Ανάλυσέ το : Pat Fry και Ferrari

Οι μετακινήσεις στελεχών ανάμεσα σε ομάδες της F1 είναι κάτι το σύνηθες. Κατά βάση δεν διαφέρει από την μετακίνηση στελεχών ανάμεσα σε εταιρίες με τον τρόπο που εμείς γνωρίζουμε στην καθημερινότητά μας. Η διαφορά είναι ότι επειδή υπάρχει μεγάλη τεχνογνωσία, παίζονται πολλά και ο όρος «βιομηχανική κατασκοπία» είναι στα χείλη όλων, οι ομάδες προσπαθούν να διαφυλαχθούν έχοντας το λεγόμενο “gardening leave”.

 

Όταν κάποιος μηχανικός θέλει να αποχωρήσει, του παρέχεται μια 6μηνη συνήθως άδεια, πριν να μπορέσει να πιάσει δουλειά σε άλλη ομάδα. H πιο πρόσφατη μετακίνηση ανάμεσα σε Ferrari και McLaren σε υψηλό επίπεδο, ήταν αυτή του επικεφαλή αεροδυναμιστή John Iley ο οποίος βρισκόταν στο Maranello από το 2003. Για εμάς τους Έλληνες φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε την μετακίνηση του Νικόλα Τομπάζη, ο οποίος έφυγε από το Maranello, πήγε στο Woking και επέστρεψε και πάλι στην Ferrari.

 

Η μετακίνηση όμως του Fry στο Maranello είναι όμως κάτι το διαφορετικό. Ας δούμε λίγο την σταδιοδρομία του Fry. Στον χώρο της F1 μπήκε το 1987 όταν και δούλεψε για την Benetton. Στον ελεύθερο χρόνο του δούλευε πάνω σε συστήματα ανάρτησης μοτοσυκλετών και όταν μπήκε στην Benetton πήγε στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης, το οποίο τότε έφτιαχνε το λεγόμενο active suspension, ένα σύστημα το οποίο με αισθητήρες άλλαζε τα χαρακτηριστικά κάθε ανάρτησης ώστε να έχει το μονοθέσιο το ιδανικό ύψος από το έδαφος. Το τμήμα αυτό ήταν υπο την διεύθυνση του Pat Symonds.

 

Εκεί έμεινε μέχρι το 1993, όταν ο Giorgio Ascanelli (νυν τεχνικός διευθυντής της Scuderia Toro Rosso) τον έπεισε να μετακομίσει στην McLaren. Πέρασε από τις θέσεις του αρχιμηχανικού αγώνα του Mika Hakkinen (1995) και David Coulthard (1997-2001) και το 2002 προήχθη στον ρόλο του επικεφαλή μηχανικού της αγωνιστικής ομάδας. Μετά βρέθηκε μέλος της ομάδας σχεδιασμού των μονοθεσίων MP4-20, MP4-22 και MP4-24.

 

Θα παρατηρήσατε ότι οι χρονιές των μονοθεσίων είναι ανά δυο. Πώς δουλεύει το σύστημα αυτό στην McLaren; Με μπασκετικούς όρους θα λέγαμε ότι είναι rotation. Ας πάρουμε το μονοθέσιο MP4-24. Είναι το μονοθέσιο που έτρεξε το 2009 ο Hamilton και ο Kovalainen. Ο σχεδιασμός του έχει ξεκινήσει από τις αρχές του 2008, έχει εξελιχθεί στους υπολογιστές το καλοκαίρι του 2008, έχουν γίνει οι βελτιώσεις στην αεροδυναμική σήραγγα το φθινόπωρο και τον χειμώνα της ίδιας χρονιάς μπήκαν οι τελευταίες πινελιές μέχρι που παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2009. Φυσικά το τέλος του κύκλου ζωής του ήταν στο τέλος του 2009. Δηλαδή από τις αρχές του 2008 μέχρι το τέλος του 2009, για 2 χρόνια, μια ομάδα ανθρώπων ακολουθούσε την εξέλιξη του μονοθεσίου από τον σχεδιασμό του μέχρι το τέλος του. Στις αρχές του 2009 μια άλλη ομάδα τεχνικών, με επικεφαλή τον Tim Goss, σχεδίασε το μονοθέσιο που τρέχει φέτος. Πρακτικά λοιπόν ο Pat Fry θα ήταν αυτός που θα είχε τον έλεγχο του σχεδιασμού του μονοθεσίου του 2011. Αποφάσισε όμως να φύγει μετά από 18 χρόνια παρουσίας του στην McLaren. Εάν βάλουμε στον υπολογισμό μας ότι και στην περίπτωσή του ίσχυε το “gardening leave” τότε πρέπει να έχει φύγει από την McLaren στις αρχές του Φεβρουαρίου, για να πιάνει δουλειά την 1^η Ιουλίου. Οι αποκλειστικές πληροφορίες όμως του GoCar αναφέρουν ότι ο Fry έφυγε περί τέλη Μαρτίου και κάπως «απότομα» από το Woking.

