Η εν κινήσει φόρτιση θα γίνει το αύριο της ηλεκτροκίνησης (video)

Για όποιον δεν το έχει καταλάβει ακόμη, η ηλεκτροκίνηση έχει έρθει για να μείνει. Τα πρώτα βήματα καθιέρωσής της πραγματοποιήθηκαν και όσο τα χρόνια περνούν, η τεχνολογία θα καλπάζει λύνοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Μερικά από τα βασικότερα είναι αυτά της αυτονομίας και της ταχύτητας φόρτισης.

Τι θα γινόταν όμως αν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα φόρτιζαν όσο κινούνται; Ο Khurram Afridi είναι φιλόδοξος επιστήμονας και πρώην μέλος σε ομάδα εξέλιξης πυραύλων της NASA. Όντας λάτρης των νέων τεχνολογιών και της ηλεκτροκίνησης, έχει ψάξει να βρει τον τρόπο που ο δρόμος θα μπορεί να τροφοδοτεί τις μπαταρίες και μάλλον, βρήκε τη συνταγή.

Η ιδέα δεν είναι ακριβώς νέα αφού πολλές φορές έχει γίνει έρευνα γύρω από αυτή. Οι επιστήμονες ξεκίνησαν να ψάχνονται από τη δεκαετία του ’80 με αυτή την τεχνολογία, τότε όμως, με τα μέσα που υπήρχαν το σύστημα κατανάλωνε περισσότερη ενέργεια για να λειτουργήσει από αυτή που μπορούσε να παρέχει. Ο Khurram Afridi λέει ότι η δική του ιδέα χρησιμοποιεί ηλεκτρικό πεδίο πάρα πολύ υψηλής συχνότητας, αντί για το ξεπερασμένο μαγνητικό πεδίο.

«Πίστευαν ότι δεν είναι δυνατή η εξέλιξη της τεχνολογίας επειδή δεν σκέφτηκαν να πάνε σε τόσο υψηλές συχνότητες όπως αυτές που σκέφτηκα εγώ. Αλλά πάντοτε αυτό ήταν το πάθος μου, η ειδικότητά μου όταν ερευνώ κάτι. Μου αρέσει να πηγαίνω σε πολύ υψηλές συχνότητες, να πιέζω και να δοκιμάζω την τεχνολογία στο όριό της» ήταν τα λόγια του.

Το σύστημα του Afridi μπορεί να φορτίσει ασύρματα οχήματα με απόσταση από το έδαφος έως τα 18 εκατοστά. Όλα τα συμβατικά ηλεκτροκίνητα μοντέλα εκτός των SUV βρίσκονται εντός αυτού του ορίου. Αργότερα με την επέκταση της έρευνας θα υποστηρίζονται και ψηλότερα αυτοκίνητα. Η ταχύτητα φόρτισης θα μπορεί να γεμίσει τις μπαταρίες από ένα Nissan Leaf σε περίπου 4 με 5 ώρες χρήσης, ενώ μοντέλα με μεγαλύτερο σετ μπαταρίας θα χρειάζονται περισσότερο.

Σε κάθε περίπτωση, η διατήρηση του επιπέδου φόρτισης καθώς το όχημα κινείται θα λύσει το πρόβλημα της αυτονομίας ακόμη κι αν δεν φτάσει στο μέγιστο της χωρητικότητας. Το μοναδικό ερωτηματικό που προκύπτει αφορά το πόσο καλό θα είναι αυτό για την υγεία της μπαταρίας, όμως ο Afridi απαντά ότι η ασύρματη φόρτιση δεν είναι τόσο επιβλαβής λόγω της χαμηλότερης ισχύος της. Επίσης, πρόκειται για ένα σύστημα που θα χρησιμοποιείται όταν υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη αυτονομία και όχι στην απλή καθημερινότητα.

Τώρα, στο πως θα περάσει η ιδέα στην πραγματικότητα, ο Khurram Afridi περιγράφει έναν δρόμο, ο οποίος θα έχει μια ειδική λωρίδα φόρτισης για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Αρχικά θα ξεκινήσει από τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους. Κάτω από την άσφαλτο θα τοποθετούνται ειδικές πλάκες για τη μεταφορά της ενέργειας και ο οδηγός το μόνο που θα πρέπει να κάνει, θα είναι να βγάλει φλας για να μπει στη συγκεκριμένη λωρίδα. Στη συνέχεια ο δρόμος θα αναγνωρίζει το όχημα από τον αριθμό κυκλοφορίας και η φόρτιση θα ξεκινάει. Η χρέωση θα γίνεται σε δεύτερο χρόνο μέσω εφαρμογής, στην οποία ο κάθε χρήστης θα πρέπει να έχει λογαριασμό.

Οι κατασκευαστές των ηλεκτρικών αυτοκινήτων με τη σειρά τους θα πρέπει να εξελίξουν τα συστήματα λήψης της ενέργειας για το όχημα. Ένα ακόμη θετικό με τη συγκεκριμένη ιδέα κρύβεται στις μπαταρίες των αυτοκινήτων. Αν εγκατασταθεί η τεχνολογία στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους που συνδέουν τις πόλεις, οι εταιρείες θα μπορούν να τοποθετούν μικρότερες μπαταρίες ρίχνοντας την αυτονομία του αυτοκινήτου. Θα φορτίζει ταχύτερα, θα είναι ελαφρύτερο (άρα θα κατανάλωνει λιγότερη ενέργεια) αλλά και φθηνότερο. Το αρνητικό στην όλη υπόθεση βρίσκεται στο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής της τεχνολογίας. Ακόμη και ο φιλόδοξος Khurram Afridi λέει ότι απέχουμε τουλάχιστον μια δεκαετία από τους δρόμους επαγωγικής φόρτισης, οπότε το διάστημα που θα περάσει για να το δούμε στην καθημερινότητά μας ενδέχεται να είναι ακόμη μεγαλύτερο.