Porsche Carrera RS 2,7: 50 χρόνια από τον ορισμό του sports car

«Duck tail», «RS» ή «2,7». Στις μέρες μας η Porsche RS 2,7 είναι γνωστή με διάφορα nicknames αλλά, το πιο σημαντικό της χαρακτηριστικό παραμένει ακόμη μοναδικό: ήταν το ταχύτερο γερμανικό αυτοκίνητο παραγωγής της εποχής του και το πρώτο μοντέλο παραγωγής με εμπρός και πίσω αεροτομές –η πίσω μάλιστα «γέννησε» και το προσωνύμιο «duck tail». Το 1972, η Porsche δημιούργησε και καθιέρωσε την από τότε γενική τάση των πίσω αεροτομών σε μοντέλα παραγωγής.

Μισό αιώνα πριν, η Porsche ξεκίνησε  να μελετά και να αναπτύσσει την 911 Carrera RS 2,7. «Η 911 Carrera RS 2,7, θα ήταν ένα αυτοκίνητο με ιδιαίτερες προδιαγραφές. Έπρεπε να είναι ένα πολύ ελαφρύ, γρήγορο sport» θυμάται ο Peter Falk τότε επικεφαλής του τμήματος δοκιμών των αυτοκινήτων παραγωγής της Porsche. Παρ’ ότι ήταν μια έκδοση βασισμένη στην 911, στην ουσία εξελίχθηκε σε μια νέα βάση με πολλές τεχνολογικές καινοτομίες, για αυτοκίνητα που θα έτρεχαν είτε στην πίστα είτε σε rally. Η πιο δυνατή αρχική έκδοση της 911 ήταν και αυτή που ονομάστηκε Carrera  -ένας περιώνυμος χαρακτηρισμός στην γκάμα των Porsche. Τα βάρη, η αεροδυναμική, ο κινητήρας και το αυτοφερόμενο πλαίσιο συνεργάζονταν εξαιρετικά μεταξύ τους. Αρχικά, περίπου 15 μηχανικοί ήταν υπεύθυνοι για την εξέλιξη του αυτοκινήτου, στην συνέχεια όμως προστέθηκαν και άλλοι από την γραμμή παραγωγής.

Ανέλπιστη επιτυχία

Αρχικά η Porsche προγραμμάτιζε να πιστοποιήσει 500 αντίτυπα της 911 Carrera RS 2,7 στο γκρουπ 4 (Special GT). Ένα αυτοκίνητο με άδεια να κυκλοφορεί στους δημόσιους δρόμους και με την δυνατότητα, ο ιδιοκτήτης του να μπορεί να παίρνει μέρος σε αγωνιστικές εκδηλώσεις. Στις 5 Οκτωβρίου του 1972, το νέο μοντέλο παρουσιάστηκε στο Paris Motor Show στις Βερσαλλίες και στο τέλος του Νοεμβρίου και τα 500 αυτοκίνητα είχαν πουληθεί. Η Porsche εξεπλάγη ευχάριστα από την επιτυχία του αυτοκίνητου καθώς ως τον Ιούλιο του 1973, οι πωλήσεις είχαν τριπλασιαστεί. Συνολικά κατασκευάστηκαν 1.580 αντίτυπα και μετά τα 1.000, η Porsche 911 Carrera RS 2,7 είχε ομολογκαριστεί τόσο το γκρουπ 3 όσο και στο γκρουπ 4. Ένα πακέτο optional εξοπλισμού (Μ471) μπήκε σε 200 «ελαφρωμένες» sport εκδόσεις, ενώ κατασκευάστηκαν ακόμη 55 σε racing version, 17 της βασικής έκδοσης  και συνολικά οι touring (Μ472) εκδόσεις έφτασαν τις 1.308.

