VW EA266: το παρ' ολίγον Golf

Είναι περίεργο που μια τόσο σημαντική απόφαση πέρασε χωρίς να γιορταστεί αναλόγως από την Volkswagen. Και όμως η απόφαση της VW να αφήσει στην άκρη τον ένδοξο πισωκίνητο σκαραβαίο, που την είχε ανδρώσει, για χάρη του Golf, ήταν σημαντική όχι μόνο για ολόκληρη την αυτοκινητοβιομηχανία αλλά και για τους ίδιους τους Γερμανούς, που ξέφυγαν από το αδιέξοδο στο οποίο είχαν περιπέσει και οδηγήθηκαν στην κυριαρχία.

 

Ιστορία

Και όμως η μετάλλαξη αυτή κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν. Και σίγουρα κανείς δεν ξύπνησε ένα πρωί και αποφάσισε ότι όλα έπρεπε να αλλάξουν.

Και όμως ο αντικαταστάτης του Beetle κάθε άλλο παρά το Golf ήταν. Αρχικά σχεδιάστηκε το project ΕΑ266 το οποίο ήταν μια ξεχωριστή σχεδίαση που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο αυτοκίνητο στην αγορά. Γιατί το Beetle αν και είχε προσπεράσει σε πωλήσεις ακόμα και το Ford Model-T, στην δεκαετία του ’70 βέβαια ήταν πλέον ξεπερασμένο και οδικά και σε ότι είχε να κάνει με την ασφάλεια και την οδική συμπεριφορά.

Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μεγάλοι αντίπαλοι της VW, όπως η Fiat και η Renault είχαν ήδη προσχωρήσει στη λογική "όλα εμπρός". Το Renault 5 ήταν μια φρέσκια ιδέα (αν και είχε προηγηθεί το Renault 16), το ίδιο και το Fiat 128, ενώ δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το εξαιρετικό Simca 1100.

Λογικά η VW θα έπρεπε και αυτή να ακολουθήσει την ίδια λογική, όμως η ίδια η παράδοση μέσα στο διοικητικό συμβούλιο ήταν τόσο ισχυρή που οδήγησε στο μετριοπαθές project  EA266. Την εξέλιξη λοιπόν του αντικαταστάτη του Beetle την εμπιστεύτηκαν και πάλι στην Porsche. Μεγάλο λάθος, γιατί ακόμα τότε η Porsche δεν είχε την οποιαδήποτε εμπειρία στη σχεδίαση αυτοκινήτων με τον κινητήρα/κίνηση εμπρός. Έτσι η σχεδιαστική της επιλογή ήταν και πάλι η γνωστή, δηλαδή με τιν κινητήρα πίσω.

 

Σχεδίαση

Η όλη σχεδίαση άρχισε στο τέλος της δεκαετίας του ’60 και το αποτέλεσμα ήταν ένα «τετράγωνο» αυτοκίνητο, όχι πολύ μακριά πάντως από το Golf σε διαστάσεις, αλλά ο εν σειρά τετρακύλινδρος υδρόψυκτος κινητήρας ήταν και πάλι τοποθετημένος πίσω! Ήταν γερμένος στο πλάι, παράλληλα και εμπρός από τον πίσω άξονα και ουσιαστικά ζούσε κάτω από το πίσω κάθισμα. Η βασική ιδέα ήταν να δημιουργηθούν περισσότεροι χώροι εσωτερικά με καλύτερη κατανομή βάρους και πολύ καλύτερη οδική συμπεριφορά, αφού ο κινητήρας βρισκόταν ουσιαστικά στο κέντρο του αυτοκινήτου. Ήταν μια διαφορετική και ξεχωριστή ιδέα και η VW δεν έκανε οικονομία σε ότι είχε να κάνει με την ποιότητα.

 

Αλλαγές

Το 1972 ήταν η χρονιά που θα έπρεπε να παρουσιαστεί και ήταν απαραίτητο, αφού το Beetle δεν ήταν πλέον ανταγωνιστικό, οι πωλήσεις του μειώνονταν μέρα με τη μέρα και το Type 3 1600 πέθαινε και αυτό. Επίσης, το 411/412 ήταν κλινικά νεκρό από την ημέρα που παρουσιάστηκε και το Κ70 που είχε «κλέψει» από την NSU, μπορεί να διέθετε κινητήρα-κίνηση εμπρός, αλλά όμως είχε προβλήματα νεότητας και δεν μπορούσε να αποτελέσει βάση ανάπτυξης. Η VW είχε αγοράσει την NSU για να πάρει το Κ70 (είχε σχεδιαστεί για να ζήσει πλάι στο Ro80), αλλά η NSU δεν είχε τα χρήματα για να εξελίξει επαρκώς το αυτοκίνητο και το αποτέλεσμα ήταν οι αγοραστές να μην το προτιμούν.

 

Πραγματισμός

Γιατί όμως η VW τελικά αποφάσισε να στείλει το όλο project στο χρονοντούλαπο; Απλά πολύ πραγματιστικές σκέψεις, δηλαδή το κόστος. Ο Rudolf Leiding, που τότε ήταν επικεφαλής της VW έβαλε τα νούμερα κάτω και κατέληξε ότι όσο υψηλές και αν ήταν οι πωλήσεις του ΕΑ 266 ποτέ δεν θα απέφεραν κάποιο κέρδος, λόγο του υψηλού κόστους παραγωγής.

Τα νούμερα έλεγαν καθαρά ότι μόνο μέσα από την πρακτική του κινητήρα-κίνηση εμπρός που θα απλωνόταν σε όλα τα μοντέλα, θα μπορούσε τελικά να υπάρξει κέρδος. Αποφασίστηκε λοιπόν να προσχωρήσει στη… μόδα και για να προλειάνει την όλη κατάσταση αποφασίστηκε η Audi να δοκιμάσει το νερό. Το Audi 80 που παρουσιάστηκε το 1972 ήταν το πρώτο δείγμα και που τελικά γέννησε το Passat. Ας μην ξεχνάμε ότι το Polo και αυτό ήταν βασισμένο πάνω στο Audi 50, ενώ το Scirocco που ήταν σχεδιασμένο από τον Giorgetto Giugiaro ήταν το αυτοκίνητο πάνω στο οποίο δοκιμάστηκαν τα μηχανικά μέρη του Golf, το οποίο τελικά έκανε την εμφάνισή του δύο χρόνια αργότερα το 1974. Τα δύο αυτά χρόνια όμως της καθυστέρησης παρά λίγο να ρίξουν την VW οικονομικά στα βράχια και το αποτέλεσμα ήταν ο Rudolf Leiding να εκδιωχθεί κακήν κακώς.

Ο Rudolf Leiding μπορεί τελικά να μας στέρησε ένα πολύ ενδιαφέρον αυτοκίνητο, αλλά τελικά έσωσε την VW.