EB 110: Η Bugatti του Romano Artioli που άλλαξε τα δεδομένα της αυτοκίνησης

Ο Romano Artioli γεννήθηκε το 1932 κοντά στην Mantua της Ιταλίας. Το μικρό παιδί που από νεαρή ηλικία ήταν θερμός λάτρης της αυτοκίνησης και του εκλεπτυσμένου γούστου είναι υπεύθυνος για την εικόνα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας για τις σημερινές Bugatti. Ακόμα και σήμερα, όταν ακούμε για αυτή την μαρκα, στο μυαλό μας έρχονται εξωτικά και σπορ αυτοκίνητα που ανήκουν στην ελίτ των supercars. Αυτήν την εικόνα είχε για την Bugatti και ο Romano Artioli, προτού όμως ακόμα πάρει σάρκα και οστά.

Η ιδέα για την αναβίωση των Bugatti του γεννήθηκε το 1952 όταν έμαθε πως η παραγωγή των αυτοκινήτων της θα σταματούσε, όντας νεαρός ακόμα σε ηλικία. Ο Romano Artioli είχε την πεποίθηση ότι αυτή η μάρκα δεν έπρεπε να χαθεί. Αυτό δεν το ξέχασε ποτέ, όμως χρειάστηκαν 39 χρόνια για να πετύχει το στόχο του. Μέσα σε αυτό το διάστημα πρόλαβε να σπουδάσει μηχανικός στο Bolzano, να εργαστεί ως εισαγωγέας της Suzuki, της GM και της Ferrari, καταφέρνοντας να φτάσει στην κορυφή του τομέα των πωλήσεων στην Ιταλία. Σε εκείνο το σημείο της καριέρας του είχε ήδη αποκτήσει κάποια ιστορικά μοντέλα της Bugatti, τα οποία και απολάμβανε στην προσωπική του συλλογή. 

Το όνειρο του ήταν ήρθε κοντά στα μέσα της δεκαετίας του '80. Τότε ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την Γαλλική κυβέρνηση για την αγορά της Bugatti Automobili S.p.A και χρειάστηκαν δύο ολόκληρα χρόνια για να γίνει πρόεδρος της. η πρώτη σκέψη ήταν να χρησιμοποιηθεί το εργοστάσιο στο Molsheim, αλλά οι εγκαταστάσεις και το ανθρώπινο δυναμικό δεν έκαναν εφτικτό ένα τέτοιο σενάριο. Όμως, με την απαραίτητη οικονομική υποστήριξη δημιουργήθηκε το Compogalliano, οι εγκαταστάσεις που έμελλε να αλλάξουν αργότερα την ιστορία. 

 

Το υπερσύγχρονο εργοστάσιο παραγωγής στο Compogalliano

To εργοστάσιο δημιουργήθηκε κοντά στα εργοστάσια των Ferrari, Maserati, De Tomaso και Lamborghini. Αποτελεί ένα συγκρότημα 240.000 τετραγωνικών μέτρων και δεν είναι υπερβολή πως αποτέλεσε πρότυπο για πολλές εταιρείες. Το συγκρότημα απαρτίζουν ένα κτήριο σχεδιασμού των αυτοκινήτων, χώροι παραγωγής, κτήριο κατασκευής και δοκιμής των κινητήρων, μια πίστα δοκιμών, οι εγκαταστάσεις όπου λαμβάνονταν οι αποφάσεις και τον εκθεσιακό χώρο. Όλοι οι χώροι ήταν σχεδιασμένοι με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να προσφέρουν καλό εξαερισμό και άπλετο φυσικό φως, έτσι ώστε να είναι καλύτερη η διάθεση και η απόδοση του ανθρώπινου δυναμικού. Όλες οι εγκαταστάσεις αποτέλεσαν έργο και έμπνευση του ξαδέρφου του Romano Benedini, Giampaolo. 

