BMW 3.0CSI - Fiat 130 Coupe - Mercedes Benz SLC - Jaguar XJ 5,3C: Υψηλή κοινωνία

Βασισμένα πάω στις πιο σοβαρές «κούρσες» τα αυτοκίνητα αυτά αντιπροσώπευαν μια πιο παιχνιδιάρικη παράμετρο για όσους ήθελαν ποιότητα, αλλά και πιο φευγάτη αισθητική, χωρίς όμως πάλι να κάνουν σημαντικούς συμβιβασμούς σε ότι είχε να κάνει με τους χώρους. Τα ήθελαν όλα και τα τετράτροχα αυτά τα πρόσφεραν όλα και είναι κρίμα που τα πολλά κυβικά τους τα τοποθέτησαν στη σφαίρα του ανύπαρκτου στην ελληνική αγορά.

Τα exclusive αυτά coupe στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αποτέλεσαν τις ναυαρχίδες των BMW, Fiat, Mercedes και Jaguar και με πολύ υψηλό status προσπάθησαν να βρεθούν πολύ κοντά σε πιο «ιδιαίτερες» εταιρείες, χωρίς όμως το κόστος και τη πρόκληση.

 

BMW 3.0 CSi

Η ΒΜW θα πρέπει να επένδυσε πολλά πάνω σε αυτό το αυτοκίνητο, γιατί ήταν μια από τις πρώτες της προσπάθειες να ανέβει κατηγορία. Μάλιστα θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ήταν και ένα από τα ομορφότερα αυτοκίνητα που παρουσίασαν ποτέ οι Βαυαροί. Ήταν η αισθητική αποθέωση της απλότητας με καθαρές γραμμές από όποια γωνιά παρατηρούσε κανείς το αυτοκίνητο. Δεν υπάρχει η παραμικρή υπερβολή έξω, αλλά και μέσα, δείχνοντας αθλητικό και μυώδες! Εμπρός η κλασική μάσκα της BMW με τα «νεφρά» να διαλαλούν την γερμανικότητά του και τα χωνευτά πίσω φώτα να τονίζουν ακόμα περισσότερο τις λεπτές κολώνες, που πρόσφεραν ένα ιδιαιτέρα ευήλιο εσωτερικό, το οποίο κάθιζε άνετα τέσσερις. Δυνατό του σημείο, τι άλλο μα η ποιότητα κατασκευής του!

Κατασκευάστηκε από το 1971 έως το 1975 και τελικά 8.199 αντίτυπα είδαν το φως.

Ο κινητήρας του πάλι ήταν αυτό που έπρεπε με έξη κυλίνδρους εν σειρά που από 2.985 κ.εκατ. και με ψεκασμό της Bosch απέδιδε 200 ίππους στις 5.500 σ.α.λ. Φυσικά ο κινητήρας βρισκόταν τοποθετημένος κατά τον διαμήκη άξονα εμπρός (όπως άλλωστε και σε όλα τα αυτοκίνητα εδώ) και ακολουθούσε κιβώτιο ταχυτήτων με τέσσερις σχέσεις.

Η ανάρτηση αποτελούνταν εμπρός από ΜακΦέρσον με υστερούντες βραχίονες πίσω και τα φρένα ήταν δισκόφρενα γύρω-γύρω.

Τέλος το μήκος του σταματούσε στα 4,658 μ. με το μεταξόνιο στα 2,624 μ. με το βάρος στα 1.376 κιλά. 

 

Jaguar XJ12C

Με κινητήρα 5,3 λίτρων και τον μεγάλο V12 εμπρός αποτελεί το supercar της κατηγορίας. Ήταν ότι καλύτερο, αλλά και μεγαλοπρεπέστερο είχε να παρουσιάσει το Browns Lane στο Coventry και φυσικά κανένας άλλος κατασκευαστής δεν μπορούσε να συγκριθεί με τη βρετανική ματαιοδοξία που ξεχείλιζε από τα διπλά εμπρός φώτα και την vinyl οροφή!  Ακόμα και η ίδια η Rolls-Royce θα τα έβρισκε δύσκολα εάν προσπαθούσε να συγκριθεί με την XJ12C, σε ποιότητα κύλισης και ομαλότητα στο δρόμο.

Ο δωδεκακύλινδρος κινητήρας απέδιδε 285 ίππους στις 5.850 σ.α.λ. με την ανάρτηση να αποτελείται από διπλά ψαλίδι εμπρός, ενώ πίσω πάνω στο κάτω ψαλίδι στηρίζονταν τα πάντα, αφού το ημιαξόνιο λειτουργούσε και σαν δεύτερη βάση.

Τα φρένα ήταν δισκόφρενα και το μήκος στα 4,845 μ. με μεταξόνιο στα 2,768 μ. και με τα κιλά στα 1.762. Κατασκευάστηκε από το 1975 έως το 1978 σε 1.873 αντίτυπα.

