Lambert: Παρέμεινε μοναδικός

Πάνω από όλα επέμενε να κάνει τα πράγματα διαφορετικά! Γι’ αυτό ας ρίξουμε μια ματιά στα αυτοκίνητα που κατασκεύασε, αν και πρέπει να σας πούμε ότι όχι μόνο δεν κατασκεύασε πολλά, αλλά και από τα λίγα που κατάφερε να προωθήσει στην αγορά, μόνο τέσσερα ζουν σήμερα.

 

La Camionnette

Tα αυτοκίνητά του δεν ήταν θαύματα σχεδιασμού, ήταν όμως πολύ προωθημένα τεχνολογικά για εκείνες τις ημέρες. Πάρτε για παράδειγμα «το φορτηγάκι» του 1931, που διέθετε κίνηση εμπρός και ανεξάρτητη ανάρτηση που αποτελούνταν από διπλά ημιελλειπτικά φύλα σούστας. Το αποτέλεσμα ήταν το αυτοκίνητο, αν και επαγγελματικών προδιαγραφών να μπορεί να κινείται με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες από τα υπόλοιπα στους δρόμους. Τελικά κατασκεύασε μόλις ένα αυτοκίνητο και δεν κατάφερε να το προωθήσει εμπορικά. Παράλληλα κατασκεύασε μια αγωνιστική έκδοση με τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά το οποίο προσπάθησε να προωθήσει στο Grand Prix de la Marne, αλλά και πάλι χωρίς εμπορική επιτυχία.

 

6CV 

Κατά τη διάρκεια του πολέμου λόγο έλλειψης πρώτων υλών αναγκάστηκε να ασχοληθεί με… άλλα θέματα και κατασκεύασε ένα αλευρόμυλο, ο οποίος όμως γνώρισε πολύ μεγάλη οικονομική επιτυχία και ο Lambert ήταν πλέον ένας πλούσιος άνθρωπος. Όμως και πάλι δεν μπόρεσε να νικήσει τις εμμονές του και αποφάσισε να ασχοληθεί με τα αυτοκίνητα. Αυτή τη φορά το σχέδιό του ήταν για την παραγωγή ενός μικρού σπορ αυτοκινήτου.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα τριών θέσεων coupe πάνω σε αυτοφερόμενο πλαίσιο με την υπερκατασκευή από «ντουραλουμίνιο» για μικρό βάρος. Όμως λόγο της δυσκολίας του υλικού αυτού να φορμαριστεί το σχήμα διέθετε πολλές  επίπεδες επιφάνειες. Επίσης εγκατέλειψε την κίνηση εμπρός, αλλά τα έξοδα έτρεχαν με μεγάλη ταχύτητα, αφού όλα εκτός από τον κινητήρα (ανήκε στη Ruby και ήταν 1.100 κ.εκατ.) ήταν δικής του σχεδίασης και κατασκευής.

Το 6CV παρουσιάστηκε στον αγώνα του Bol d’ Or του 1948 χωρίς πόρτες, αλλά δεν κατάφερε να τερματίσει και έκανε τη πρώτη του επίσημη εμφάνιση το 1948 βαμμένο κόκκινο.

Παρά την εμφάνιση και τη τεχνολογία του ο μικρός κινητήρας ήταν το βασικό του πρόβλημα, αφού εκείνες τις ημέρες έκαναν την εμφάνισή τους αυτοκίνητα σαν την Jaguar XK120 και Porsche 356. Και πάλι το αυτοκίνητο δεν κατάφερε να πάρει ούτε μία παραγγελία!

 

Seize

Δεν ήταν ο άνθρωπος που εγκατέλειπε την προσπάθεια, κάθε άλλο. Το 1949 επανέρχεται με ακόμα ένα αυτοκίνητο, αυτή τη φορά ονομαζόμενο Seize, δηλαδή «16» (λόγο του αγωνιστικού αριθμού που έφερε), κατασκευασμένο από ντουραλουμίνιο και αλουμίνιο με καθαρά αγωνιστική διάθεση, αλλά και που πάλι χρησιμοποιούσε τον ίδιο μικρό κινητήρα της Ruby των 1.100 κ.εκατ.

Ήταν όμως η πρώτη και η τελευταία φορά που ο Lambert κατασκεύασε κάτι χωρίς λόγο παραγωγής, παρά μόνο… για να περάσει την ώρα του. Στόχος του ήταν η συμμετοχή στον αγώνα του Bol d’ Or, ο οποίος του είχε γίνει κάτι σαν ψύχωση. Ο αγώνας ήταν ιδιαίτερα σκληρός με μήκος 6.238 χλμ. για 24 ώρες, με τη διαφορά ότι μόνο ένας οδηγός επιτρέπονταν. Το Seize θα καταφέρει τελικά να τερματίσει τρεις φορές σε τέσσερις προσπάθειες! Το 1952 μάλιστα θα δώσει το αυτοκίνητο στον Chotin, ο οποίος με αυτό θα κερδίσει και τη κλάση του!

 

Type CS

Η επιτυχία αυτή οδήγησε τον Lambert στη σχεδίαση του Type CS το οποίο το έχτισε πάνω στο Seize, μόνο που ήταν πιο άνετο με εμπορικό προορισμό αυτή τη φορά. Το πλαίσιο ήταν τώρα χωροδικτύωμα και την σχεδίαση/κατασκευή την εμπιστεύτηκε στους αδελφούς Schmitt, οι οποίοι ήταν γνωστοί από την δουλειά της στην Bugatti. Αυτοί σχεδίασαν δύο αυτοκίνητα με πολλές καμπύλες, ένα cabriolet και ένα roadster και για πρώτη φορά υπήρξε εμπορικό ενδιαφέρον, αφού υπήρξε και υπερτροφοδοτούμενη έκδοση του κινητήρα για υψηλότερες επιδόσεις. Πάντως ο αριθμός των αυτοκινήτων που κατασκευάστηκαν παραμένει άγνωστος!

 

Torino και τέλος

Το τελευταίο αυτοκίνητο που κατασκεύασε ο Lambert ονομάστηκε Torino, με εμφανή πλέον την επιρροή των ιταλών σχεδιαστών. Αλλά και αυτό ήταν άτυχο γιατί χάθηκε στον αγώνα Rally du Maroc, όταν μετά από μηχανικό πρόβλημα ο ιδιοκτήτης του το εγκατέλειψε στο Μαρόκο και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Και όμως το αυτοκίνητο θα μπορούσε να είχε μέλλον με υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα 1500 κ.εκατ.

Μετά από αυτό ο Lambert, ποτέ δεν κατάφερε να ορθοποδήσει οικονομικά. Αγόρασε ένα καφέ στο Yonne και αργότερα προσπάθησε να οργανώσει ένα μουσείο για τα άγνωστα γαλλικά αυτοκίνητα με κατασκευαστές όπως οι Mathis, Licorne, D’Yrsan, Aries και Suere. Πέθανε το1983 σε ηλικία 83 ετών. Τα τέσσερα εναπομείναντα αυτοκίνητα του Lambert αγοράστηκαν από την Total και σήμερα εκτίθενται στο Cite de l’ Automobile.