Mε το Suzuki Vitara Hybrid 2WD στην Άνδρο: Σημείο των καιρών

Μην απορείτε με τον τίτλο. Το Suzuki Vitara Hybrid 2WD είναι ένα κατ’ εξοχήν σημείο των καιρών μας. Διότι αν πριν από λίγα χρόνια μιλούσε κάποιος για SUV χωρίς τετρακίνηση, θα το θεωρούσαμε παράξενο, και αν μας έλεγαν κι όλας ότι δεν θα καίει πολλή βενζίνη και έχει επιτάχυνση hot-hatch, θα τον θεωρούσαμε από τρελό, έως ανόητο. Ακόμα και για την ίδια τη Suzuki όμως, το 2WD Hybrid Vitara είναι σημάδι της νέας εποχής. Σε όποιον θιασώτη της εταιρείας, των θρυλικών Samurai, Vitara και Jimny, μιλούσες για turbo στον κινητήρα και υβριδική τεχνολογία, θα σε κοίταζε παράξενα.

Να ξέρετε ότι η συμφωνία του γράφοντος με τον Υπεύθυνο Αυτοκινήτων του GOCAR σεβασμιότατο κ. Παναγιώτη “Άσεμεμένα” Τριανταφυλλίδη ήταν ότι θα παραλάβω ένα Suzuki Vitara Hybrid 2WD για να με συνοδεύσει στις καλοκαιρινές μου διακοπές σε αντάλλαγμα με ένα κείμενο «Οδοιπορικό στην Άνδρο». Φυσικά είπα «ναι», γιατί το Vitara ήταν τουλάχιστον απαραίτητο για να μεταβώ στο αγαπημένο μου νησί, μαζί με τη συμβία μου, τις βαλίτσες, τα απαραίτητα για camping και τις δύο πελώριες γάτες μας.

Αυτό που δεν είπα στον Παναγιώτη –κυρίως γιατί δεν το συνειδητοποίησα παρά αφού έφτασα στην Άνδρο, είναι ότι για να κάνεις Οδοιπορικό πρέπει να γυρίζεις σε διάφορα μέρη. Κάτι που εγώ έκανα μία, άντε δύο φορές, στα σχεδόν 20 χρόνια που πηγαίνω στο νησί. Να σας εξηγήσω το γιατί: εμένα ο τόπος μου, είναι ο Όρμος Κορθίου, ένα μικρός, πανέμορφος στα μάτια μου τόπος, που μέσα σε όλες τις ανορθογραφίες του, με έχει κερδίσει και θέλω να τον κάνω σπιτικό μου. Όνειρα θερινής νυκτός, κυριολεκτικά. Πώς να γράψω λοιπόν οδοιπορικό ρε Παναγιώτη, αφού δεν φεύγω από το Κόρθι και τις γύρω του ομορφιές;

Μπορώ παρόλα αυτά να προσπαθήσω. Η Άνδρος θεωρείται κοντινός προορισμός, τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά, καθώς το νησί είναι μεγάλο. Αυτό κάνει τη χρήση του αυτοκινήτου επιτακτική, αρχικά για να πας στη Ραφήνα -το ταξίδι με το πλοίο διαρκεί ένα γεμάτο 2ωρο. Για να φτάσεις εκεί πρέπει πρώτα να φορτώσεις το αυτοκίνητο με την προαναφερθείσα καλοκαιρινή πραμάτεια. Όπως αναμενόταν αυτό έγινε με άνεση, καθώς το Vitara δεν είχε πρόβλημα να χωρέσει όλα αυτά, όπως και δεν έχει πρόβλημα να κινηθεί άνετα με αυτά στις πλάτες του.

