ΚΑRΤ JUNIOR: Eye of the tiger

Είναι οκτώ, δέκα, δώδεκα ετών, πειράζονται και παίζουν όπως όλα τα παιδάκια. Όμως ο Τζώρτζης, ο Δημήτρης, ο Νικόλας, ο Γιώργος, η Σόφη, ο Κωνσταντίνος, ο Θανάσης και ο Μάξιμος δεν είναι συνηθισμένα παιδάκια. Μοιάζουν παράταιρα μέσα στις πολύχρωμες φόρμες τους με τα τεράστια κράνη στα κεφάλια τους. Μοιάζουν απόκοσμες καρικατούρες, λες και βγήκαν από κάποιο παραμύθι της Formula 1. Παίζουν και πειράζονται όπως όλα τα παιδάκια της ηλικίας τους, όμως όλοι ξέρουν ότι απλά είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μακρύτερα νυχτωμένοι. Όταν από το μεγάφωνο ακούγεται το: «Οι αγωνιζόμενοι στη σχάρα της εκκίνησης για τη κατηγορία junior», όλα αλλάζουν. Ο μικρός που μέχρι τώρα τα έλεγε με τους φίλους του μεταμορφώνεται στον πιο «hard-core killer» που έχετε δει! Το βλέμμα του αλλάζει, αυτοσυγκεντρώνεται, η παιδική αφέλεια εξαφανίζεται.

Τώρα είναι η ώρα της καθοδήγησης και της στρατηγικής. Ο πατέρας, ο μηχανικός, είναι τώρα η απόλυτη αλήθεια, η απόλυτη μορφή έμπνευσης. Δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις: «Να κρατιέσαι αριστερά, μην σου πεταχτεί, κλείσου μην αφήνεις τη πόρτα ανοιχτή, πρόσεχε στην έξοδο, μην σηκώσεις στο Κ4, ακολούθα τον και διέλυσε του τα νεύρα μέχρι να κάνει λάθος!» Τώρα όλα παίζονται, αλλά δεν είναι παιχνίδι. Είναι πραγματικός αγώνας! Εμείς οι μεγάλοι είμαστε πιο μαλακοί, λιγότερο απόλυτοι, γιατί απλά ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο, μπορούμε να λυγίζουμε όταν χρειαστεί, μπορούμε να δώσουμε χώρο στον άλλο, γιατί πάντα ελπίζουμε στο αύριο. Τα «παιδάκια» όμως δεν τα ξέρουν αυτά, τουλάχιστον ακόμα! Ο κόσμος τους είναι πιο απόλυτος, δεν υπάρχει ανοχή, δεν υπάρχει οίκτος. Εδώ ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος το τίποτα. Σε εκπλήσσουν και σε τρομάζουν οι αγώνες junior, σε εντυπωσιάζουν οι μαύρες «λαστιχιές» και τα σημάδια από τις μάχες «σώμα με σώμα» που φέρουν τα kart μετά τον αγώνα. Όλα είναι στο βλέμμα, στο «βλέμμα της τίγρης»!