 

Όμως μέχρι τις αρχές του Μαϊου κανένας δεν είχε πληροφορηθεί ή έστω καταλάβει ότι ο Pat Fry δεν ήταν πλέον στο δυναμικό της ομάδας. Όπως ήταν φυσικό το μυστικό κρατήθηκε κρυφό και από το και το Site της McLaren το οποίο τον είχε στην λίστα του τεχνικού δυναμικού. O Fry έφυγε μάλλον επειδή ήθελε να κάνει κάτι άλλο, και όχι επειδή διαφώνησε με την ομάδα. Οι φήμες περι μετακίνησής του στην Scuderia Toro Rosso (λόγω Ascanelli), Mercedes και Renault άρχισαν. Δεν περιμέναμε όμως την εξέλιξη που είχαμε. Η είδηση που έβγαλε στην Gazzetta dello Sport ο Pino Allievi, επι έτη δημοσιογράφος που καλύπτει το ρεπορτάζ της Ferrari, ήταν στοιχεία που είχαν αφήσει να διαρρεύσουν από την Ferrari, χωρίς όμως να υπάρχει σαφής ένδειξη για το που θα τοποθετηθεί.

 

Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά από τα μονοθέσια που σχεδίασε και είχε υπό την ευθύνη του ο Fry. Καταρχάς η MP4-20 ήταν ένα μονοθέσιο με πρόβλημα αξιοπιστίας στα χέρια των Raikkonen και Montoya το 2005 κυρίως από τον δυνατό αλλά προβληματικό κινητήρα της Mercedes. O Raikkonen είχε κερδίσει 7 αγώνες και μπορούσε να κερδίσει άλλους 3 τουλάχιστον, αλλά έχασε τον τίτλο από τον Alonso και την Renault. Κλειδί της υπόθεσης ήταν ότι με συνεχές βελτιώσεις το μονοθέσιο από τα μέσα και μετά της περιόδου ήταν το ταχύτερο στο grid. Παρεμπιπτόντως ήταν ένα μονοθέσιο πολύ καλύτερο από τους προκατόχους του.

 

Το MP4-22 ήταν αυτό που είχαν στα χέρια τους οι Alonso και Hamilton το 2007. Πολύ πιο ανταγωνιστικό από τον προκάτοχό του, το πιο αξιόπιστο μονοθέσιο της χρονιάς. Μάλιστα κατάφεραν να φέρουν μέχρι το μέσο της σαιζόν όσους βαθμούς είχαν όλο το 2006. Και τέλος το MP4-24, το οποίο στα χέρια του Hamilton και του Kovalainen δεν μπόρεσε να παλέψει την BrawnGP και την Red Bull Racing. Ο Eddie Jordan, πρώην ιδιοκτήτης ομάδας F1 και νυν σχολιαστής του BBC, είπε πει ότι ήταν ο χειρότερο μονοθέσιο το οποίο μπορούσαν να φτιάξουν, ενώ μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές πέρσι, το μονοθέσιο ανταγωνιζόταν άμεσα τις Brawn και Red Bull που σάρωναν τα αποτελέσματα. Τότε ο Jordan είπε ότι έχει μείνει έκπληκτος από το πώς η McLaren μπόρεσε και μετέτρεψε το μονοθέσιο, το πώς γύρισε τις τύχες ενός τόσο απογοητευτικού πρώτου μέρους. Πρακτικά από τον 9^ο αγώνα στην Ουγγαρία και μετά η MP4-24 έβλεπε βάθρο. Όπως βλέπουμε με την καθοδήγηση του Fry τα μονοθέσια είχαν την δυνατότητα να γυρίζουν καταστάσεις.

