Alfa Romeo Giulia Super - NSU Ro80 - Austin 1800 - Rover P6 2000SC : Τα οικογενειακά!

Απεχθάνομαι να κάνω τον γκρινιάρη γέρο του Muppet Show, αλλά πιστέψτε με δεν φταίω εγώ, φταίει η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία που με έχει ρίξει σε βαθιά χασμουρητά. Έχω πολλά χρόνια να οδηγήσω κάποιο διαφορετικό αυτοκίνητο με ξεχωριστή προσωπικότητα, που έχει κάτι να μου «πει» από την Ιαπωνία και την Κορέα (την Κίνα ξεχάστε την για αρκετά χρόνια ακόμα, έχει πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να «δημιουργήσει» αυτοκίνητο και να πάψει απλά να συναρμολογεί υποσυστήματα που «κλέβει», αντιγράφει, ή στην καλύτερη περίπτωση αγοράζει) που να με έχει συγκινήσει. Eνώ τα τελευταία χρόνια το ίδιο συμβαίνει δυστυχώς και με την Ευρώπη, όπου πλέον τα άξια λόγου αυτοκίνητα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Μην με παρεξηγήσετε τα αυτοκίνητα σήμερα είναι πολύ πιο ασφαλή, οικονομικά, αποδοτικά και γρήγορα, όμως είναι τόσο, μα τόσο προβλέψιμα που καταντούν αφόρητα βαρετά. Οδηγείς και μετά από λίγο ξεχνάς τι οδηγάς! Και το χειρότερο από όλα είναι ότι όλα τα αυτοκίνητα σήμερα φαντάζουν (και εδώ που τα λέμε είναι) ίδια, χωρίς να προσφέρουν καμία ποικιλία επιλογών. Αλλοίμονο για εμάς, η μόνη κριτική που έχουμε πλέον να κάνουμε είναι στο κατά πόσο αποτελούν «value for money» προϊόντα!

Ναι, ξέρουμε ότι ανήκουμε σε εκείνη την ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων που τη… βρίσκουν με τα αυτοκίνητα, άλλωστε και εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές στο ίδιο club ανήκετε! Το αυτοκίνητο για μας, όπως άλλωστε και για εσάς, δεν είναι απλά ένα ψυγείο για να κρατά τα φρούτα δροσερά, αλλά μέρος της ζωής μας/σας, φίλος, συνεργάτης, ακόμα-ακόμα και σχέση αν θέλετε. Γι’ αυτό συγχωρέστε μας τον συναισθηματισμό.

Και για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ, θα σας πάω πίσω στο χρόνο και όχι πολύ παλιά, μόνο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές του ’70. Δεν είναι και πολύ μακριά, έτσι δεν είναι;

Βρισκόμαστε δέκα χρόνια μετά την παρουσίαση της DS της Citroen (αν και δεν την έχουμε συμπεριλάβει στο μικρό μας αυτό αφιέρωμα γιατί παρουσιάστηκε μια δεκαετία πριν από τα χρόνια που θα ασχοληθούμε) η οποία άνοιξε το δρόμο για μια πιο ελεύθερη σκέψη και παρά το γεγονός ότι δεν «έβγαλε» τα λεφτά της, απέδειξε ότι προοδευτικά και διαφορετικά αυτοκίνητα έχουν και αυτά τη θέση τους στην αγορά αυτοκινήτου, που όλοι ξέρουμε ότι κινείται σε συντηρητικά επίπεδα.

Βρισκόμαστε λοιπόν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και διαθέτετε αρκετά χρήματα για να τα ακουμπήσετε στην αγορά αυτοκίνητο, γιατί πρέπει να τονίσουμε ότι τότε τα αυτοκίνητα δεν ήταν και τόσο φτηνά. Ας δούμε λοιπόν τις επιλογές σας. Πολλές και διαφορετικές θα λέγαμε με κινητήρες εμπρός και κίνηση πίσω, αλλά και εμπροστοκίνητα, αλλά και Wankel, όλα όμως μοντέρνα και πρωτοποριακά και καθόλου, μα καθόλου βαρετά!

