Κίτρινη φυλή

Όχι. Δεν είμαι Αεκτζής. Ολυμπιακάρα είμαι, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο site. Το χρώμα παραπέμπει στο επάγγελμα, και όποιος φώναξε δυνατά “ταξί”, μπράβο του. Η γκλάβα του δουλεύει με διπλό καρμπυρατέρ και κερδίζει μια κούρσα για αεροδρόμιο – με το αζημείωτο φυσικά. Για τους υπόλοιπους που σκεφτήκατε “ταρίφας”, μού ‘ρχονται κάτι “γαλλικά” στο μυαλό, αλλά τεσπα, μην αρχίζουμε με γκρίνιες. Δεν αποφάσισα να γράφω στο gocar για να πάω κόντρα κανενός. Για να προσπαθήσω να αλλάξω την εικόνα που έχουν οι περισσότεροι για τα ΤΑΧΙ, αλλά και τη νοοτροποία που έχουν κάποιοι… της φυλής μου το κάνω. Γιατί, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Όλοι κάνουμε χαζομάρες στο τιμόνι, είτε κατά λάθος, οπότε ζητάς ένα “μπαρδόν” και δεν τρέχει και τίποτα, είτε επίτηδες οπότε “το σηκώνεις” το παράσημο της ανοιχτής παλάμης. Το θέμα όμως είναι πως, εμείς οι οδηγοί ΤΑΧΙ στην Αθήνα, είμαστε όλοι… κίτρινοι. Οπότε, όταν κάποιος από εμάς κάνει μια χοντράδα στο δρόμο, αμέσως χαρακτηρίζει ολόκληρη τη φυλή. Ενώ, αν την κάνει ένα άσπρο Uno ας πούμε (αλήθεια ρε παιδιά, που εξαφανιστήκανε όλα τα Uno;), δεν βλαστημάς όλους τους οδηγούς Uno. Τα λέω καλά; Καλά τα λέω. Το αίμα, λοιπόν, κάθε οδηγού πρέπει να κυλλάει ψυχρό στις φλέβες - ψυχραιμία το λένε αυτό, ντε. Ας μην είμαστε πάντα έτοιμοι να σηκώσουμε το μεσαίο δάχτυλο στους άλλους που σουλατσάρουν δίπλα μας. Ας σηκώνουμε όλη την παλάμη, με ενωμένα τα δάχυλα ντε, για να ζητάμε συγνώμη όταν κάνουμε καμιά ζαβολιά κατά λάθος. Εξάλλου, βρε παιδιά, δείξτε και λίγη κατανόηση σε εμάς, την κίτρινη φυλή. Τραβάμε μεγάλο ζόρι καθημερινά στους δόμους της Αθήνας, όπως έχει δείξει και ο μεγιστοτεράστιος Χάρρυ Κλυν στα παρακάτω, αξέχαστα video.

O Taxitzis