προκαθορισμένες τιμές ανά μίλι διαδρομής για κάθε διαδρομή και για να φαίνονται καλύτερα τα έβαψε κίτρινα. Ήταν Αύγουστος του 1915. Τόση ήταν η επιτυχία που σε μόλις δέκα χρόνια η Yellow Cab Co. είχε μεγαλώσει τόσο πολύ που πλέον αριθμούσε 2.700 οχήματα και ήταν σχεδόν μονοκρατορία! Σχεδόν!

 

Taxi-wars

Σχεδόν γιατί ο μόνος που αντιστέκονταν στα σχέδιά του για ολική κυριαρχία ήταν η Checker Cab Co. H Checker ήταν μια ένωση ανεξάρτητων οδηγών, αλλά ο Hertz για να τους κλείσει αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα πολιτικά του μέσα (βλέπε… χρηματοδότηση) και με διάφορες νομοθεσίες επιχείρησε να τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Μια σειρά από διατάξεις που είχαν σαν σκοπό τον περιορισμό της λειτουργίας της Checker Cab Co., οδήγησαν σε ανοιχτό πόλεμο και όταν στην όλη διαμάχη ενεπλάκη και η τοπική μαφία, το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσει το 1920 ο περίφημος Taxi-War (όπως Star War) και διεξήχθησαν πραγματικές μάχες, όπου τα «tom gun» και οι βομβιστικές ενέργειες είχαν τον πρώτο λόγο.

Πέρα από τις οδομαχίες όμως, για να στηρίξει την επιχείρηση του ο Hertz προχώρησε σε μια ακόμα εντυπωσιακή κίνηση, κατασκευάζοντας τα δικά του αυτοκίνητα με την Yellow Cab Manufacturing Company, ώστε να μειώσει το κόστος ανταλλακτικών και συντήρησης και πολύ σύντομα μάλιστα θα προσχωρήσει σε franchise με άλλες πόλεις, με κυριότερη αυτή της Νέας Υόρκης, ως Yellow Taxi Corporation.

Τελικά ο πόλεμος αυτός θα διαρκούσε δέκα ολόκληρα χρόνια, αλλά όταν έγινε πολύ προσωπικός (το 1928) ο Hertz αποφάσισε να αποσυρθεί. Και λέμε προσωπικός γιατί οι αντίπαλες ομάδες επιτέθηκαν στο σπίτι του και προσπάθησαν να τον ξεκάνουν. Μπορεί να μην το κατάφεραν, γιατί ο «δικός» του στρατός αντιστάθηκε, αλλά έβαλαν φωτιά στους στάβλους του με αποτέλεσμα να χάσει πολλά από τα πολύτιμα άλογα που υπεραγαπούσε.

 

Αλλαγή πλεύσης

Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει, ο Hertz αποχώρησε από τα ΤΑΧΙ το 1928 και ασχολήθηκε με την ενοικίαση αυτοκινήτων! Αλλά η κίνηση αυτή περισσότερο σαν δικαιολογία είχε τους taxi-wars γιατί ήδη από το 1925 είχε πουλήσει τις περισσότερες μετοχές της εταιρείας κατασκευής αυτοκινήτων στην General Motors, ενώ το 1929 θα ξεφορτωθεί και τις μετοχές της Yellow Cab Co. στον Morris Martin που ήταν ο ιδιοκτήτης της Checker Cab Manufacturing με έδρα το Μίσιγκαν.

Ο Martin όμως προερχόμενος από πολύ σκοτεινές περιοχές της Ρωσίας κάθε άλλο παρά «εύκολος τύπος» ήταν. Άλλωστε, είχε και ο ίδιος επιβιώσει μετά από επίθεση με βόμβα και το ήξερε καλά το παιχνίδι. Από ότι μάλιστα φάνηκε, καλύτερα από τον Hertz.

Ανέλαβε λοιπόν αυτός να συνεχίσει το taxi-war και ακολουθώντας την αλάνθαστη πρακτική των δολοφονιών, εκβιασμών, κλπ. κατάφερε να πάρει όλες τις άδειες στα χέρια του και τελικά έγινε  το μεγάλο αφεντικό όχι μόνο στην Yellow, αλλά και στην ίδια την Checker! Ήταν πλέον ο παντοκράτορας.

 

Τα αυτοκίνητα

Το χαρακτηριστικότερο αυτοκίνητο εκείνων των ημερών ήταν το Checker A8 το οποίο κατασκευάστηκε για περισσότερο από 25 χρόνια και παρουσιάστηκε το 1925 όταν τέθηκε σε εφαρμογή νόμος για την μείωση του μεταξονίου στα ΤΑΧΙ της Νέας Υόρκης. Τελικά, μετά από την πίεση των μεγάλων κατασκευαστών, ο δήμαρχος του «Μεγάλου Μήλου» ενέδωσε και τους δρόμους κατέλαβαν αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής. Η παραγωγή του Checker θα σταματήσει το 1982 και το τελευταίο θα αποστρατευθεί από τους δρόμους της Νέας Υόρκης στις 26 Ιουλίου του 1999, όταν ο Τζαμαϊκανός οδηγός του γνωστός ως Janie, θα πάρει σύνταξη μετά από 21 χρόνια στο τιμόνι του τελευταίου αυτού αυτοκινήτου, που είχε πλέον διανύσει περισσότερα ένα εκατομμύριο μίλια.

Το αυτοκίνητο αυτό σε πλειστηριασμό του Sotheby’s έπιασε 134.000 δολάρια.