Οι κορυφαίοι οδηγοί στην ιστορία της Formula 1

Πρέπει να ανατρέξουμε 70 χρόνια πριν προκειμένου να εντοπίσουμε τον παρθενικό αγώνα της Formula 1, στο Σίλβερστοουν, ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο της RAF. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, άπαντες οι γηραιότεροι φίλοι της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού συνομολογούν πως έχουν καταστεί μάρτυρες αδιανόητων προσπεράσεων, εκκωφαντικών απρόοπτων και συγκλονιστικών μαχών που ούτε ο μετρ του σασπένς, Άλφρεντ Χίτσκοκ, δεν θα μπορούσε να διανοηθεί.

Και αν όλοι συμφωνούν πως η F1 μας έχει χαρίσει πλούσιο θέαμα, στο ερώτημα «Ποιος είναι ο κορυφαίος πιλότος ιστορικά;», θα επικρατήσει διάχυτη διχογνωμία. Όχι, δεν θα επιχειρήσουμε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα. Αντιθέτως, θα παρουσιάσουμε τους κορυφαίους δια της ψυχρής λογικής των αριθμών: Βάσει τίτλων.

 1. Michael Schumacher

Όταν η συζήτηση καταλήγει στους τίτλους, ένα είναι το όνομα που αναδύεται στο μυαλό όλων: Michael Schumacher. Μπορεί ο 51χρονος, πλέον, πρώην πιλότος να μάχεται καθημερινά για τη ζωή του, αλλά έχει προλάβει να εξελιχθεί σε μια προσωπικότητα που θα απασχολεί για πολλά χρόνια τους ιστορικούς του μέλλοντος. Η τροπαιοθήκη του κοσμείται από 7 παγκόσμιους τίτλους, οι οποίοι κατακτήθηκαν τη δεκαετία 1994-2004. Αλησμόνητες έχουν μείνει οι 91 νίκες σε Γκραν Πρι και 155 αναρριχήσεις στο βάθρο. Όσοι πιλότοι παίρνουν το βάπτισμα του πυρός στην F1, δεν γίνεται παρά να ονειρεύονται την κατάρριψη ενός ρεκόρ που κρατάει καλά στα χέρια του ο «Σούμι»: Την κατάκτηση πέντε συνεχόμενων πρωταθλημάτων, από το 2000 έως το 2004. Ίσως, βέβαια, η προσπάθειά τους να καταλήξει σε… κυνήγι μαγισσών.

 2. Lewis Hamilton

Σε απόσταση… αναπνοής από το Schumacher βρίσκεται ο σύγχρονος  πολυνίκης του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, ο Βρετανός Lewis Hamilton. Με 6 τίτλους στο παλμαρέ του (2008, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019) και με μερικά ακόμη παραγωγικά χρόνια μπροστά του, συνιστά έναν εκ των κορυφαίων όλων των εποχών. Με μοναδικό «διάλειμμα» το 2016, ο Hamilton έχει οικοδομήσει το δικό του μονοπώλιο στα τρόπαια, αναγκάζοντας ακόμα και τους επικριτές του να τον αναγνωρίσουν ως τον πιο επιτυχημένο πιλότο της τελευταίας δεκαετίας. Στις 2 Αυγούστου του τρέχοντος έτους (Silverstone, Ηνωμένο Βασίλειο) σημείωσε την 87^η νίκη του, κυνηγώντας μόνο τον Michael Schumacher. Κατέχει μια σειρά αξιοζήλευτων ρεκόρ, όπως είναι οι περισσότεροι πόντοι καριέρας (3.538), περισσότερες pole positions (91), περισσότερες παρουσίες σε “πόντιουμ” (155), περισσότερα grand slams σε μία σεζόν (3) και περισσότεροι πόντοι σε μία σεζόν (413).  Για τους «ορκισμένους» εχθρούς του, μελανό σημείο αποτελεί το γεγονός πως δεν «απολαμβάνει» τα ίδια επίπεδα ανταγωνισμού με τα υπόλοιπα «ιερά τέρατα» που σημάδεψαν τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.

