Ferrari Dino 246 GT vs. Ferrari Dino 308GT4: Άκρα αντίθετα

Υπάρχουν Ferrari, υπάρχουν και… Ferrari. Υποτίθεται δε μάλιστα ότι οι πραγματικές Ferrari, κατά τον «γέρο» δηλαδή, ήταν μόνο αυτές που φορούσαν δωδεκακύλινδρο κινητήρα, τοποθετημένο πάντα εμπρός!

Όμως υπήρξαν και οι «άλλες Ferrari», αυτές που ποτέ δεν φόρεσαν το σήμα με το αλογάκι!  Αλλά ακόμα και αυτές, που ήταν μόνο δύο, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στην «καλή» και στην «κακή»!

Πολύ μπερδεμένα τα πράγματα γι’ αυτό ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και η αρχή μας πάει στη Porsche 911! Εντάξει, τώρα νομίζουμε ότι σας μπερδέψαμε τελείως!

 

  206/246GT  

Επειδή την επιτυχία κανείς ποτέ δεν την μίσησε, η Ferrari βλέποντας την επιτυχία της Porsche 911, παρά τη διαφωνία του Enzo Ferrari, ο οποίος απεχθάνονταν οτιδήποτε με λιγότερο από 12 κυλίνδρους, αποφάσισε να χτυπήσει τους γερμανούς στο ίδιο τους το παιχνίδι. Δηλαδή παρουσιάζοντας ένα μικρό αυτοκίνητο που θα περιόριζε τους επιβαίνοντες σε δύο, με εξακύλινδρο κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο και με μικρό κυβισμό, που δεν θα ξεπερνούσε τα δύο λίτρα. Θα χτυπούσε ακριβώς δηλαδή τη καρδιά της 911.

Όμως επειδή το αυτοκίνητο δεν έπρεπε να είναι Ferrari, αλλά «by Ferrari», το υποτίθεται «χαμηλού κόστους» αυτό αυτοκίνητο τελικά πείρε το υποκοριστικό όνομα του μοναδικού γιού του Ferrari, δηλαδή «Dino», ο οποίος είχε πεθάνει το 1956, χωρίς βέβαια να φορέσει το σήμα με το αλογάκι! 

Το πρώτο σχέδιο της 206GT, που κατά πάγια πρακτική της Ferrari την περιέγραφε με δίλιτρο κινητήρα (το 20) και έξη κυλίνδρους (το 6), παρουσιάστηκε στο Paris Motor Show του 1965 δια χειρός φυσικά του αγαπημένου της σχεδιαστή, πού δεν ήταν άλλος από τον Pininfarina. Μια δεύτερη, πιο δουλεμένη πρόταση παρουσιάστηκε στο Turin Motor Show την επόμενη χρονιά και τελικά το αυτοκίνητο έφτασε στη παραγωγή το 1968.

Συνολικά κατασκευάστηκαν 2.732 αυτοκίνητα ως 206 και 246GT, αλλά σε αυτό το νούμερο πρέπει να προσθέσουμε και τις 1.180 GTS. Νούμερα τα οποία ήταν  τα υψηλότερα που είχε πετύχει ποτέ αυτοκίνητο από το Maranello μέχρι τότε και πλέον η Ferrari έπαψε να είναι ένας κατασκευαστής… μικρού όγκου.

Να συμπληρώσουμε εδώ ότι από το 1969, η Ferrari είχε περιέλθει στα χέρια της Fiat και ο Enzo είχε ουσιαστικά περιοριστεί στη θέση του αγωνιστικού διευθυντή. Επίσης να θυμίσουμε εδώ ότι το όνομα Dino χρησιμοποιήθηκε και από την Fiat σαν Fiat Dino Spider και Fiat Dino Coupe.

Η αρχική τιμή του αυτοκινήτου ήταν πολύ κοντά σε αυτή της 911 και οι πρώτες 206GT που κατασκευάστηκαν το 1968 ήταν εξωτερικά από αλουμίνιο και συνολικά 157 «ελαφριά» αυτοκίνητα είδαν πελάτες. Την επόμενη χρονιά το αυτοκίνητο απέκτησε εξολοκλήρου σιδερένια υπερκατασκευή ως 246GT αποκτώντας μεγαλύτερο κινητήρα και ανεβάζοντας την ιπποδύναμη από τους 160 ίππους στις 8.000 σ.α.λ. στους 195 στις 7.500 σ.α.λ. Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής ήταν πλέον να είναι πιο γρήγορη από την 911.