 

  Alfa Romeo Giulia Super  

Πάνω-πάνω στη λίστα η Alfa Giulia του 1962. Και μπορεί σήμερα να δείχνει συνηθισμένη, αλλά το σχήμα της έχει περάσει στην ιστορία σαν από τα ομορφότερα όλων των εποχών και για να την αξιολογήσετε αισθητικά θα πρέπει να τη δείτε μέσα σε ένα περιβάλλον που ακόμα τα αυτοκίνητα είχαν αιχμηρά «φτεράκια» πίσω. Τα εμπρός φώτα ήταν ενσωματωμένα στα φτερά, το τζάμι εμπρός ήταν κεκλιμένο και  η ουρά κοβόταν απότομα, με αποτέλεσμα ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd, να βρίσκεται στη πολύ χαμηλή σχέση του 0,30. Άλλωστε τότε οι διαφημίσεις της Alfa το ανέφεραν σαν το αυτοκίνητο που «σχεδιάστηκε από τον άνεμο». Και αυτό είκοσι χρόνια πριν η Audi προσπαθήσει να μας καταπλήξει με τον ίδιο αεροδυναμικό συντελεστή του Audi 100, που υποτίθεται ότι άνοιγε νέους δρόμους.

Αλλά τα καλύτερα νέα κρύβονταν από κάτω. Πρώτα-πρώτα οι αναρτήσεις ήταν ότι καλύτερο και μπορεί πίσω να ζούσε άκαμπτος άξονας, αλλά ήταν καλά στηριγμένος και το αυτοκίνητο ήταν μια οδηγική εμπειρία, ειδικά με το απαράμιλλο σε αίσθηση τιμόνι που πρόσφερε. Επίσης είχε δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς και ο τετρακύλινδρος κινητήρας ήταν με δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους, διέθετε αλουμινένιο καπάκι (!) και το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν πέντε σχέσεων. Τα είχε όλα και ο βασικός κινητήρας των 1,6 λίτρων απέδιδε 112 ίππους στις 5.500 σ.α.λ. μέσω δύο καρμπυρατέρ 40DCOE της Weber, με το βάρος του στα μόλις 1.026 κιλά.

 

  Rover P6  

Και αν αυτά  συνέβαιναν στην Ιταλία  στην άλλη πλευρά της Μάγχης οι βρετανοί δεν το «είχαν χάσει» ακόμα! Γιατί η Rover τολμούσε με το P6, το πρώτο της σημαντικό αυτοκίνητο μετά την παρουσίαση του Land Rover, η οποία όμως είχε γίνει δεκαπέντε χρόνια πριν. Και το Ρ6 ήταν τόσο προοδευτικό που ακόμα και σήμερα αναρωτιόμαστε πως πήρε το πράσινο φως από το υπερσυντηρητικό διοικητικό συμβούλιο.

Το εσωτερικό πλαίσιο ήταν αυτοφερόμενο με τις εξωτερικές επιφάνειες απλά να είναι βιδωμένες (όπως και στην DS) και στην αρχή μπορεί να φορούσε ένα παλιό σιδερένιο κινητήρα με μόλις 89 ίππους, όμως γρήγορα απέκτησε ένα μοντέρνο εν σειρά εξακύλινδρο 2,2 λίτρων με εκκεντροφόρο επικεφαλής. Μάλιστα φορούσε εμπρός μια από τις πιο επαναστατικές αναρτήσεις που έχουμε δει ποτέ με το αμορτισέρ να είναι οριζόντια τοποθετημένα, ώστε να μεταφέρει τις δυνάμεις στον εμπρός «καθρέπτη» και όχι στα πάνω «ράμφη». Αλλά και πίσω δεν υστερούσε με ανάρτηση τύπου de Dion, ενώ τα φρένα και εδώ ήταν τέσσερα δισκόφρενα με υποβοήθηση.

 

  NSU Ro80  

Και αν αυτά δεν σας είναι αρκετά για… ποικιλία επιλογής να ρίξουμε στην εξίσωση και το απόλυτα πιο προοδευτικό (ίσως) αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε ποτέ και που δεν είναι άλλο το Ro80 της NSU. Το αυτοκίνητο που ουσιαστικά την κατέστρεψε, αλλά που όμως έκανε τον κόσμο μας πιο πλούσιο σε ιδέες και σχήματα.

