TOURAMICAL 2014: Εμπειρίες ουσίας
Οι δυνατότερες φιλικές σχέσεις είναι αυτές που δένονται πίσω από τα τιμόνια. Γι’ αυτό ζηλέψαμε!
- -
- -
Σχεδόν 170 αυτοκίνητα έφτασαν από τη μακρινή Αμβέρσα. Και Bentley και σκαραβαίοι, και οι συνήθεις ορδές των Porsche 911 και Healey και ότι θέλει η ψυχή σας. Και Corvette και Lotus, από όλα είχε η πλατεία. Όμως να το πούμε για μια ακόμα φορά, σημασία δεν είχαν τα αυτοκίνητα, αλλά οι άνθρωποι, η παρέα, η… σαχλαμάρα με ένα ποτήρι μπύρα στο χέρι. Η φιλία, η κουβέντα, η συνύπαρξη γύρω από κάτι κοινό.
Η παρέα των Touramical, δηλαδή «η εκδρομή των φίλων», αν τα φλαμανδικά μου δεν με απατούν ξεκίνησε το 2001 με μόλις πέντε συμμετοχές και σήμερα γυρίζουν τον κόσμο με οργάνωση που θα ζήλευε ακόμα και η μεγαλύτερη λέσχη. Τα αυτοκίνητα φορτώθηκαν σε νταλίκες και πάτησαν τροχούς στη Θεσσαλονίκη για να μην κουραστούν με χιλιόμετρα, ενώ τα πληρώματα προσγειώθηκαν για να γλυτώσουν χρόνο. Από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα αφού τους περίμεναν επτά μέρες (8-13 Μαΐου) ελληνικών δρόμων προς την Αθήνα και πάλι πίσω.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο τους ζηλέψαμε! Τους ζηλέψαμε για την οργάνωση, τους ζηλέψαμε για την ουσία της εκδήλωσης. Πρώτα από όλα υπήρχαν αυτοκίνητα συνοδείας, ακόμα και καντίνα που πρόσφερε ποτά και φαγητό. Να φανταστείτε ότι όταν τα αυτοκίνητα διανυκτέρευσαν έξω από το «Καλλιμάρμαρο» κάτω από κάθε όχημα είχαν τοποθετηθεί πλαστικά για να μην λερώσουν, ενώ οι διάδρομοι είχαν ντυθεί με κόκκινη μοκέτα!
Και η ουσία, η χαρά της οδήγησης, η ικανοποίηση των χιλιομέτρων, πάντα παρούσα, ευχαριστημένα πρόσωπα μιας εμπειρίας που άξιζε!
Και εμείς εδώ… τίποτα! Μια ανυπόφορη μιζέρια για το ποιός θα γίνει πρόεδρος, για το ποιός θα έχει τα χρονόμετρα και τη σφραγίδα, η μια πίστα μαδάει, η άλλη δεν έχει άδεια, θα πάμε στην Ιταλία για αγώνα! Περιμένουμε ακόμα μάταια τους σωτήρες των ελληνικών αγώνων, έχουμε τρελαθεί τελείως και μέσα σε αυτή την διαρκή αντιπαλότητα (για το τίποτα να τονίσουμε) χάνεται η ουσία, η ορισμός της φιλίας που γεννιέται πίσω από ένα τιμόνι και της αγάπης για το αντικείμενο. Για μια ακόμα φορά χάνεται η ουσία.