 

Μιλώντας για αστική μετακίνηση, εκεί δηλαδή που θα κινηθεί η πλειονότητα όσων επιλέξουν το δικίνητο Vitara, το Hybrid αποτελεί την ιδανική επιλογή και λύση. Το σύνολο του υπερτροφοδοτούμενου βενζινοκινητήρα με τον ηλεκτρικό, είναι ευρηματικά λειτουργικό και σε συνδυασμό με ένα εξαιρετικά ομαλό Start-Stop, το οποίο ανταποκρίνεται ακαριαία και χωρίς υστέρηση ή κραδασμούς. Δεν σε κρεμάνε ποτέ, δεν σε αφήνουν παραπονεμένο και δεν σε κάνουν να γκρινιάξεις ποτέ. Το αντίθετο μάλλον, κατά την κίνησή σου κυριαρχούν οι στιγμές που εκπλήσσεσαι ευχάριστα! Στη δε πόλη, μαζί με την Αττική Οδό, η κατανάλωση δεν ξεπέρασε τα 6,1 lt/100 km και γενικά, δεν φημίζομαι για το ελαφρύ μου πόδι…

Αρκετά με την Αθήνα όμως. Με τα πολλά, φτάνεις λοιπόν στο Γαύριο, που είναι και το λιμάνι της Άνδρου. Αυτός είναι εκ των πραγμάτων ο ένας βασικός προορισμός στο νησί, και κοντά του, σε απόσταση 10-15 λεπτών με το αυτοκίνητο είναι ο δεύτερος, το Μπατσί με τα μπαράκια και τους πολλούς τουρίστες. Ανάμεσά τους ο Άγιος Πέτρος με την απάνεμη παραλιάρα του, που βέβαια συγκεντρώνει τον περισσότερο κόσμο, κάθε ηλικίας. Βλέπεις, στην Άνδρο, πρέπει να μάθεις να ζεις με τον αέρα, και δεν μιλάμε για βοριαδάκια, αλλά για σταθερά 5-7 μποφόρ. Δεν είναι τυχαίο που θεωρείται προορισμός για surf, αλλά πολλοί επισκέπτες φεύγουν απογοητευμένοι καθώς είναι… πίστα για προχωρημένους.

Τα άλλα αξιομνημόνευτα μέρη του νησιού, η περίφημη Χώρα με τον Αφανή Ναύτη της και το Μουσείο Γουλανδρή, και το Κόρθι με τον Όρμο του και το Πήδημα της Γριάς, είναι πάνω-κάτω 45 λεπτά μακριά από το λιμάνι και κανά μισάωρο τουλάχιστον μεταξύ τους. Πρόκειται για δημόσιους στριφτερούς επαρχιακούς δρόμους, τους οποίους το Vitara καταπίνει ευχάριστα, και πάλι χωρίς να σε κρεμάει ποτέ, ακόμα κι αν αποφασίσεις να κινηθείς σβέλτα. Στην πράξη το σύνολο δεν υστερεί πουθενά από το αμιγώς βενζινοκίνητο και δυνατότερο αδελφάκι του, και μόνο αν πιέσεις πολύ θα ενοχληθείς από τις υποστροφικές τάσεις που εμφανίζονται –εφόσον απενεργοποιήσεις το σύστημα ελέγχου ευστάθειας, κάτι που πάντως δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνεις.

Τα ηλεκτρονικά του Vitara είναι μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη. Είναι άξιος μνείας ο τρόπος που λειτουργούν τα συστήματα του αυτοκινήτου -σε σχέση με δείγματα του ανταγωνισμού, είτε μιλάμε για το lane assist, είτε την ειδοποίηση επερχόμενου οχήματος (Blind Spot Monitor), είτε το σύστημα αυτόματου φρεναρίσματος (DSBS), είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι –χωρίς να γίνονται ενοχλητικά ή παρεμβατικά. Βεβαίως, εκτός πόλης το Lane Assist το απενεργοποιείς καθώς στην ελλειπή διαγράμμιση της επαρχίας δεν αποκλείεται να σε ειδοποιεί συνέχεια χωρίς λόγο.

