ROUTE 2012: Home sweet home

Ford Focus 1.0 Ecoboost

“Το Ford Focus 1.0 EcoBoost είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Εξαρχής γνωρίζεις ότι είναι ένα χιλιάρι με πολλά άλογα, αλλά έχεις μια επιφυλακτικότητα στο αν τελικά θα καταφέρει να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες. Τελικά όμως δεν σου μένει η αίσθηση ότι οδηγείς χιλιάρι. Αν το οδηγήσεις με καλό ρυθμό, έχεις ένα αυτοκίνητο που ταξιδεύει σαν 1.600 και με λογική κατανάλωση.”

Κώστας Μαυροκέφαλος

 

“Πρώτη αίσθηση από τη θέση του οδηγού είναι ότι μπαίνεις σε διαστημόπλοιο. Πολύ σύγχρονο ταμπλό, με πολύ καλό ηχοσύστημα και λειτουργίες bluetooth και ipod που χρησιμοποίησα αρκετά. Η οδήγηση ήταν απολαυστική, με καλή ακρίβεια στο τιμόνι και επιδόσεις που σίγουρα δεν περίμενα από ένα κινητήρα 1.000 cc. Η θέση οδήγησης βοήθησε στο να παραμένω ξεκούραστος ακόμα και μετά από έξι ώρες συνεχόμενης οδήγησης, ενώ αποσκευές και εξοπλισμός χώρεσαν στο πορτμπαγκάζ. Το μόνο που θα ήθελα, είναι αισθητήρες παρκαρίσματος στον στάνταρ εξοπλισμό, δεδομένης της περιορισμένης ορατότητας πίσω. Τελικά, μου άφησε την εξής απορία: Πόσο πιο μακριά μπορεί να μας πάει;”

Θωμάς Κολοκυθάς

 

“Η 3η γενιά του Focus είναι και η καλύτερη! 1000 κυβικά, τρεις κύλινδροι, κιβώτιο 6 ταχυτήτων, 125 άλογα, ροπή από τις 1500 rpm, αλλά και κεντρικά τοποθετημένα μπεκ ψεκασμού, μεταβλητό κύκλωμα ψύξης, ιμάντας βυθισμένος στο λάδι, μεταβλητή χωρητικότητα της αντλίας λαδιού, έκκεντρα τοποθετημένος στρόφαλος που εξαφανίζει κραδασμούς και θορύβους, είναι αυτά που θα δεις παντού γραμμένα! Μετά από 2.500 χιλιόμετρα στο κάθισμα του οδηγού καταγράφω: Like στο νέο σχήμα, ελαστικότητα του μοτέρ που λάτρεψα, άριστο τιμόνι που διαβάζει φοβερά, ESP που δεν χρειάστηκε ποτέ παρά τις στριφτερές μου ορέξεις, άνετη θέση οδήγησης για το ύψος μου (ήθελα το λεβιέ των ταχυτήτων λίγο πιο κοντά στο ταμπλό). Το μόνο που μου έλειψε ήταν το cruise control.”

Δημοσθένης Λουκίσας

Read the ENGLISH version

Το μεγάλο ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Ο Δημοσθένης, ο Θωμάς και ο Κώστας εξιστορούν την τελευταία μέρα και μας λένε τι ήταν αυτό που τους έμεινε από το Route 2012: “Το ξενοδοχείο Ισιδώρα που διανυκτερεύσαμε στην Τραϊανούπολη φιλοξενεί και αστυνομική δύναμη που τους τελευταίους μήνες ενισχύει τη συνοριακή φύλαξη! Έτσι, το πρωί είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με κάποιους από τους 1.800 αστυνομικούς που καθημερινά αποτρέπουν λαθρομετανάστες να περάσουν παράνομα στη χώρα μας και μείναμε με την εικόνα πως η δουλειά που γίνεται είναι πραγματικά σημαντική. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως πριν λίγους μήνες πέρναγαν το ποτάμι 300 έως 500 άνθρωποι καθημερινά, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στην Ευρώπη! Ωστόσο, το πρόβλημα φαίνεται να μην έχει λύση.

