Toyota sports cars: Supra
- -
- -
Αποτέλεσε τη μεγαλύτερη, καλύτερη και πιο πειστική προσπάθεια της Toyota για ένα πραγματικό GT, για ένα καθαρόαιμο Grand Tourer. Αρχικά σχεδιαστικά-αισθητικά είχε βασιστεί πάνω στη Celica, αλλά πάντα διαφοροποιούνταν γιατί ήταν και μεγαλύτερο σε διαστάσεις, αλλά και γιατί φορούσε μεγαλύτερους κινητήρες και έπρεπε να φτάσουμε στα μέσα του 1986, ώστε τα δύο αυτά αυτοκίνητα να διαχωριστούν ουσιαστικά και να ακολουθήσουν διαφορετικές φιλοσοφίες. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι η Toyota θεωρεί τη Supra σαν τον συνεχιστεί του 2000GT, αφού μόνο αυτά (και οι τέσσερις γενιές Supra) φορούσαν εξακύλινδρους εν σειρά κινητήρες, ζώντας μέχρι το 2002, οπότε και σταμάτησε η παραγωγή του brutal, όπως είχε εξελιχτεί αυτοκινήτου, που όμως είχε αγαπηθεί από τους απανταχού drifters και είχε αποκτήσει πλέον cult status.
Η πρώτη γενιά (Mark 1) έζησε από το 1978 έως το 1981 και βασίζονταν πάνω στη Celica με μεγαλύτερο μήκος κατά 130 χιλ. και εξακύλινδρο κινητήρα 2,6 λίτρων στη θέση του τετρακύλινδρου με κύριο στόχο να παλέψει το Z της Datsun.
Για το1982 η Toyota επανασχεδίασε όλη τη σειρά Celica/Supra (σαν Mark II έζησε μέχρι το 1986) με τη δεύτερη να διαφέρει λόγο των αναδιπλούμενων εμπρός φώτων, με μεγαλύτερο και πάλι μεταξόνιο και μετατρόχιο για να χωρέσει ο μεγαλύτερος κινητήρας.
Το 1986 η Toyota έκοψε τους δεσμούς της Celica με τη Supra με την πρώτη να υπαναχωρεί στην κίνηση εμπρός ενώ η δεύτερη συνέχισε την κλασική αρχιτεκτονική με τον κινητήρα εμπρός πάντα σε διαμήκη θέση και τους κινητήριους τροχούς πίσω. Ο κινητήρας μεγάλωσε τώρα στα 3,0 λίτρα, το 1987 παρουσιάστηκε και υπερσυμπιεζόμενη έκδοση με 230 ίππους αντί των 200 της ατμοσφαιρικής.
Η τελική και πιο εντυπωσιακή εμφάνιση της Supra έγινε το 1992 με την Mark IV που τώρα πλέον ήταν λιγότερο Grand Tourer και περισσότερο sports car. Η σχεδίασή της τώρα ήταν απόλυτα στρογγυλεμένη και προσφερόταν με δύο κινητήρες, έναν ατμοσφαιρικό με 220 ίππους στις 5.800 σ.α.λ. και 280 Nm ροπής στις 4.800 σ.α.λ. και ένα διπλά υπερσυμπιεζόμενο τρίλιτρο με 280 ίππους (αργότερα 324) και 431 Nm ροπήςκαιτο1996 θα αποκτήσει εκκεντροφόρους μεταβλητού χρονισμού (VVT-I) και πέντε ίππους ακόμα. Οι υπερτροφοδοτούμενες εκδόσεις ήταν εφοδιασμένες με εξάρι κιβώτιο της Getrag μαζί με μεγαλύτερους τροχούς και φρένα, ενώ η ατμοσφαιρική χρησιμοποιούσε το γνωστό πεντάρι. Τέλος οι αναρτήσεις και αυτές ήταν καλά σχεδιασμένες με πίσω διάταξη πολλαπλών συνδέσμων.
Ακόμα και σήμερα το αυτοκίνητο αυτό λόγο της διάταξής του και των ίππων που αποδίδει, αποτελεί ένα από τα κύρια όπλα στις επιδείξεις ελεγχόμενης πλαγιολίσθησης.