Σίγουρα το πιο «πολυθρονάτο» V12 που υπήρξε ποτέ!

 

Fiat 130 Coupe

Τι γυρεύει ένας Ιταλός στη κατηγορία αυτή; Πολλά και μάλιστα με αξιώσεις γιατί το 130 Coupe, κάθε άλλο παρά ένα τυχαίο αυτοκίνητο ήταν. Γιατί το αυτοκίνητο αυτό τα είχε όλα και θα εκπλαγείτε με το πόσο καλή δουλειά είχαν κάνει οι Ιταλοί σε μια κατηγορία που κάθε άλλο παρά τους ταιριάζει! Η παραγωγή του άρχισε το 1971 και όταν σταμάτησε το 1977 είχαν πουληθεί 4.491 αυτοκίνητα. Καθόλου άσχημα.

Η σχεδίασή του αποτελεί την επιτομή του «cool» και είναι ένα… αρχιτεκτονικά σχεδιασμένο αυτοκίνητο από τον Pininfarina, που εκείνες τις ημέρες περνούσε τις κυβιστικές του μέρες. Μεγάλες επίπεδες επιφάνειες, τεράστιοι εσωτερικοί χώροι, αλλά και μια φρεσκάδα στη ματιά που ζει ακόμα και σήμερα, κάνοντάς το να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα.

Ο κινητήρας είναι ένας V6 (όχι ο γνωστός, αλλά ένας που είχε σχεδιαστεί από τον Aurelio Lampredi και φορέθηκε μόνο σε αυτό το αυτοκίνητο) με 3.235 κ.εκατ. που αποδίδει 165 ίππους στις 5.600 σ.α.λ. με εκκεντροφόρους επικεφαλής, αλλά και καρμπυρατέρ της Weber για την τροφοδοσία. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν τριών σχέσεων αυτόματο της Βοrg-Warner και το σύστημα διεύθυνσης της ZF.

Οι αναρτήσεις αποτελούνταν από ΜακΦέρσον εμπρός και υστερούντες βραχίονες πίσω, πάντα με δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς. Το μήκος του ήταν πλούσιο στα 4,826 μ. και το μετατρόχιο στα 2,724 μ. με το βάρος να ανεβαίνει στα 1.600 κιλά. 

 

Mercedes-Benz 450 SLC

Φυσικά από μια τέτοια συνάθροιση δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η εταιρεία με το αστέρι και την SLC. Φυσικά δεν χρειάζεται να σας αναφέρουμε ότι με διαφορά είναι το πιο πουλημένο αυτοκίνητο σε αυτή τη παρέα, αφού από το 1972, όποτε άρχισε η παραγωγή του και μέχρι το 1980, οπότε και σταμάτησε, οι γερμανοί… έσπρωξαν στην αγορά (κυρίως των Η.Π.Α.) 31.739 αντίτυπα.  

Ο V8 κινητήρας ήταν ολοκαίνουργιος και αλουμινένιος και ήταν βασισμένο πάνω στο  R107 SL, αλλά με μακρύτερη καρότσα που τώρα σταματούσε στα 4,737 μ. με το μεταξόνιο να έχει απλωθεί στα 2,819 μ., ώστε να χωρέσουν ακόμα δύο θέσεις. Να δηλώσουμε και το αυτονόητο, ότι τώρα πλέον υπήρχε και σκληρή οροφή, αντί της… τέντας του SL.

Η αισθητική του όμως δεν μπορεί να ξεφύγει από την προσπάθεια που έκαναν οι γερμανοί να αρέσουν στην Καλιφόρνια και τελικά είναι περισσότερο επιδεικτική από την αυτοσυγκράτηση που θα απαιτούσε το αστέρι, το οποίο τονίζεται υπερβολικά στη μάσκα, ώστε να φαίνεται από μακριά στην… Santa Barbara.

Ο V8 κινητήρας των 4.520 κυβικών αποδίδει 225 ίππους (ζυγίζει 1.594 κιλά) και το κιβώτιο είναι αυτόματο τριών σχέσεων. Εμπόρός η ανάρτηση τέλος αποτελείται από ψαλίδια βάσης, πάνω με κυλινδρικά ελατήρια και πίσω την κατάσταση ελέγχουν υστερούντες βραχίονες.               

 

Από όλους, για όλους

Όσο και αν σας φαίνεται σε μια δύσκολη, αλλά και πολύ exclusive κατηγορία, κανείς κατασκευαστής ουσιαστικά δεν απουσιάζει. Όλοι δίνουν το παρόν και ο καθένας διαφοροποιείται, με αποτέλεσμα και πάλι να καταλήγουμε στον γνωστό μας παρανομαστή: Υπήρχε ποικιλία! Και η ποικιλία επιλογών πάντα βελτιώνει τα προϊόντα!