F1: Ο Newey περί Ferrari και εποχή Ron Dennis

Μόλις πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το βιβλίο «How to build a Car» από τον Adrian Newey, ίσως τον κορυφαίο σχεδιαστή μονοθεσίων όλων των εποχών. Είναι μια αυτοβιογραφία που περιέχει και κάποια ωραία περιστατικά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.

 

Μίλησε για τον τρόπο που «κατασκόπευε» την Ferrari : «Μόλις ολοκληρωνεται ένας αγώνας, τα μονοθέσια μπαίνουν σε ειδικές θέσεις για να περάσουν τον έλεγχο. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, υπάρχει μια ώρα στην οποία τα μονοθέσια παραμένουν στο Parc Ferme. Εάν κάποιος θέλει να κάνει μια ένσταση πρέπει να το κάνει μέσα στην διάρκεια αυτή. Σε αυτή την φάση, που ονομάζουμε ‘ψευτοgrid’ υπάρχει ένα παιχνίδι που παίζεται. Οι μηχανικοί, όπως εμένα, έχουν την ευκαιρία να δουν τα αντίπαλα μονοθέσια. Όταν πάω να δω ένα κομμάτι, οι μηχανικοί της ομάδας προσπαθούσαν να μου κόψουν την θέα. Στην Ferrari ειδικά είχε μεγάλη κινητικότητα όταν πήγαινα στο μέρος τους. Αποτέλεσμα ήταν να πάω σε ένα μέρος του μονοθεσίου που δεν με ενδιέφερε πραγματικά, φέρνοντας τους μηχανικούς προς το μέρος μου, ώστε οι φωτογράφοι μας να έχουν μια καθαρή γωνία στο κομμάτι που πραγματικά ήθελα να δω. Η Ferrari δεν το έχει εγκαταλείψει», είπε ο Newey.

 

Όμως ο Newey μίλησε και για τον υπερβολικό Ron Dennis όταν δούλευε στην McLaren. «Μόλις είχαμε μεταφερθεί στο νέο εργοστάσιο. Πέρα από αυτό το νέο μας εργοστάσιο θα έπρεπε να ήταν καλό αλλά, για κάποιους από εμάς όμως δεν ήταν, και θα πρέπει να σκεφτείς ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να εκνευρίσεις τον Ron Dennis ήταν να κάτσεις το γραφείο του, όπου είχε συνήθως πολλά χαρτιά, και να μετακινήσεις για χιλιοστά κάποια από τις στίβες, ξέροντας ότι μπορεί να εστιάζει την προσοχή του εκεί για πολύ ώρα, γιατί δεν θα ήταν σίγουρος εάν το έχεις στραβώσει ή το έχεις ισιώσει. Αυτός είναι εν συντομία. Είναι πολύ πολύ τακτοποιημένος και οργανωμένος και αυτό μπορεί να έχει τα θετικά του, μπορεί όμως και να γίνει σε μεγάλο βαθμό υπερβολικός. Όταν πρωτομπήκαμε δεν μας επέτρεπαν να έχουμε ποτήρια με νερό στο γραφείο μας, ούτε τσάι, ούτε καφέ, ούτε τίποτα προσωπικό. Κάποιος είπε ότι ίσως ήταν παράνομο να απαγορεύεις στους υπαλλήλους να μην έχουν νερό στο γραφείο τους, οπότε έκανε πίσω σε αυτό, αλλά όχι στον καφέ και το τσάι, και ότι αφορούσε προσωπικά αντικείμενα σου επέτρεπαν μόνο μια οικογενειακή φωτογραφία στο γραφείο την οποία έπρεπε να την αποθηκεύεις στο συρτάρι το βράδυ. Εν τω μεταξύ εάν ήσουν εργαζόμενος έπρεπε να μπεις στο κτήριο κατεβαίνοντας μια κυκλική σκάλα και να διασχίσεις ένα γκρι διάδρομο με άσπρους τοίχους. Μετά ανέβαινες σκάλες στο κέντρο του εργοστασίου για να πας στον χώρο εργασίας. Δεν ήθελα να περπατάω σε αυτόν τον διάδρομο, έτσι περνούσα μέσα από το γρασίδι, μέσω του εσωτερικού δρόμου από εκεί που πάρκαραν τα φορτηγά που μετέφεραν τα υλικά του αγώνα. Με έπιασαν να το κάνω μέσω του κλειστού κυκλώματος CCTV και μου έστειλαν email προειδοποιητικό λέγοντας ότι εάν δεν ακολουθούσα τον σωστό δρόμο θα υπήρχε εσωτερική έρευνα για το θέμα»