Δημήτρης Σακελαρόπουλος: Άλλαξε τα πάντα

Ήταν απόγευμα και ως συνήθως είχα πυροδοτήσει τα δάκτυλά μου πάνω στα πλήκτρα σαν τρελός. Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η Δήμητρα.

_Γεια! _Γεια! _Το έμαθες; _Πιο πράγμα; _Πέθανε ο Σακελαρόπουλος! _...... _Ακούς; _Καλά δεν μπορείς να με πάρεις να μου πεις κάτι καλό; _Δεν φταίω εγώ! _Το ξέρω! _Γεια! _Γεια!

Έτσι απλά πέρασε μια ζωή, έκλεισε ένας ολόκληρος κύκλος στον χώρο του αυτοκινήτου.

Έτσι απλά μια ολόκληρη περίοδος στην αγορά του αυτοκινήτου, έσβησε τα φώτα και πέταξε το κλειδί.

Θα αναφερθώ στον Δημήτρη, σαν Σακελαρόπουλο. Γιατί σαν Σακελαρόπουλος άλλαξε εκ βάθρων την αγορά αυτοκινήτου, άλλαξε τα πάντα και κυρίως τον τρόπο που η αγορά πουλούσε αυτοκίνητα και εμείς τα αγοράζαμε.

Έφτασε από τον Καναδά νέος και αμόλυντος, από την μέχρι τότε πραγματικότητα της ελληνικής αγοράς αυτοκινήτου και προσγειώθηκε την κατάλληλη στιγμή. Ακριβώς τη χρονική στιγμή που η αγορά ήταν όχι μόνο έτοιμη να απογειωθεί, αλλά και να αποδεσμευτεί από τις πρακτικές του γραμμάτιου και να περάσει στα χέρια των τραπεζών με τα χαμηλά επιτόκια.

Έφερε μαζί του μαζί του μια νέα πνοή στην οικογενιοκρατούμενη ελληνική αγορά. Έφερε μαζί του την πρακτική, αλλά και την ιδέα του «manager», που χειρίζεται την εταιρεία με προγραμματισμό, πέρα από τον παραδοσιακό αντιπρόσωπο-οικογένεια, που διοικούσε την εταιρεία κατά τα κέφια του, γιατί ήταν δικιά του.

Μαζί του η αγορά ανακάλυψε την ανάλυση, τους στόχους και γενικότερα μια πιο marketing άποψη στη διαχείριση της αγοράς.

Έστησε τα δίκτυα όπως τα ξέρουμε σήμερα με σοβαρότητα και πάνω από όλα με στόχους και υποχρεώσεις. Είναι γνωστό ότι είχε στείλει ανθρώπους να προσποιηθούν τον «μυστικό αγοραστή» στους ντίλερ και τους βαθμολογούσε, από τα πόσο ευγενικοί ήταν με τον πελάτη, μέχρι το αν ήταν καθαρά τα τζάμια της έκθεσης. Έστησε όλη την αγορά πάνω σε νέους κανόνες.

Δεν ήταν εύκολος σαν διευθύνον και πολλές φορές είχε χαρακτηριστεί σαν σκληρός, αλλά ήταν αποτελεσματικός και γι’ αυτό τόσες αντιπροσωπείες τον εμπιστεύτηκαν και πρακτικά του παρέδωσαν τα κλειδιά.

Για παράδειγμα στη προσπάθειά του να αυξήσει τις πωλήσεις σε δίκτυο αντιπροσωπείας είχε υποσχεθεί στους ντίλερ ότι αν πιάσουν τους στόχους πωλήσεων που τους είχε θέσει, θα τους έκανε δώρο ένα ταξίδι σε εξωτικό νησί. Κάθε μήνα λοιπόν τους έστελνε ένα δελτίο προόδου για το πόσο κοντά ή μακριά ήταν από τους στόχους τους. Με μια μόνο διαφορά, σε όσους δεν κατάφερναν να πιάσουν τους στόχους, την επιστολή την έστελνε στις… γυναίκες τους!

Αλλά η πίεση δεν ήταν μικρή. «Παραλίγο να πεθάνω!» μου είχε εκμυστηρευτεί. «Μετά από μια συνάντηση στο εργοστάσιο, όταν έφτασα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου άρχισαν όλα να γυρίζουν! Μπήκα κάτω από τη ντουζιέρα με το κουστούμι και… σώθηκα!»

Βέβαια δεν ήταν και λίγες οι φορές που είχαμε τσακωθεί, τρόπος του λέγειν δηλαδή. Στη παρουσίαση του δεύτερου Focus πήρε ανάποδες, όταν παρατήρησα ότι το νέο αυτοκίνητο φαινόταν πιο συντηρητικό και παλιό από το νέο. Εκτός εαυτού μου είπε ότι και αυτός από εδώ και εμπρός θα διάβαζε μόνο παλιά περιοδικά. Για να πάρει την απάντηση ότι έτσι θα μάθαινε μόνο παλιά νέα! Χα!

Δεν μάσαγε τα λόγια του στις συνεντεύξεις, ούτε για ανθρώπους, ούτε για καταστάσεις και οι δημοσιογράφοι τον αγαπούσαν γι αυτό, γιατί ποτέ δεν ήταν βαρετές.

Τελευταία φορά που τον συνάντησα, συνταξιούχος πια, ετοιμαζόταν για διακοπές. Η συζήτηση έκανε κύκλους για να φτάσει στο: «Τι κατάφερα, δούλεψα σκληρά όλα αυτά τα χρόνια για να γίνουν πλούσιοι κάποιοι άλλοι!» Αργά το κατάλαβες Δημήτρη.

Μου έκανε πλάκα ότι δεν είχα καταφέρει επαγγελματικά να φτάσω σε σημείο ώστε να ταξιδεύω business class στις αεροπορικές πτήσεις και πάντα θα πετούσα economy. Ήταν το προσωπικό μας αστείο. «Πάλι πίσω είσαι;» μου έλεγε.

Τώρα που εσύ ταξίδεψες νωρίς, τι κατάλαβες; Όχι, πες μου, τι κατάλαβες;