20 χρόνια Renault Clio V6: Ωδή στο Group B

Η Renault έχει τη δική της παράδοση στις σπορ κατασκευές, αλλά και στις πρωτότυπες δημιουργίες του τμήματος της Renault Sport κατά καιρούς. Ποιος θα μπορούσε ξεχάσει το εντυπωσιακό Spyder ή το Espace με τον κινητήρα της Renault F1; Αντίθετα με τα προαναφερθέντα μοντέλα, το Clio V6 μπορεί να ξεκίνησε ως ένα πρωτότυπο, αλλά κατάφερε να καταλήξει σήμερα ένα συλλεκτικό και κλασσικό αυτοκίνητο για τους λάτρεις της αυτοκίνησης. Φέτος, το κεντρομήχανο γαλλικό μοντέλο που σχεδιάστηκε για να τιμήσει το Renault 5 Turbo προδιαγραφών Group B, κλείνει 20 χρόνια από τη μέρα που παρουσιάστηκε. Όλοι το είδαμε για πρώτη φορά ως concept car στην έκθεση του Παρισιού το 1998 και έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το 2000 για να θαυμάσουμε την έκδοση παραγωγής. Ουσιαστικά, τότε ήταν το μοναδικό χάτσμπακ στον κόσμο που εφοδιαζόταν με κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο. Η ισχύς του εξακύλινδρου συνόλου (εξ’ ου και η ονομασία του) μεταφερόταν στους πίσω τροχούς, με όλη την παραπάνω διάταξη να μοιάζει με εκρηκτικό κοκτέιλ στο κοντό μεταξόνιο του Clio.  

Βέβαια, η ιστορία του μοντέλου παραγωγής ξεκινάει νωρίτερα. Βλέπετε, το Clio V6 ήταν ένα αγωνιστικό μοντέλο της Renault Sport για αγώνες ενιαίας μορφής σε πίστες. Και ουσιαστικά το πρωτότυπο που παρουσιάστηκε στο Παρίσι αποτέλεσε τη μετενσάρκωση του αγωνιστικού σε αυτοκίνητο δρόμου. Οι αντιδράσεις του κοινού έβαλαν σε σκέψεις τη Renault, με αποτέλεσμα να υλοποιήσουν το εγχείρημα, το οποίο και ανέθεσαν στην βρετανική TWR. Εκεί που βρίσκονταν οι πίσω θέσεις ενός Clio τοποθετήθηκε το εξακύλινδρο σύνολο των 3.000 cc με το 24βάλβιδο καπάκι που έδινε ζωή στην Laguna, με την ισχύ του να αγγίζει τους 230 ίππους και τη ροπή τα 300 Nm. Νούμερα που ήταν αρκετά για να του χαρίσουν εκρηκτικές επιδόσεις, όπως για παράδειγμα τα 6,4 sec που χρειαζόταν για τα πρώτα 100 km/h από στάση. Το κιβώτιο ήταν φυσικά χειροκίνητο έξι σχέσεων, ενώ επιβεβλημένη ήταν η παρουσία μηχανικού μπλοκέ διαφορικού. Φυσικά, με εξαίρεση συγκεκριμένα μέρη του αμαξώματος που ήταν δανεισμένα από την έκδοση Sport των 172 ίππων, όλα τα υπόλοιπα ήταν σχεδιασμένα και κατασκευασμένα αποκλειστικά για την 6κύλινδρη εκδοχή. Το μεταξόνιο ήταν 38mm μεγαλύτερο, ενώ κατά 110mm και 138mm αυξημένα ήταν τα μετατρόχια εμπρός και πίσω. Τα επιπλέον 171mm φάρδους ήταν εύκολο να τα αντιληφθεί κανείς με το μάτι. Η ανάρτηση ήταν τελείως διαφορετική, με γόνατα ΜακΦέρσον μπροστά αλλά με αντιστρεπτικές από την αγωνιστική έκδοση, ενώ πίσω είχε σχεδιαστεί μία διάταξη πολλαπλών συνδέσμων αποκλειστικά για το V6. Και επειδή ένα Clio πρέπει να είναι πρακτικό, με δεδομένο ότι στο πίσω μέρος βρισκόταν πλέον ο κινητήρας ένας μικρός αποθηκευτικός χώρος της τάξεως των 67 lt είχε δημιουργηθεί κάτω από το εμπρός καπό. Συνολικά, 1.631 αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν, όλα στις εγκαταστάσεις της TWR, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη γενιά, γνωστή και ως “Phase 2”.

Βλέπετε, το Clio V6 αποδείχθηκε εξαιρετικά δημοφιλές και η Renault αποφάσισε να βγάλει αντίστοιχη έκδοση και στο facelift της δεύτερης γενιάς. Εκτός από το αναβαθμισμένο σχεδιαστικό στιλ σύμφωνα με το νέο μοντέλο, το Clio V6 είδε την ισχύ του να αυξάνεται στους 255 ίππους στις 7.150 rpm. Οι επιδόσεις του ήταν βελτιωμένες, με το 0-100 να έρχεται πλέον σε 5,8 sec, αν και σημαντικές αλλαγές είχαν γίνει στον τομέα του αμαξώματος και του στησίματος. Το μεταξόνιο απέκτησε επιπλέον 33mm, ενώ το εμπρός μετατρόχιο αυξήθηκε κατά 23mm. Καινούργια ήταν τα αμορτισέρ, ενώ τοποθετήθηκαν πιο σκληρά υποπλάισια, νέα bump stop και μεγαλύτερα άκρα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βελτιωθεί σημαντικά η οδική του συμπεριφορά και να γίνει αρκετά πιο φιλικό στις αντιδράσεις του. Η Renault Sport είχε αναλάβει τη σχεδίαση και εφαρμογή των παραπάνω αλλαγών, με αποτέλεσμα η παραγωγή της δεύτερης γενιάς να γίνει στις εγκαταστάσεις της γαλλικής εταιρείας στο Dieppe της Γαλλίας. Συνολικά, κατασκευάστηκαν 1.309 αυτοκίνητα, μέχρι το 2005 οπότε και το τελευταίο πισωκίνητο Clio V6 βγήκε από τη γραμμή παραγωγής.

Οι Γάλλοι έχουν τον τρόπο τους αναφορικά με τις σπορ κατασκευές και το Clio V6 αποτελεί τρανό παράδειγμα της οδηγοκεντρικής φιλοσοφίας τους. Φυσικά, και δεν ήταν ένα εύκολο καθημερινό αυτοκίνητο. Ιδιότροπο και δυσκολοδήγητο, λόγω μεταξονίου, σε συνδυασμό με τοποθέτηση κινητήρα και σύστημα μετάδοσης, αλλά με μία μοναδική γοητεία που δεν έχουν πολλές σημερινές ηλεκτρονικά φιλτραρισμένες σπορ κατασκευές. Το Clio V6 άνηκε σε μία «μηχανική» και ανόθευτη εποχή. Στοιχείο που εύλογα το καθιστά σήμερα συλλεκτικό κομμάτι.