Βαθμολογήστε παρακαλώ!

Αλήθεια, πως μπορεί κανείς να αξιολογήσει την απόδοση ενός αγωνιζόμενου, ειδικά όταν αυτός βρίσκεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο; Υπάρχει πραγματικά τρόπος;

Πρώτος, δεύτερος, τρίτος, 95 βαθμοί, 87 βαθμοί, 76 θαμβοί, ανεβείτε παρακαλώ στο βάθρο των νικητών! Στην κατηγορία των 1.600 κυβικών επρώτευσεν, παρακαλώ να παραλάβει τον στέφανο και το βαρύτιμο κύπελλο, στην κατηγορία των 1.300 κυβικών νικητής ανεδείχθη, παρακαλώ να παραλάβει το κύπελλο, από τα χέρια του αντιπροέδρου… πόσες φορές δεν έχετε παρευρεθεί σε παρόμοιες σεμνές τελετές!

Πρώτος, δεύτερος τρίτος κλπ. , όμως έχετε ποτέ σκεφτεί τη δικαιοσύνη αυτής της διαβάθμισης, για το αν δηλαδή και κατά πόσο αυτή αντικατοπτρίζει την πραγματική προσπάθεια, πίσω από τη θέση και τη βαθμολογία; Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με μηχανοκίνητα σπορ, όπου εκτός από τον αθλητή/οδηγό, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μετρούν στην απόδοση.

Για παράδειγμα πάρτε το «χρήμα» που ξοδεύεται, αυτό πως το μετρά κανείς στην εξίσωση της απόδοσης; Παρακολουθούμε ένα αγώνα Formula 1 και μπορεί το πρώτο από το τέταρτο μονοθέσιο να τα χωρίζουν μόνο μερικά δεύτερα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι μόνο ο χρόνος που τα χωρίζει, γιατί ο χρόνος είναι χρήμα. Έτσι καλά θα ήταν να ξέρουμε και πόσα εκατομμύρια δολάρια χωρίζουν το πρώτο από το τέταρτο! Που είναι λοιπόν η δικαιοσύνη στην κατάταξη; Δηλαδή κερδίζει αυτός με τα περισσότερα χρήματα; Η πιο πλούσια ομάδα έχει το καλύτερο αυτοκίνητο και τον πιο καλό οδηγό; Γιατί λοιπόν να διεξαχθεί ο αγώνας, αφού όλοι ξέρουμε την κατάληξη. Στην εκκίνηση ας δείξουν όλοι τα χρήματα που έχουν ξοδέψει και ο πιο γαλαντόμος, ας πάρει το κύπελλο! Εντάξει είναι τραβηγμένο, γιατί μπορεί να γίνει και η έκπληξη, μπορεί να σπάσει και ο διάολος το πόδι του, αλλά πόσες φορές έχει συμβεί κάτι τέτοιο (το πρωτάθλημα του Janson Button ήταν μια τέτοια ανατροπή), τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια;

Μήπως λοιπόν τελικά θα ήταν πιο σωστό (αντικειμενικά), οι κατηγορίες να ορίζονταν ανάλογα με τα χρήματα που ξοδεύει κάποιος και όχι ας πούμε με τα κυβικά; Γιατί με το να ορίζουμε «ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 1.300 ΚΥΒΙΚΩΝ», ουσιαστικά τίποτα δεν οριοθετούμε, τίποτα παρά μόνο την χωρητικότητα των θαλάμων καύσης. Ενώ αν λέγαμε, για παράδειγμα «ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 10.000 ΕΥΡΩ», θα ήταν πολύ περισσότεροι οι παράγοντες που θα ελέγχονταν, βάζοντας τουλάχιστον μια οροφή και ανάγοντας τον αγώνα σε μια πιο δίκαιη αναμέτρηση. Δεν νομίζετε;

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, γιατί και στην ίδια την βαθμολόγηση υπάρχουν τρομεροί παραλογισμοί. Δύο ομάδες, για παράδειγμα παίζουν μπάσκετ και η τελική βαθμολογία είναι 78-79, ενώ σε ένα άλλο αγώνα το τελικό σκορ είναι 78-109! Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν δύο νικητές και δύο ηττημένη, όμως άλλο πράγμα να ηττηθείς με ένα πόντο και άλλο με 31. ΑΛΛΟ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΙΣ ΤΡΟΧΟ-ΤΡΟΧΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΓΥΡΟ ΠΙΣΩ! Τι θέλω να πω, το αυτονόητο, ότι δηλαδή η βαθμολόγηση του 1-2-3, πολύ απέχει από το να αντιπροσωπεύει την πραγματική εικόνα της διαφοράς απόδοσης, μεταξύ των αγωνιζόμενων. Πως όμως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, υπάρχουν άλλοι τρόποι; Φυσικά και υπάρχουν. Λίγο πιο πολύ πολύπλοκοι, αλλά πολύ πιο αντιπροσωπευτικοί της απόδοσης. Για παράδειγμα μια λύση θα ήταν ο συνολικός χρόνος. Δηλαδή να αθροίζονται συνολικά  οι χρόνοι. Πόσο χρόνο χρειάστηκε ο πρώτος, 02:34’:32’’ αυτόν παίρνει, πόσο χρόνο συνολικά απαιτήθηκε για να δει την καρό σημαία ο δεύτερος, 02:34’:33’’, αυτόν παίρνει. Ποιος είναι πρωταθλητής στο τέλος της χρονιάς; Μα αυτός που έχει το μικρότερο άθροισμα! Και σε τι βοηθάει αυτό; Βοηθά στο ότι η αξιολόγηση γίνεται επί του πραγματικού χρόνου και της διαφοράς (όπως περίπου στους αγώνες Ράλι), ενώ ο αγωνιζόμενος δεν κάνει αγώνα στρατηγικής, ποτέ δεν επαναπαύεται σε μια δεύτερη θέση ακόμα και αν αυτή είναι ένα γύρο πίσω, αλλά διαρκώς προσπαθεί να κερδίσει χρόνο! Γιατί αυτός είναι ο αγώνας!

Το ξέρω, υπάρχουν πολλά που πρέπει να αναθεωρηθούν και σίγουρα ο τρόπος βαθμολόγησης είναι ένα από αυτά!