Τα ματάκια μου για λίγο baroque!

Έκανε ζέστη, σχετικό αυτό βέβαια, γιατί 25 βαθμοί στη Φρανκφούρτη είναι ζέστη. Φαινόταν όμως πολύ περισσότερο γιατί η υγρασία σε μούσκευε. Συννεφιά, ολίγο από βροχή τη πρώτη μέρα, ένας λαμπρός ήλιος τη δεύτερη που όμως έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα με την υγρασία τώρα να δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα. Όμως σαν πόλη, αν και μουντή και χωρίς το οποιοδήποτε χρώμα, ήταν περιποιημένη. Τα παρτέρια ήταν τέλεια, τα πεζοδρόμια χωρίς ούτε μια λακκούβα και οι ποδηλατόδρομοι παντού. Δεν πρόφταινες να βάλεις το πόδι σου στην άσφαλτο και τα αυτοκίνητα φρέναραν για να περάσεις. Σεβασμός, μαζί με μια συγκρατημένη επαγγελματική ευγένεια παντού.

Φτάνει βέβαια να μην κοίταζες ψηλά. Δεν είμαι φίλος του baroque, αλλά αυτό που αντίκρισα, όταν σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό, με έκανε να ανατριχιάσω. Φοβερά τετράγωνα κτίρια έδεναν με τον γκρίζο ουρανό δημιουργώντας μια φρικιαστική νέο-γκόθικ ατμόσφαιρα. Χωρίς ήλιο οι γυάλινες επιφάνειες δεν αντανακλούσαν το φώς και έμοιαζαν με μονοκόμματους γωνιώδεις τσιμεντένιους όγκους, κάτι σαν «bunker» που ξαφνικά είχαν αναγκαστεί να ξεπροβάλλουν από τη γη, στην οποία ήταν θαμμένα, χάρη σε κάποιο σεισμό.

Δεν μπόρεσα να χωνέψω ούτε την ασχήμια τους που μου πλήγωναν τα μάτια, αλλά ούτε και την απουσία της οποιασδήποτε φαντασίας. Χίλιες φορές καλύτερο το εξεζητημένο baroque.