Ο Βenedini επίσης είναι ο υπεύθυνος για τον σχεδιασμό των μελλοντικών supercars με φαρδιές σιλουέτες. Για την παραγωγή του EB 110 χρειάζονταν ασύγκριτη ποιότητα κατασκευής και απόδοσης του αυτοκινήτου χωρίς βιασύνες για παραγωγή πολλών κομματιών εξηγεί ο Artioli. Για να το καταφέρουν αυτό προσέλαβαν τους καλύτερους μηχανικούς και σχεδιαστές εκείνων των περιοχών. Ο Artioli σήμερα πηγαινοέρχεται μεταξύ του γραφείου του στο Lyon και στο σπίτι του στο Trieste.

Για την επιτυχία του EB και την μοναδικότητα του μοντέλου, χρειάστηκε ο εξολοκλήρου σχεδιασμός του από την αρχή. Ο 12 κύλινδρος κινητήρας του με 5 βαλβίδες εισαγωγής και εξαγωγής είναι 3500 κυβικών και σε συνδυασμό με τις 4 τουρμπίνες του, απέδιδε 550hp. Ο σκελετός του κατασκευάστηκε από carbon fiber και ήταν ο πρώτος σκελετός που φτιάχτηκε από αυτό το υλικό. Η κίνηση μεταφέρεται και στους 4 τροχούς και η τελική του ταχύτητα έφτανε τα 351km/h. Το μοντέλο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι. Η παρουσίαση συγκέντρωσε πάνω από 5000 δημοσιογράφους από όλες τις γωνίες του κόσμου.

Το ΕΒ μπορούσε να διαμορφωθεί ανάλογα τον πελάτη στα ακριβή του μέτρα. Ανάμεσα σε πολλές διασημότητες που το αγόρασαν ήταν και ο Michael Schumacher ο οποίος αποδείχθηκε μεγάλος Fan της ιταλικής φίρμας παραγγέλνοντας την δικιά του κίτρινη Bugatti με το GT εσωτερικό της να είναι χρώματος μπλε.

Παρόλη την ζήτηση και την δόξα που είχε αποκτήσει το εργοστάσιο οι συνθήκες δεν βοήθησαν στην απόλυτη κυριαρχία τους. Με την τιμή του yen να έχει καταρρεύσει και του πολέμου του Κόλπου οι πωλήσεις μειώθηκαν. Σε συνδυασμό με την επένδυση του Artioli στην Lotus, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1995 η εταιρία κήρυξε πτώχευση. Μέχρι εκείνο το σημείο είχαν πουληθεί 128 Bugatti. Ωστόσο, ο Artioli πλήρωσε και τους 220 αφοσιωμένους υπαλλήλους του μέχρι και της τελευταίας δεκάρας. Ο Artioli δήλωσε ότι είχανε σοκαριστεί πως θα σταματούσαν να παράγουν τόσο ξεχωριστά και εξαιρετικά γρήγορα αυτοκίνητα. Το σχεδόν έτοιμο EB 112 δεν κυκλοφόρησε. Με την ίδια συνταγή με το 110 ήταν κατασκευασμένο από fiber carbon, με τον 12 κύλινδρο κινητήρα των 6000 κυβικών να είναι τοποθετημένος πίσω από τον μπροστινό του άξονα το 112 είχε συμπεριφορά πανομοιότυπη με go-kart σύμφωνα με ότι δήλωσε ο Artioli.

Η επιστροφή στις ρίζες της Bugatti έγινε το 1998 με το εργοστάσιο να μεταφέρεται και πάλι στο Molsheim της Γαλλίας από όπου και ξεκίνησαν όλα το 1909 με τον Ettore Bugatti να κατασκευάζει το πρώτο αυτοκίνητο που είχε και το ονομά του. Από τότε μέχρι και σήμερα η Bugatti έχει παράξει αυτοκίνητα γνωστά σε όλους μας και ως Hypercars όπως για παράδειγμα η Chiron, Divo,  Chiron Pur Sport και την προς τιμή του EB Centodieci, βρισκόμενη πλέον κάτω από την ομπρέλα του Volkswagen Group.