 

Η Άνδρος μπορεί να ανήκει στις Κυκλάδες, αλλά δεν είναι ένα παραδοσιακό Κυκλαδονήσι, καθώς είναι ένας τόπος γεμάτος νερό. Πολύ νερό, και ως εκ τούτου, πολύ πράσινο. Αρκεί να ξέρεις που να ψάξεις, και δεν εννοούμε να googlάρεις στο internet –οπότε και θα βρεις παραλίες πανέμορφες σαν το Ζόρκο και τις Αποθήκες, αλλά και τα τρία-τέσσερα famous εστιατόρια σαν το Sea Satin Nino, Του Ζοζέφ και την Ταβέρνα του Κόσση.

Αυτός είναι και ένας ακόμα λόγος που δεν είναι εύκολο να γράψεις Οδοιπορικό: τα «καλά» μέρη είναι κατά κάποιο τρόπο μυστικά –και είναι ωραία να παραμένουν έτσι. Δεν υπάρχει άλλωστε λόγος να εκφυλιστούν και αυτά εφόσον ο ευκαιριακός επισκέπτης θα μείνει έτσι κι αλλιώς με το στόμα ανοιχτό αν επισκεφθεί τα ήδη γνωστά και διάσημα μέρη, όπως τα Άχλα, τα Πίσω Γυάλια και της Γριάς το Πήδημα.

Για να πάρετε και μια πραγματική ιδέα για τις αποστάσεις, για να πας από τον Όρμο Κορθίου στα περίφημα «Άχλα της Μενεγάκης»(sic) θέλεις ένα γεμάτο 35λεπτο στην άσφαλτο και άλλο τόσο στον κακοτράχαλο φαρδύ ακροπολικό χωματόδρομο που σε κατεβάζει στην μαγευτική παραλία. Πρέπει και αξίζει να πάτε, είναι ένα μέρος ερωτεύσιμο, απλά να ξέρετε ότι θα κάνετε όλο αυτόν τον δρόμο και όταν φτάσετε κάτω θα δείτε καμιά 30αριά σκάφη κάθε μεγέθους που θα έχουν φτάσει και δέσει εκεί αγόγγυστα.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί δεν μπαίνω καν στον κόπο πια να περάσω αυτή τη… διαδικασία, τη στιγμή που αν «ξέρεις», ψάξεις και αποκωδικοποιήσεις τις φειδωλές πληροφορίες των ντόπιων, μπορείς σε 20-25 λεπτά να βρεθείς σε μια παραλία που μπορεί να μην είναι υπέρτατη σαν τις διάσημες του νησιού, αλλά θα είσαι μόνος σου, γυμνός, 15αύγουστο…

Κάπως έτσι «αναγκάζεσαι» λοιπόν να ψάξεις μόνο σου να βρεις τα μέρη σου. Τριγυρνάς με το αυτοκίνητο σε άγνωστους χωματόδρομους που μπορεί και να μην οδηγούν πουθενά, αλλά μπορεί και να οδηγούν σε κάποια μαγευτική παραλία. Ή απλά, αφιερώνεις λίγο χρόνο να κοινωνικοποιηθείς, να κεράσεις τους ντόπιους μια μπίρα με ένα μεζεδάκι, για να ρωτήσεις και ίσως να μάθεις τους λιγότερο γνωστούς προορισμούς!

Η Άνδρος έχει καταρράκτες, έχει αγνώστου βάθους λίμνες-γούρνες, έχει σπήλαια, έχει ρέματα με «κολυμπήθρες», έχει περιστεριώνες, πύργους και εκκλησίτσες εκπληκτικής τεχνικής, έχει κάστρα και μεσαιωνικούς πύργους, έχει μύλους, μοναδικά συστήματα ύδρευσης και βρύσες και τοξωτά γιοφύρια καμωμένα προ αιώνων!