Πρώτα από όλα φορούσε κινητήρα Wankel με δύο ρότορες και απέδιδε 115 ηλεκτρικούς ίππους, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά σε τετράπορτη καρότσα. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν τριών σχέσεων και ημιαυτόματο (διέθετε δύο πετάλια και ο συμπλέκτης ενεργοποιούταν όταν ακούμπαγες τον μοχλό αλλαγής), η κίνηση μεταφέρονταν στους εμπρός τροχούς και οι αναρτήσεις ήταν ανεξάρτητες για όλους τους τροχούς με MacPherson, που πρόσφεραν μεγάλες διαδρομές και άνεση, ενώ τα εμπρός δισκόφρενα ήταν εσωτερικά τοποθετημένα (πάνω στο κιβώτιο ταχυτήτων), ώστε να μειωθεί το φερόμενο βάρος. Επίσης αεροδυναμικά το Ro80 ήταν είκοσι χρόνια εμπρός και ακόμα και σήμερα δείχνει σαν να μην γέρασε ούτε μια μέρα.

 

  Austin 1800  

Έτσι φτάνουμε σε μια ακόμα επιλογή, τόσο διαφορετική και αυτή που εκπλήσσει! Αναφερόμαστε στο Austin 1800, που μπορεί να πέρασε απαρατήρητο στη χώρα μας, αλλά που όμως αποτέλεσε τη βάση όλων των εμπροστοκίνητων οικογενειακών αυτοκινήτων και ακόμα και σήμερα σε ότι να κάνει με την εκμετάλλευση των χώρων βάζει τα γυάλα σε όλα τα σημερινά «κουρσάκια».

Για την ιστορία και μόνο να αναφέρουμε ότι η σχεδίαση, όπως άλλωστε και αυτή του Austin 1100 ανήκε στον δικό μας  Αλέξανδρο Ισσιγόνη και ήταν χαρακτηριστικό το ότι και εδώ οι τροχοί ήταν τοποθετημένοι στα άκρα της καρότσας, για όσο το δυνατό μεγάλους εσωτερικούς χώρους (από τα λίγα αυτοκίνητα όπου οι πίσω μπορούν με άνεση να σταυρώσουν τα πόδια τους) με τον κινητήρα εγκάρσια τοποθετημένο εμπρός με την κίνηση να μεταφέρεται στους ανάλογους τροχούς.

Επίσης η ανάρτηση ήταν υδροελαστική (στηρίζονταν πάνω σε ελαστικούς κώνους παραγεμισμένους με υγρό), αν και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη σε ότι έχει να κάνει την άνεση, λόγο της απουσίας εξέλιξης. Το μόνο που του έλειπε ήταν ένας μοντέρνος κινητήρας με εκκεντροφόρο επικεφαλής που να απέδιδε μερικούς ίππους ακόμα και όχι μόλις 80, από τα 1,8 λίτρα και τον οποίο βρήκε αργότερα σε ένα εξακύλινδρο! Ναι, εξακύλινδρος εν σειρά τοποθετημένος εγκάρσια εμπρός.

 

Τι θέλουμε;

Θέλουμε το αυτονόητο από την αυτοκινητοβιομηχανία, αν και οι εποχές δεν είναι οι κατάλληλες, θέλουμε να ρισκάρουν με κάτι καινούργιο, κάτι το διαφορετικό. Να μας δώσουν περισσότερες επιλογές, περισσότερη ποικιλία και όχι μόνο περισσότερο εξοπλισμό. Ας μην γελιόμαστε υπάρχει πολύ τεχνολογία και πολλές πρακτικές ακόμα για να εξερευνηθούν! Το θέμα είναι ποιος θα το τολμήσει! Γιατί θα πρέπει να οδηγώ ένα «κουρσάκι» ενάμιση τόνου, για να πάω στο Κουκάκι, γιατί θα πρέπει να καταναλώνω όλη αυτή ενέργεια στη παραγωγή και στη χρήση;

Που είναι το «πλαστικό» αυτοκίνητο από ανακυκλώσιμα υλικά;

Που είναι το αυτοκίνητο των 700 κιλών και των τεσσάρων λίτρων ανά εκατό χιλιόμετρα που μας είχε υποσχεθεί η αυτοκινητοβιομηχανία;

Που είναι το πραγματικά πολυμορφικό αυτοκίνητο και όχι το πολυχρηστικό που σήμερα μας πουλούν και που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Βαν με συρόμενες πόρτες και καθίσματα που αν τολμάς (λόγο του βάρους τους) μπορείς να μετακινήσεις;

Που είναι το οικογενειακό αυτοκίνητο του 21^ου αιώνα;

Δυστυχώς δεν το έχουμε δει ακόμα με αποτέλεσμα οι επιλογές μας να είναι αφόρητα περιορισμένες!