Το εσωτερικό της 911 Carrera Rs 2,7 «Light» (Μ471) περιελάμβανε τα βασικά, ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγοραστή και τον χρόνο παραγωγής του αυτοκινήτου. Ανάμεσα σε άλλα στοιχεία,  το πίσω κάθισμα, οι μοκέτες, το ρολόι, οι χειρολαβές οροφής και τα …γαντζάκια για τα ρούχα καθώς και τα υποβραχιόνια αφαιρούνταν. Αν ο αγοραστής το ζητούσε, γίνονταν αντικατάσταση και των sport καθισμάτων με άλλα ελαφρύτερα. Επιπλέον, το λογότυπο της Porsche στο καπό ήταν απλώς αυτοκόλλητο. Συγκρινόμενη με την έκδοση με εξοπλισμό «Touring», (Μ472), η «Sport» ήταν ελαφρύτερη κατά 115 κιλά, ζυγίζοντας συνολικά 960 κιλά. Η δε τιμή αγοράς ήταν 34.000 γερμανικά μάρκα. Το «Sport package» (Μ471) κόστιζε 700 γερμανικά μάρκα ενώ το πακέτο «Touring» (Μ472) 2.500 μάρκα. Το πακέτο εξοπλισμού που επιλέγονταν, καθόριζε και την αντίστοιχη έκδοση της 911 Carrera RS 2,7.

Ο εξακύλινδρος flat και με ψεκασμό κινητήρας των 2,7 λίτρων, απέδιδε 210 ίππους στις 6.300 σάλ., έχοντας ροπή στρέψης 255 Νm, στις 5.100 σάλ.  Αυτή η απόδοση, επέτρεπε στην Sport έκδοση να επιταχύνεται από στάση στα 100 km/h σε 5,8 δευτ., κάνοντας έτσι την 911 Carrera RS 2,7, το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που έσπασε το φράγμα των 6 δευτερολέπτων που είχε τότε θέσει το γερμανικό περιοδικό «auto, motor und sport». Η τελική ταχύτητα ξεπερνούσε τα 245 km/h (Touring : 6,3 δευτ. και 240 km/h). Η RS 2,7 έγινε το ιδανικό μείγμα ανάμεσα σε βάρος, επιδόσεις, αεροδυναμική και οδηγική συμπεριφορά.

Η πρώτη με πίσω αεροτομή

Στο αμάξωμα, όλα υπηρετούσαν την προσπάθεια για μείωση του βάρους. Λεπτότερα μεταλλικά ελάσματα, λεπτά παράθυρα, καθόλου μόνωση, όλα βοηθούσαν στο να παραμείνει το συνολικό βάρος των αγωνιστικών εκδόσεων κάτω από τα 900 κιλά που απαιτούσε η ομολογκασιόν. Την ίδια στιγμή η αεροδυναμική είχε βελτιωθεί. Το ζητούμενο ήταν να ελαχιστοποιηθεί η άντωση στον εμπρός και πίσω άξονα του αυτοκινήτου στις υψηλές ταχύτητες ώστε να επιτευχθεί ουδέτερη οδηγική συμπεριφορά. Για πρώτη φορά, οι μηχανικοί Hermann Burst και Tilman Brodbeck, μαζί με τον σχεδιαστή Rolf Wiener εξέλιξαν μια πίσω αεροτομή, δοκιμάζοντάς την τόσο στην σήραγγα αεροδυναμικής όσο και στην πίστα. Στόχος ήταν αφενός να διατηρηθεί η χαρακτηριστική σχεδίαση του πίσω μέρους της 911 αφετέρου να μειωθούν οι αρνητικές επιδράσεις της (οπισθέλκουσα) και να βελτιωθεί η αεροδυναμική της 911. Η επίδραση της αεροτομής duck tail κρατούσε κολλημένη στον δρόμο την 911 Carrera RS 2,7 στις υψηλές ταχύτητες και επιπλέον τροφοδοτούσε με περισσότερο αέρα τον αερόψυκτο κινητήρα. Όλα αυτά συνέβαιναν χωρίς να αυξάνεται ο συντελεστής οπισθέλκουσας, αντίθετα, η ανώτατη ταχύτητα αυξήθηκε κατά 4,5 χλμ/ώρα. «Κατά την διάρκεια δοκιμών, ανακαλύψαμε ότι η ψηλότερη αεροτομή βελτίωνε την ανώτατη ταχύτητα, λόγω του ότι μείωνε τον συντελεστή οπισθέλκουσας. Έτσι αυξάναμε σταδιακά το ύψος της αεροτομής προσθέτοντας χιλιοστά μέχρι του σημείου, που η οπισθέλκουσα άρχισε να αυξάνεται και πάλι» εξηγεί ο Falk. Στις 5 Αυγούστου του 1972, οι τρεις εργαζόμενοι της Porsche κατοχύρωσαν την πατέντα (document No. 2238704) στο Γερμανικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών.

