Οι πιο επικίνδυνοι δρόμοι του κόσμου

Μπορεί η καθημερινότητα στους ελληνικούς δρόμους να κρύβει πολλές εκπλήξεις με την έλλειψη κυκλοφοριακής παιδείας να δημιουργεί δύσκολες καταστάσεις. Φανάρια, πεζοί, μηχανάκια και επαγγελματίες οδηγοί με δικούς τους κανόνες κυκλοφορίας, δημιουργούν ένα καθημερινό κομφούζιο, το οποίο θέλει εμπειρία και πολύ προσοχή για να βγεις αλώβητος. Η κακή ποιότητα των δρόμων και η πρόχειρη σχεδίαση τους, μεταφέρονται και στο επαρχιακό δίκτυο, ενώ αν προσθέσει κανείς και τους δρόμους των νησιών, ο έλληνας οδηγός, αν και κατά βάση στερείται παιδείας στο δρόμο, έχει μια απαιτητική αποστολή πίσω από το τιμόνι.
Τι θα σκεφτόσασταν όμως, αν σας έλεγαν, ότι υπάρχουν πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις. Αν η καθημερινή μετακίνηση, δεν απαιτούσε μόνο τον καθημερινό σκόπελο της κίνησης και των φαναριών, συνοδεία της αγαπημένης μουσικής από το ράδιο, αλλά περιελάμβανε μια σειρά από φυσικά εμπόδια. Δρόμοι που δεν είναι παγιδευμένοι με ραντάρ ή κατακλύζονται από βαριά οχήματα, που κινούνται κοντά στην τελική τους ταχύτητα. Δρόμοι που μπορούν να σε σκοτώσουν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αν δεν τους αντιμετωπίσεις με την δέουσα προσοχή!

Βολιβία – Βόρειος Yungas
Ο λεγόμενος και «Road of Death» μάλλον μοιάζει με κινηματογραφική ταινία, παρά για πραγματική διαδρομή.  Yungas ονομάζεται μια διαδρομή της Βολιβίας 60-70 km, που διασχίζει τις βολιβιανές Άνδεις από το La Paz έως το Coroico. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του BBC, 300 άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους στη συγκεκριμένη διαδρομή. Η «θανατηφόρα» διαδρομή ξεκινά από την διοικητική πρωτεύουσα της Βολιβίας La Paz και εκτείνεται σε υψόμετρο 3.660 m από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει κατασκευαστεί τη δεκαετία του ’30, από αιχμάλωτους πολέμου. Στο μεγαλύτερο μέρος της, έχει πλάτος 3.2 m, αναλογικά κάθε όχημα έχει κατά μέσο όρο πλάτος 1.7 m, ενώ δεν υπάρχουν πλευρικές μπαριέρες. Από τη μια μεριά του δρόμου απλώνεται το βουνό και από την άλλη είναι το «χάος» με γκρεμό που φθάνει μέχρι τα 600 m. Προσθέστε την πυκνή ομίχλη, την τροπική βροχή και έχετε μια πρώτη ιδέα του σκηνικού που επικρατεί.

Δρόμος Tuktoyaktuk
Απαιτητική διαδρομή η οποία υπάρχει μόνο τους χειμερινούς μήνες, αφού στην ουσία δημιουργείται από το πάγωμα του Δέλτα του ποταμού Mackenzie και του Αρκτικού ωκεανού. Αφού καθαριστεί από το χιόνι, η συγκεκριμένη διαδρομή συνδέει το  Inuvik και το Tuktoyaktuk, δύο Βορειοδυτικές περιοχές, αποτελώντας ένα μέρος του αυτοκινητόδρομου Dempster. Ο δρόμος αυτός, όχι μόνο βρίσκεται στην επιφάνεια της θάλασσας, αλλά είναι η επιφάνεια της θάλασσας. Η διαδρομή εκτείνεται περίπου σε 130 km, τα περισσότερα από αυτά περιλαμβάνουν και τον ποταμό. Εδώ δεν κινδυνεύετε από γκρεμούς και κατολισθήσεις, αλλά από ρήγματα της παγωμένης επιφάνειας. Μια πιθανή πτώση, οδηγεί κατευθείαν στα παγωμένα νερά, αν και τα ατυχήματα εδώ δεν είναι πολλά, λόγο του καλού φωτισμού.

Khardung La
Ένας από τους πιο ψηλούς δρόμους του πλανήτη, η διαδρομή Khardung La, βρίσκεται σε υψόμετρο 5.359 m από την επιφάνεια της θάλασσας και συνδέει το Βόρειο Leh με το Shyok και την περιοχή Nubra της Ινδίας. Η ποιότητα του δρόμου είναι λίγο καλύτερη από το υπόλοιπο δίκτυο της Ινδίας, αλλά το μεγάλο υψόμετρο, ο απρόβλεπτος καιρός και η έλλειψη οξυγόνου που εξουθενώνει οδηγό και όχημα, κάνουν την διάβαση του μια μεγάλη πρόκληση.

Το τούνελ του Guoliang
Ψυχοφθόρα διαδρομή, η οποία γίνεται ακόμα πιο δύσκολη για αυτούς που πάσχουν από κλειστοφοβία. Το μεγάλο υψόμετρο και ο γκρεμός που παραμονεύει, αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του δρόμου. Το τούνελ Guoliang βρίσκεται στην Κίνα και έχει μήκος περίπου 1200 m, με το πλάτος του δρόμου να είναι 3.6 m και το ύψος 4.5 m. Παρόλο που η συγκεκριμένη διαδρομή δεν έχει μεγάλη κυκλοφορία, μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε μια δυσάρεστη εμπειρία, για αυτούς που θα βρεθούν εκεί απροετοίμαστοι .

Αυτοκινητόδρομος Lena
Αν λοιπόν παραπονιέστε για το ελληνικό οδικό δίκτυο, μάλλον δεν θέλετε να δείτε τον αυτοκινητόδρομο Lena. Αν και η λέξη αυτοκινητόδρομος είναι σχετική, η συγκεκριμένη διαδρομή συνδέει το Yakutsk με την Ρωσία. Αποτελείται από 1212 km διαδρομής, στα οποία δεν υπάρχει πουθενά άσφαλτος. Ο καιρός της περιοχής κάνει αδύνατη την κατασκευή του δρόμου, αφού οι βροχές τον μετατρέπουν σε ένα απέραντο λασπότοπο. Το καλοκαίρι, για δύο μήνες, η λάσπη κάνει την διέλευση μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, ενώ κατά καιρούς έχουν εξαφανιστεί και μικρά οχήματα, από αυτήν. Τους χειμερινούς μήνες, παγώνει και είναι πιο εύκολη η διάβαση του,  αφού τα αυτοκίνητα αναπτύσσουν μέχρι και 70 km/h. Πέρα από τις δύσκολες συνθήκες λόγο λάσπης, επιστήμονες έχουν δώσει άλλη μια αιτία για τα πολλά ατυχήματα. Η διαρροή υπόγειων αερίων, δημιουργεί υπνηλία στους οδηγούς. Αυτή η θεωρία, ενισχύεται από τις καταθέσεις των επιζώντων, οι οποίοι δεν θυμούνται τίποτα πριν από το ατύχημα και οι οποίοι μοιάζουν σαν να είναι ναρκωμένοι.