ROUTE 2012: Στην Πόλη

σχόλιο

"Mε 180 ευρώ κόστος βενζίνης και διοδίων, η απόδραση από την Αθήνα για τη μαγική Πόλη είναι μια φοβερή πρόταση! Η Κωνσταντινούπολη, πάντα ζωντανή και μυστηριακή, έχει ένα αέρα μποέμ χαλαρότητας."
Δημοσθένης Λουκίσας

Read the ENGLISH version

1098 χιλιόμετρα και κάτι ψιλά: αυτή είναι η απόσταση από την Αθήνα για να βρεθεί κανείς οδηγώντας στην Πόλη, στην μοναδική αυτή πόλη που ενώνει δυο ηπείρους! Ο Δημοσθένης, ο Θωμάς και ο Κώστας βρίσκονται ήδη στην Κωνσταντινούπολη, από όπου μας μεταφέρουν τις εμπειρίες από τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού τους:

“Η διαδρομή από τα σύνορα έως την Κωνσταντινούπολη είναι 220 χιλιόμετρα και θα συναντήσεις αρκετό πράσινο, λιβάδια με σπαρτά και γραφικές παραλιακές πόλεις, ενώ ο δρόμος θα σε δυσκολέψει με την ποιότητα του οδοστρώματος και οι Τούρκοι οδηγοί θα σε απογοητεύσουν με την οδηγική τους συμπεριφορά. Εμείς, μιλούσαμε με το Θωμά και τον Κώστα, βιντεοσκοπούσαμε , ψάχναμε τα χειριστήρια και τις οθόνες του Ford Focus 1.0 Ecoboost και δεν βαρεθήκαμε ούτε στιγμή! Το αυτοκίνητο είναι εύκολο και βολικό, σε βοηθάει στο ταξίδι με την άνεσή του και είναι πολύ οικονομικό. Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ότι με 180 ευρώ κόστος βενζίνης και διοδίων, η απόδραση από την Αθήνα για τη μαγική Πόλη είναι μια φοβερή πρόταση!

Μπήκαμε από τον παραλιακό δρόμο, από Florya με κατεύθυνση για Sultanahmet και μετά προς την περιοχή Taksim που έχουμε κάνει κράτηση σε ξενοδοχείο. Αν και μας πήρε μια ώρα να φτάσουμε (αυξημένη κίνηση, για γερά νεύρα!), λίγο ο Βόσπορος, λίγο η μυρωδιά των ψαριών, λίγο τα τζαμιά που αντανακλούν στον ήλιο, μας έφτιαξαν τη διάθεση. Φτάνοντας, παρκάραμε το αυτοκίνητο για να κάνουμε μεσημεριανή βόλτα στο κέντρο. Η πόλη κατακαλόκαιρο είναι πιο δροσερή από ότι θα περίμενες. Πολύβουη, σφύζει από ζωή! Οι μυρωδιές, τα χρώματα, όλα αυθεντικά! Μετά από πολλές ώρες ξύπνιοι, βρεθήκαμε να ψάχνουμε το φαγητό μας σε γνώριμα στέκια του καθενός μας, αλλά για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε το αυτονόητο: πάντα κερδίζει ο αυθορμητισμός. Μπήκαμε τυχαία σε ένα μικρό παλιό μαγειρείο και αφού μας υποδέχθηκε ο ιδιοκτήτης, πολύ φιλικός και ευχάριστος με σπαστά Ελληνικά, γευτήκαμε γνώριμες για τον Έλληνα γεύσεις με μια δυνατή χροιά Ανατολής. Μουσακά, κεφτέδες, ρύζι, πλιγούρι, κοτόπουλο με μανιτάρια, σαλάτες και καυτές πιπεριές, ήταν ότι έπρεπε! Ακολούθησε ξεκούραση στο ξενοδοχείο.

Ο ανανεωτικός απογευματινός ύπνος αναπλήρωσε την ενέργεια και τη διάθεση μας. Η νύχτα είναι υγρή και η πόλη πλέον εμφανίζεται διαφορετική, λιγότερο πολυσύχναστη. Φταίει το καλοκαίρι; Η ώρα; Πάντα ζωντανή και μυστηριακή, έχει ένα αέρα μποέμ χαλαρότητας . Δεν φαίνεται κανείς να βιάζεται παρότι είναι μια πόλη 20 σχεδόν εκατομμυρίων. Σιγά σιγά οι δρόμοι γεμίζουν, βλέπεις γονείς και παιδιά να παίζουν στις παιδικές χαρές μέχρι τις 2 το πρωί, ψαράδες με καλάμια στις δυο γέφυρες, κάτω από τη συνοικία του Γαλατά να ψαρεύουν με τα παιδιά τους. Ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους και τα πάρκα, η περιοχή του Μπλε Τζαμί και της Αγια Σοφιάς γεμάτη με κόσμο από όλη τη χώρα, εσωτερικός τουρισμός που πλημμυρίζει την πόλη. Η Πόλη δεν κοιμάται και έμποροι όλων των ειδών, ακόμα και τώρα προσπαθούν να σου πουλήσουν. Φυσικά, δεν λείπει το παζάρι για κάθε σχεδόν συναλλαγή και πάντα με χαμόγελο!"