Διαφορετικές διαστάσεις ελαστικών για καλύτερο κράτημα στον δρόμο

Οι μηχανικοί, είχαν επίσης να εργαστούν πάνω στο αυτοφερόμενο πλαίσιο. Η Porsche είχε ήδη εμπειρία με την χρήση φαρδύτερων ελαστικών πίσω, έτσι οι μηχανικοί τα δοκίμασαν και στην 911 Carrera RS 2,7. «Θέλαμε να βελτιώσουμε το κράτημα και την συμπεριφορά, τοποθετώντας φαρδύτερα πίσω ελαστικά καθώς το περισσότερο βάρος ήταν στον πίσω άξονα» θυμάται ο Falk. Για πρώτη φορά στην Porsche ένα αυτοκίνητο παραγωγής προσφέρονταν με διαφορετικών διαστάσεων ελαστικά εμπρός και πίσω. Οι τροχοί Fuchs ήταν διαστάσεων 6 J×15, με ελαστικά 185/70 VR-15 εμπρός, ζάντες  7 J×15 με ελαστικά  215/60 VR-15 πίσω.

Για να χωρέσουν οι φαρδύτεροι τροχοί, η Porsche αύξησε το πλάτος του αμαξώματος κατά 42 χλστ., στο τμήμα που ήταν οι πίσω θόλοι. «Όταν είδαμε ότι αυτές οι αλλαγές  λειτουργούσαν καλά τόσο σε επίπεδο ανάπτυξης, παραγωγής αλλά και πωλήσεων, το καθιερώσαμε σε όλα τα επόμενα μοντέλα» συνεχίζει ο Falk.

H πρώτη αγωνιστική επιτυχία

Με την αλλαγή στους κανονισμούς των sport πρωτότυπων που εμπόδιζαν την περαιτέρω εξέλιξη, λόγω του νέου ορίου στους κινητήρες (τρία λίτρα) η Porsche «έκλεισε» κάπου εκεί μια πολύ επιτυχημένη εποχή. Μετά το αγωνιστικό ντεπούτο της 911 Carrera RSR (racing-sport-racing) με ένα εξαιρετικά φαρδύ αμάξωμα στον Γύρο της Κορσικής τον Νοέμβριο του 1972, η Porsche αποφάσισε το 1973, να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην επιτυχημένη πορεία της 911. Στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1973, η RSR με οδηγούς τους Peter Gregg και Hurley Haywood τερμάτισε πρώτη στις 24 Ώρες της Daytona με διαφορά 22 γύρων από τον δεύτερο. Ήταν μια εξαιρετική αρχή μιας  νέας περιόδου. Ακολούθησαν οι Herbert Müller και Gijs van Lennep νικώντας στο  Targa Florio τον Μάιο του 1973. «Αυτή ήταν μια σημαντική νίκη για μας, καθώς μας έδειξε ότι ότι η πίσω πτέρυγα ήταν πολύ γρήγορη τόσο στα circuit όσο και στα rally» ξαναθυμάται ο Falk.

Στην πρώτη της αγωνιστική περίοδο, η 911 Carrera RSR κατέκτησε τρία διεθνή πρωταθλήματα και επτά εθνικά, βάζοντας τα θεμέλια για τις επιτυχίες των δεκαετιών που θα ακολουθούσαν. Στο δε International Race of Champions (IROC) τον Οκτώβριο του 1973, ο Αμερικανός Roger Penske, διέθεσε 12 πανομοιότυπες  911 Carrera RSR 3.0 σε οδηγούς από διαφορετικά είδη αγώνων, να ανταγωνιστούν μεταξύ τους.