 

Το GoCar μίλησε και με ανθρώπους που συνεργάστηκαν με τον Fry για να δουν την πάστα αυτού του ανθρώπου. Όλοι μας μετέφεραν το γεγονός ότι πρόκειται για έναν πολύ πολύ πολύ ικανό μηχανικό, όχι όμως της εμβέλειας του Ross Brawn. Είναι ένας άνθρωπος ικανός στο να στήνει μηχανισμούς λειτουργίας σε μια ομάδα, και όπως έχει αποδειχθεί μπορεί να αντιστρέψει καταστάσεις. Για παράδειγμα πέρσι η McLaren συνέχισε την εξέλιξη του μονοθεσίου της, το οποίο ήταν μάλλον χειρότερο από το αντίστοιχο της Ferrari, την στιγμή που η Ιταλική ομάδα σταμάτησε την εξέλιξή του τον Ιούνιο. Η McLaren έφερε αποτελέσματα και πέρσι, αλλά και η εξέλιξη του μονοθεσίου του 2010 δεν επηρεάστηκε από το γεγονός ότι υπήρχε αρκετός κόσμος που δούλευε ακόμα στο μονοθέσιο του 2009. Η Ferrari είχε ρίξει όλο το βάρος της στο μονοθέσιο του 2010, αλλά τα αποτελέσματα φέτος δεν ήρθαν όπως τα περίμεναν, με συνέπεια να περιμένουμε τον αγώνα της Κυριακής που έρχεται για να δούμε εάν θα ανακάμψει. Και αυτό χωρίς να υπάρχει διαφορά στον αριθμό και στην αξία του ανθρωπίνου δυναμικού των δυο ομάδων.

 

Φαίνεται ότι μετά από την αποχώρηση του Todt και του Brawn κάπου έχουν … χαθεί στο Maranello. Ιστορικά η Ferrari έπαιρνε Βρετανούς να οργανώσουν τις διαδικασίες της, όταν οι καιροί ήταν δύσκολοι και φαινόταν να «χάνεται η μπάλα». Το 1981 ο Enzo Ferrari ζήτησε από τον σχεδιαστή Dr. Harvey Postlethwaite να πάει στο Maranello και το 1982 πήρε το πρωτάθλημα, το 1987 ο Postlethwaite αντικαταστάθηκε από τον Βρετανό John Barnard, το 1996 ήρθε πήγε στην Ferrari τεχνικός διευθυντής ο Ross Brawn που μαζί με τον Νοτιοαφρικανό Rory Byrne έχτισαν την κυριαρχία της Ferrari. Στο τέλος του 2005 πήγε στην ομάδα ο Ιταλός Aldo Costa και εκτελεί τα χρέη του Τεχνικού Διευθυντή. Ήταν μια εποχή που η ομάδα προτιμούσε Ιταλούς μηχανικούς. Φαίνεται όμως ότι και οι Ιταλοί θέλουν τον … Βρετανό τους!

 

Η τοποθέτηση του Fry στην θέση του Βοηθού Τεχνικού Διευθυντή φαίνεται ότι είναι ένα χέρι βοηθείας σε θέματα οργάνωσης και φυσικά 18 χρόνια εμπειρίας σε μια μεγάλη αντίπαλο. Ίσως είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται για να συμπληρωθεί το παζλ των ανθρώπων που σχεδιάζουν και ρυθμίζουν όλες τις παραμέτρους. Μπορεί να μην έχει το βάρους ενός Ross Brawn ή την σχεδιαστική ιδιοφυία του Rory Byrne, αλλά είναι εξαιρετική μονάδα και θα δέσει σίγουρα στην ομάδα. Να περιμένουμε επιθετική εξέλιξη τόσο της F10, αλλά κυρίως θα περιμένουμε να δούμε κάτι πιο επιθετικό στον σχεδιασμό της F11.