 

 3. Juan Manuel Fangio

Τα ίχνη του τρίτου πιο επιτυχημένου βάσει τίτλων πιλότου ανιχνεύονται πολλά χρόνια πριν και δη στην πρώτη «στροφή» του κορυφαίου πρωταθλήματος. Και αν το 1950 δεν κατάφερε να αγγίξει το τρόπαιο, οι συστάσεις έμελλε να πραγματωθούν ένα χρόνο αργότερα. Αποτελεί είδωλο στην πατρίδα του, Αργεντινή, και πώς να γινόταν διαφορετικά, όταν έχει κερδίσει 24 Γκραν Πρι και, συνολικά, 5 παγκόσμια πρωταθλήματα. Το κατόρθωμα του λαμβάνει διαστάσεις ομηρικού έπους, αν αναλογισθεί κανείς πως η άρση των τίτλων έγινε φορώντας τη στολή τεσσάρων διαφορετικών ομάδων. Ο λόγος για τις Alfa Romeo, Maserati, Ferrari και Mercedes-Benz. Η τελευταία του νίκη χρονολογείται στο μακρινό 1957. 62 χρόνια μετά μόνο δύο οδηγοί έχουν καταφέρει να συλλέξουν περισσότερα τρόπαια και τα όνοματά τους αναφέρονται παραπάνω

 4. Alain Prost

Για τους νεότερους ίσως αποτελεί τον «κακό ήρωα» μιας… ταινίας που αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής είναι ο αείμνηστος Ayrton Senna. Ο Alain Prost το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους μας. Τις όποιες αμφιβολίες φρόντισε να εξοβελίσει το ντοκιμαντέρ «Σένα», που όπως δήλωσε ο ίδιος ο Prost, τον παρουσίαζε ως τον «κακό» και τον Σένα ως τον αδιαμφισβήτητο «καλό». Και είχε δίκιο… Στις αδυσώπητες μονομαχίες τους δεν υπήρχε «Γιν» και «Γιανγκ». Ο καθένας είχε τα τρωτά του σημεία και παρακινείτο από τον ιδιαίτερο ψυχισμό του. Ο“Le Professuer” διακρινόταν για τη μεθοδικότητά του, την… πατρική φροντίδα που επιδείκνυε στο μονοθέσιό του και την άρνησή του να ρισκάρει. Αυτά τα τρία στοιχεία, άλλωστε, αποτέλεσαν τα μεγαλύτερά του όπλα ώστε να κατακτήσει 5 φορές τον τίτλο της Formula 1, να πετύχει 51 νίκες και να κατακτήσει 33 pole positions. Και αν περνούσε απαρατήρητος, οφείλεται στο γεγονός πως έκανε την οδήγηση να φαίνεται τόσο εύκολη.

 5. Sebastian Vettel

Με μια –μεγάλη ομολογουμένως- δόση υπερβολής, ό,τι ίσχυε λίγες δεκαετίες πριν για την κόντρα του Senna με τον Prost, ισχύει και για τους Hamilton και Sebastian Vettel: Συνιστούν το δίπολο της εποχής τους. Ο 33χρονος Γερμανός έχει αφήσει ήδη ανεξίτηλο το στίγμα του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό μέσω της κατάκτησης τεσσάρων τίτλων (2010, 2011, 2012 και 2013) και της επίτευξης 53 νικών. Ξεχωριστό κεφάλαιο στα βιβλία της F1, κατέχει, επίσης χάρη στην αναρρίχησή του στην κορυφή του πρωταθλήματος του 2010, ένας τίτλος που τον ανέδειξε στον νεότερο πιλότο που κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα των οδηγών. Τα ρεκόρ, όμως, δεν τελειώνουν εδώ. Δεν υπάρχει άλλος πιλότος που να είχε προλάβει στην ηλικία των 25 να έχει «σηκώσει» 3 τρόπαια, ενώ διατηρεί, ακόμη, το ρεκόρ των περισσότερων συνεχόμενων νικών (9).

 6. Ayrton Senna

Ιμόλα, Πρωτομαγιά του 1994. Για πολλούς ο κορυφαίος πιλότος που φόρεσε ποτέ την «εξάρτυση» της F1 αφήνει τον κόσμο των θνητών για να ανυψωθεί στο βασίλειο των θεοτήτων.  Την καριέρα του Ayrton δρομολόγησε, εν πολλοίς, η σχέση του με τον Alain Prost. O Γάλλος αποτελούσε τη σπίθα που πυροδοτούσε την «έκρηξη» του έντονα ανταγωνιστικού πνεύματος του Βραζιλιάνου. Μόνο αν κέρδισε τον Prost θα λάμβανε την εσωτερική επιβεβαίωση πως είναι το αδιαμφισβήτητο Νο1. Αγκάλιασε το τρόπαιο του παγκόσμιου πρωταθλητή 3 φορές, ενώ παράσημα συνιστούν οι 41 νίκες και οι 65 pole positions. Το ταλέντο του πηγαίο και δεν άργησε να τον μετατρέψει σε εθνικό ήρωα για τη χώρα του, βρίσκοντας στο πρόσωπο των συμπατριωτών του «σκληροπυρηνικούς» οπαδούς. Η λατρεία είχε λάβει τέτοιες διαστάσεις που η είδηση του χαμού του βύθισε τη Βραζιλία σε πένθος. Η κληρονομιά, ωστόσο, που άφησε στο άθλημα είναι γιγαντιαία.