Με την 911 Carrera RS 2,7, η Porsche δεν ήταν απλώς ο μόνος κατασκευαστής που προσέφερε ένα sport  αυτοκίνητο για χρήση σε αγωνιστικές πίστες, αλλά ο μοναδικός του οποίου το ίδιο αυτοκίνητο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το ίδιο καλά στην καθημερινή οδήγηση. Εισήγαγε με άλλα λόγια το grand touring αυτοκίνητο στην αγωνιστική πίστα. Όπως περιέγραφε η διαφήμιση της εποχής, «Το ρεπερτόριό της: Από τον δρόμο στην πίστα και ξανά πίσω στο σπίτι. Δευτέρα στο γραφείο, Τρίτη στην Γενεύη, ξανά πίσω το βράδι, Τετάρτη για ψώνια. Στην πόλη. Κίνηση, τραγική κίνηση, αλλά κανένα πρόβλημα, κανένα παράπονο από τον συμπλέκτη. Πέμπτη στους επαρχιακούς δρόμους, στην εθνική, χώμα, τμήματα με έργα υπό κατασκευή, Παρασκευή μικρές διαδρομές και επαναλαμβανόμενες στάσεις. Σάββατο ταξίδι για διακοπές στην Φινλανδία. Carrera RS, ανεξάντλητη και ασταμάτητη είτε πρόκειται για sprint είτε για μαραθώνιο».

Το όνομα Carrera

Η λέξη Carrera εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο πλάι των φτερών στην 911 Carrera RS 2,7. Η ισπανική λέξη σημαίνει «race»στα Αγγλικά ενώ το RS,  στην πίσω αεροτομή σημαίνει Rennsport ή racing. Για την Porsche έμπνευση αυτού του ονόματος ήταν η Carrera Panamericana. Το 1953, η Porsche κατήγαγε την πρώτη της νίκη σε αγώνα αντοχής με την 550 Spyder. Στη συνέχεια, το 1954, τερμάτισε 3η Γενικής, αλλά το όνομα ήταν ήδη έτοιμο να δοθεί. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Porsche ονόμαζε Carrera τα πιο δυνατά της μοντέλα (1954 κινητήρας με τέσσερις  εκκεντροφόρους) όπως η 356 Α 1500 GS Carrera ή η 356 Β 2000 GS Carrera GT. Το Carrera υπήρχε στο πίσω μέρος της Porsche 904 Carrera GTS από το 1963, καθώς και στην 906 Carrera 6 από το 1965. Σύμφωνα με δηλώσεις της εποχής, Carrera σήμαινε «quality predicate for a technical delicacy that had proven itself on racetracks and rally circuits». Εν ολίγοις αποδείχθηκε το ιδανικό όνομα για τις κορυφαίες εκδόσεις της 911. «Θέλαμε να συνδέσουμε το ήδη διάσημο όνομα Carrera με ένα αυτοκίνητο παραγωγής και το πώς αυτά τα δύο θα συνδυάζονταν με τον καλύτερο τρόπο» τονίζει ο Harm Lagaaij, σχεδιαστής εκείνη την εποχή στην Porsche.

Επιπρόσθετα με το όνομα Carrera, η Porsche είχε μερικά ακόμη ατού να προσφέρει : Εικοσιεπτά διαφορετικοί χρωματικοί συνδυασμοί ήταν διαθέσιμοι, μερικοί πραγματικά εντυπωσιακοί, χρώματα όπως τα Bright Yellow, Red ή Blood Orange ενώ διαθέσιμοι είναι και αποκλειστικοί χρωματισμοί που επιλέγει ο αγοραστής. Το Carrera συνεχίζει να  διατηρεί την εξέχουσα σημασία του μέχρι σήμερα, το ίδιο και η συντομογραφία RS. Βρίσκεται πάντοτε στα πιο sport μοντέλα της 911 – όπως ήταν σχεδόν πριν από 50 χρόνια.