Αφήνοντας τους αστυνομικούς επί τω έργω, ο δρόμος για την επιστροφή είναι γνωστός σε όλους μας πλέον και δεν μας ανησυχεί καθόλου, με μια καταπληκτική Εγνατία οδό να μας οδηγεί το μεσημεράκι στη Θεσσαλονίκη για φαγητό σε γνωστό ουζομεζεδοπωλείο του κέντρου . Αμέσως μετά, σειρά έχει το κομμάτι Θεσσαλονίκη – Αθήνα, όπου για άλλη μια φορά αναρωτιόμαστε το λόγο ύπαρξης των σταθμών διοδίων! (στο δρόμο για Πάτρα βέβαια είναι ακόμα πιο αστείο, μιας και τα έργα έχουν σταματήσει εδώ και καιρό αλλά τα διόδια, η ταλαιπωρία και η ανασφάλεια παραμένουν!) Για τα πρακτικά, να σημειώσουμε πως εντός κι εκτός Ελλάδος συμπληρώσαμε 4.700 χιλιόμετρα με κόστος διοδίων 17 ευρώ, σε σύγχρονους δρόμους με ανακοινώσεις για έκτακτα περιστατικά και πρόγνωση καιρού (TA - Traffic Anouncement), ενώ τα 1.000 χιλιόμετρα Αθήνας - Θεσσαλονίκης μας στοίχισαν 60 ευρώ σε διόδια - και με μεγάλη καθυστέρηση παρακαλώ. Με τη γκρίνια όμως πέρασε η ώρα: ύστερα από 5.750 συνολικά χιλιόμετρα και μετά την κατηφόρα της Μαλακάσας, η Αθήνα διακρίνεται στο βάθος...”

Τι μας έμεινε…

“Δυο χρόνια πριν, η ίδια παρέα οδηγήσαμε στην ιταλική Ριβιέρα, στην Κυανή Ακτή και την Ισπανία ανακαλύπτοντας τη νότια Ευρώπη οδικώς. Φέτος, το ταξίδι είχε ένα μυστηριακό χαρακτήρα που επιβεβαίωσε τις επιλογές μας! Μια εβδομάδα πριν φύγουμε για το Route 2012, επισκέφθηκα το Μαρόκο και οδήγησα από τα σύνορα της Αλγερίας στην έρημο της δυτικής Σαχάρας μέχρι την Εσαουίρα στον Ατλαντικό ωκεανό. Οι συγκρίσεις ανάμεσα στους λαούς, τις συνήθειες και τα τοπία είναι για εμένα αναπόφευκτη! Ερωτεύτηκα ξανά το άρωμα της Κωνσταντινούπολης, εντυπωσιάστηκα από την καταπράσινη φύση της Γεωργίας και σεβάστηκα την φοβερή προσπάθεια των Γεωργιανών να αφήσουν πίσω τους τον πρόσφατο πόλεμο και να δημιουργήσουν ένα νέο, διάφανο και σύγχρονο κράτος. Τέλος, αγάπησα ακόμα περισσότερο τους δυο φίλους μου, που μαζί αναζητήσαμε και ανακαλύψαμε τη νέα Ευρώπη.”

Δημοσθένης Λουκίσας

“Το Internet και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί είναι καλοί στο να σου δώσουν πληροφορίες αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν το συναίσθημα και την αδρεναλίνη του να ταξιδεύεις με δυο καλούς φίλους σε ένα ταξίδι εξερεύνησης και ανακάλυψης νέων τόπων. Τα γέλια, η κούραση, οι κοινές αποφάσεις, ο εκνευρισμός και οι διαφωνίες, τελικά σου αποδεικνύουν ότι με τη συλλογικότητα οι στόχοι πάντα επιτυγχάνονται. Το επόμενο Route είναι ήδη στο μυαλό μου.”

Θωμάς κολοκυθας

 

“Το ταξίδι είναι που μετράει και όχι ο προορισμός λένε, αλλά στην περίπτωση μας η Τιφλίδα ήταν φοβερή πόλη και μας αποζημίωσε για τα χιλιόμετρα που κάναμε. Προσωπικά, πιστεύω πως η Γεωργία κερδίζει σε σημεία σε σχέση με την Τουρκία και αυτό γιατί υπάρχει ένα έντονο κλίμα κοινωνικής ανανέωσης και εκσυγχρονισμού που σε καταλαμβάνει αμέσως, το βλέπεις στα πρόσωπα γύρω σου. Γνώρισα ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο και όλοι είχαμε την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας πόλης που σε μερικά χρόνια θα βρίσκεται στο επίκεντρο.”

Κώστας Μαυροκέφαλος