Συμπληρώνοντας μάλιστα τα τεχνικά του χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι οι αναρτήσεις αποτελούνταν από ανισομεγέθη  ψαλίδια σε όλους τους τροχούς, με τέσσερα δισκόφρενα να σταματούν τα 1.077 κιλά του.

Όμως το αυτοκίνητο αυτό με μήκος μόλις πάνω από τα τέσσερα μέτρα, δεν πέρασε στην ιστορία για τις επιδόσεις του, αλλά για τις καμπύλες του που παραμένουν μυθικές και σαν ότι πιο «sexy» είδε το φως!

 

  308GT4  

Αν όμως η 246GT πέρασε στην ιστορία σαν η «καλή» Ferrari, ο αντικαταστάτης της, η 308GT4 ήταν η «κακή» Ferrari που πέρασε στα βιβλία σαν το αυτοκίνητο που ποτέ κανείς δεν ήθελε, κρατώντας ακόμα και σήμερα το αρνητικό ρεκόρ με τη χαμηλότερη τιμή από κάθε άλλο αυτοκίνητο του Maranello, ακόμα και όταν τελικά φόρεσε σαν σήμα της, το «αλογάκι» από το 1976 και μετά!

Και βέβαια είναι περιέργειας άξιο το πώς η Ferrari αποφάσισε να αντικαταστήσει την απόλυτα sexy 246 με την απόλυτα… unsexy 308GT4. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αποτελεί μυστήριο το γιατί αποφάσισε να απαρνηθεί το studio του Pininfarina για μια και μόνη φορά στην ιστορία της, για αυτό του Bertone! Ίσως είχε να κάνει με την κριτική που είχε δεχτεί το Maranello σχετικά με τα σχεδιασμό της συγκριτικά με την Lamborghini Miura, η οποία είχε προέλθει από το studio του Bertone, δια χειρός όμως Marcello Gandini.

Ο Bertone σε αντίθεση με την 246, το 1979 πήγε τη σχεδίαση στο άλλο άκρο παρουσιάζοντας ένα τελείως επίπεδο και αιχμηρός σχήμα, το οποίο αν και λιγότερο προκλητικό από αυτό του Pininfarina παραμένει και δείχνει σήμερα πολύ πιο φρέσκο, χάρη στις μεγάλες επιφάνειές του. Επίσης το αυτοκίνητο έχει μακρύνει και μπορεί και καθίζει πλέον σχεδόν τέσσερα άτομα (σαν 2+2), ενώ ο κινητήρας απέκτησε και αυτός ακόμα δύο κυλίνδρους (ως V8 πλέον), φτάνοντας τα τρία λίτρα τα οποία τώρα αποδίδουν 250 ίππους, με το βάρος όμως να έχει ανέβει στα 1.285 κιλά. Ο κινητήρας και εδώ βρίσκεται εγκάρσια τοποθετημένος στη πλάτη των επιβατών και οι αναρτήσεις συνεχίζουν να είναι ανισομεγέθη ψαλίδια για όλους τους τροχούς, όπως και τα δισκόφρενα άλλωστε.

Η εμφάνισή του αυτοκινήτου πάντως, σε αντίθεση με σήμερα, δεν φαίνεται ότι απώθησε τους αγοραστές εκείνες τις ημέρες, με αποτέλεσμα η Ferrari να… σπρώξει 3.000 αυτοκίνητα στην αγορά που ήταν ένα καθόλου ευκαταφρόνητο νούμερο! Τέλος όλοι γνωρίζουν ότι η 308GT4 οδικά είναι μια πολύ καλύτερη πρόταση από την 246GT.

Και όμως η 308GT4 πέρασε στην ιστορία σαν η λιγότερο ποθητή Ferrari που κατασκευάστηκε ποτέ!