 7. Niki Lauda

Στις 20 Μαΐου του περασμένου έτους, ο κόσμος του μηχανοκίνητου αθλητισμού βρέθηκε στην απευκταία θέση να αποχαιρετίσει έναν από τους σπουδαιότερους οδηγούς της Formula 1. Μετά από συγκλονιστικές μάχες μέσα στην πίστα κατάφερε να αναδειχθεί 3 φορές πρωταθλητής της Formula 1. Η σπουδαιότερή του νίκη, ωστόσο, δεν αποτυπώνεται σε κάποιον τίτλο. Αυτό διότι, 43 χρόνια νωρίτερα, και δη την 1^η Αυγούστου του 1976, βγήκε, στην κυριολεξία, ζωντανός από τις φλόγες της «Πράσινης Κόλασης» του Nurburgring, αφού είχε προηγηθεί μια σφοδρή σύγκρουση με τις μπαριέρες. Η κλίνη του νοσοκομείου δεν κατάφερε να τιθασεύσει την αστείρευτη ψυχική του δύναμη και 42 μέρες μετά το σοκαριστικό ατύχημα επέστρεψε στην ενεργό δράση. Τα σημάδια στο πρόσωπό του τον συνόδευαν μέχρι το τέλος της ζωής του και εσκεμμένα τα άφησε στο πρόσωπό του σαν ένα «καμπανάκι» για τις επόμενες γενιές οδηγών.

 8. Jack Brabham


Τα τελευταία χρόνια οι φίλοι της Formula 1 δεν βίωσαν τον χαμό μόνο του Niki Lauda, αλλά και ενός άλλου “θρύλου” της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο λόγος για τον Αυστραλό Jack Brabham, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 19 Μάιου του 2014. Ο “Black Jack”, όπως ήταν το παρατσούκλι του αποτελεί μέχρι σήμερα τον μοναδικό οδηγό που κατέλαβε την κορυφή της F1 με δικό του μονοθέσιο.  Συνολικά, κατέκτησε 3 παγκόσμια πρωταθλήματα (1959, 1960, 1966) το τελευταίο εκ των οποίων στο τιμόνι μίας Brabham ΒΤ19. Γαλόνια στη στολή του οι 14, συνολικά, νίκες του. Τελευταία φορά που είδε πρώτος την καρό σημαία ήταν το 1970 στο Γκραν Πρι της Νότιας Αφρικής, ενώ εκείνη τη χρονιά αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

 9. Nelson Piquet

To «αντίο» του “Black Jack” στη F1 και η πώληση της ομάδας του στον Bernie Ecclestone δεν σήμανε τους τίτλους τέλους για την εντυπωσιακή πορεία της Brabham. Αυτή οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, σε έναν Βραζιλιάνο που το 1978, στα 26 του χρόνια επιστρατεύτηκε προκειμένου την επαναφέρει σε βάθος χρόνου στην κορυφή. Το προειδοποιητικό μήνυμα του Nelson Piquet δόθηκε το 1980, όταν κατέκτησε τη δεύτερη θέση στην τελική κατάταξη. Ένα χρόνο αργότερα (1981), απλά, απασφάλισε και αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, κάτι που επανέλαβε, πάλι στο τιμόνι της Brabham, και το 1984. Το τρίτο και τελευταίο τρόπαιο το σήκωσε φορώντας τη στολή της Williams το 1987, προτού αποχαιρετίσει την ενεργό δράση το 1991, ολοκληρώνοντας την σπουδαία καριέρα του στη Formula 1 με 23 νίκες και 24 pole positions.

 10. Jackie Stewart

Ισάριθμους τίτλους με τους Ayrton Senna, Niki Lauda, Jack Brabham και Nelson Piquet έχει και ο “Jackie” ή κατά κόσμον Sir John Young Jackie Stewart, ο οποίος μεγαλούργησε στη F1 το διάστημα 1965-1973. Το αποτύπωμά του στο παγκόσμιο στερέωμα του αθλήματος άφησαν οι 99 εκκινήσεις, οι 27 νίκες και οι 43 αναρριχήσεις του στο βάθρο, ενώ μετά τη λήξη της καριέρας του καταγράφει μια ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα στο επιχειρείν. Αλησμόνητη θα μείνει η φιλία του Σκωτσέζου οδηγού με τον τιμέιτ του στην Tyrell, Φρανσουά Σεβέρ, η οποία έγινε ταινία. Ο “Jackie” ήταν ο άνθρωπος που «βάφτισε» την πίστα του Nurburgring σε «Πράσινη Κόλαση» εμπνευσμένος από πράσινα δέντρα που την «αγκαλιάζουν» ασφυκτικά.