Για να πας σε όλα αυτά, θέλει πόδια που να αντέχουν και αυτοκίνητο που να σε βγάζει ασπροπρόσωπο στα δύσκολα. Εντάξει, θέλει και να ξέρεις τα όρια του αυτοκινήτου σου εκτός δρόμου, που κατά 70% ορίζονται από τα ελαστικά. Ας μην γελιόμαστε, στις συγκεκριμένες συνθήκες, αν είχα το σύστημα τετρακίνησης ALLGRIP θα ήμουν πιο άνετος, αλλά και με το 2WD δεν ζορίστηκα πουθενά, ούτε και σκάλωσα εκτός από όταν επίτηδες το προκάλεσα. Μιλάμε πάντως για «δοκιμασίες» και ταχύτητες που το 95% των χρηστών δεν θα δοκιμάσει καν.

Τα ελαστικά όντως ήταν ο μεγαλύτερός μου φόβος, καθώς είναι εύλογα ασφάλτινα και η όποια ανησυχία προέκυπτε από τις φυτευτές πέτρες στους χωματόδρομους. Παρόλα αυτά, δεν υπήρχε κανένα θέμα, καθώς το ψηλό προφίλ τους έδιωχνε το άγχος και οι 18,5 πόντοι από το έδαφος ήταν υπεραρκετοί, ενώ όπως είπαμε και νωρίτερα, ο συνδυασμός είναι εξαιρετικά αποδοτικός στην άσφαλτο που είναι και το φυσικό περιβάλλον του αυτοκινήτου. Στα εμπόδια που επίτηδες ήρθα αντιμέτωπος ο συμπλέκτης δεν χάρηκε, ενώ στην άμμο δεν αποπειράθηκα να καν μπω για ευνόητους λόγους.

Εκτός δρόμου, η κατανάλωση ανέβηκε στα 7,6 lt/100 km πράγμα φυσιολογικό αν κατεβαίνεις κατηφοριές με 1^η-2^α και ανεβαίνεις αντίστοιχες ανηφόρες. Αυτό που είναι πραγματικά εντυπωσιακό πάντως, είναι ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρίνεται τελικά ο κινητήρας σε κάθε τι που επιλέγεις να κάνεις. Δεν υπολείπεται δύναμης ποτέ, δεν κρεμάει ποτέ, η κλιμάκωση είναι σωστή και τελικά, με λίγο θάρρος και γνώση της εκτός δρόμου κίνησης δεν σου λείπει ποτέ η τετρακίνηση.

Όπως ίσως έχετε καταλάβει, με την Άνδρο είμαι προκατειλημμένος. Ξέρω τα στραβά της και τα βλέπω, όλα αυτά τα χρόνια που πάω, και πολλές φορές σιχτιρίζω από αγανάκτηση. Έτσι είναι όμως, όπως όταν ερωτεύεσαι κάποιον, δεν βλέπεις τα στραβά του –και μετά ξυπνάς μια μέρα στραβωμένος με δυο κουτσούβελα και παίρνεις διαζύγιο.

Δεν ήμουν προκατειλημμένος με το Vitara. Τώρα όμως είμαι. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν θα πάρετε το 2WD ή το 4WD, αλλά έχει σημασία να πάρετε το Hybrid. Διότι σου ανοίγει μια νέα οπτική στο πώς η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να συνδυαστεί με τις πιο κλασικές επιλογές που χαρακτηρίζουν τη Suzuki που αγάπησες. Αυτή που όλα είναι εκεί που τα θέλεις, εκεί που τα περιμένεις. Αυτή που μπορεί να μην έχει τα τελειότερα υλικά στην καμπίνα, αλλά σου σφυρίζουν ότι μετά από δέκα χρόνια χρήσης, ακόμα ίδια θα είναι. Και όλα αυτά, με επιδόσεις και κατανάλωση που δεν ξαναείχε ποτέ άλλο Vitara.

Θα έπαιρνα ένα Vitara Hybrid για να πάω να ζήσω στην Άνδρο; Θα έπαιρνα. Και αν τελικά μείνω στην Αθήνα, πάλι θα έπαιρνα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