Τζώρτζης Μαρκογιάννης: Ο 17χρονος Έλληνας που τρέχει στην ιταλική Formula 4 Series by Abarth με τις ευλογίες της FIA!

Ο ελληνικός μηχανοκίνητος αθλητισμός έχει τη δική του παράδοση, αφού κατά καιρούς έχουν κάνει την εμφάνιση τους αρκετοί ταλαντούχοι οδηγοί που με όπλο τους την ταχύτητα θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Όμως, οι παράγοντες που δεν έχουν επιτρέψει σε έναν Έλληνα να ξεχωρίσει σε διεθνές επίπεδο είναι γνωστοί. Παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα αυτό δεν αποτελεί αποτρεπτικό στοιχεία για κάποιους συμπατριώτες μας να κυνηγήσουν το όνειρο τους. Ενάντια στα προγνωστικά και προσπαθώντας να αλλάξει το ρου της ιστορίας κινείται και ο νεαρός Τζώρτζης Μαρκογιάννης.



Ο 17χρονος νεαρός ταλαντούχος οδηγός ξεκίνησε από το χώρο του καρτ, κατακτώντας εγχώριους τίτλους. Σε σχετικά μικρή ηλικία ξέφυγε από τα ελληνικά δεδομένα και ξεκίνησε να συμμετέχει σε αγώνες karting στο εξωτερικό. Οι επιδόσεις του ήταν πολλά υποσχόμενες με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει αρκετά βλέμματα επάνω του. Όμως, η ανάπτυξη και το ύψος του τον ώθησαν να αφήσει το καρτ και να μεταπηδήσει στους αγώνες μονοθεσίων. Η ιταλική Formula 4 Series by Abarth με τις ευλογίες της FIA αποτέλεσε την πλέον ενδεδειγμένη λύση για τον νεαρό Έλληνα οδηγό. Μετά από τη συμμετοχή του σε σειρές δοκιμών, αλλά και επιλεκτικούς αγώνες το 2020, φέτος ακολουθεί ολόκληρο το θεσμό προσπαθώντας να συνδυάσει τα μαθήματα και το σχολείο με τους αγώνες. Εξίσωση δύσκολη, που ο Τζώρτζης δείχνει να έχει την ωριμότητα να λύσει. Το GOCAR ταξίδεψε στην Ιταλία και είχαμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε μαζί του λίγες ώρες πριν τον αγώνα στην πίστα της Vallelunga.

 

Όταν στα 17 σου χρόνια καλείσαι να διαχειριστείς στοιχεία που πιθανότατα θα καθορίσουν το μέλλον σου, η ισορροπία είναι εξαιρετικά λεπτή. Από τις πρώτες του κουβέντες καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για έναν πιτσιρικά με το μυαλό πάνω από το κεφάλι του. Προσγειωμένος και υπερβολικά ώριμος για την ηλικία του, δεν είναι υπερβολή πως άμεσα σε κερδίζει με τη συμπεριφορά του. Προσπαθώντας να σπάσουμε τον πάγο, τον ρωτάμε για τις επιδόσεις του μετά τους πρώτους γύρους και δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλο του. «Ακόμα δεν έχω πετύχει τις επιδόσεις που θέλω. Σίγουρα γίνονται λάθη, ακόμα προσπαθώ να βρω το κατάλληλο setup, αλλά για αυτό υπάρχει η ημέρα δοκιμών. Για να δοκιμάσουμε το αυτοκίνητο και να προσαρμοστούμε». Για τον Τζώρτζη όλη η διαδικασία μόνο εύκολη δεν είναι. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους του που το μεγαλύτερο διάστημα βρίσκονται στα μονοθέσια τους, ο 17χρονος από τα βιβλία και τα μαθήματα, περνάει κατευθείαν στο κόκπιτ. «Αυτό είναι κάτι που γνώριζα εξαρχής», μας λέει και συνεχίζει: «Δεν με αγχώνει, αλλά σίγουρα κάνει πιο απαιτητική την προσπάθεια μου. Γενικότερα, μου είναι περισσότερο δύσκολο να συγκεντρωθώ. Δεν είναι εύκολο να καθορίσω σε ποιο από τα δύο κομμάτια της ζωής μου να εστιάσω περισσότερο. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι έχω βρει μία ισορροπία. Όταν είμαι στην Αθήνα διαβάζω και προετοιμάζομαι για τον αγώνα, και μόλις βρεθώ στην πίστα το μόνο που σκέφτομαι είναι η οδήγηση.»

 

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι το γεγονός πως οι περισσότεροι από τους νεαρούς ταλαντούχους συναθλητές του, που μάλιστα είχαν προηγούμενη εμπειρία από τη Vallelunga, σχεδόν άμεσα έφτασαν κοντά στους κορυφαίους χρόνους της πίστας. Ο Τζώρτζης μπορεί να βελτίωσε σημαντικά το δικό του γυρολόγιο, με τα περιθώρια βελτίωσης να είναι σημαντικά, αλλά ο χρόνος του στο μονοθέσιο είναι φανερό πως στοιχίζει. Παρόλα αυτά, δεν παραπονιέται, αφού οι στόχοι του είναι ξεκάθαροι. «Ακόμα και τώρα κάνω θερινά μαθήματα, αφού προετοιμάζομαι να δώσω εξετάσεις στη Νομική. Ακόμα και αυτό δεν είναι εύκολο, αφού τώρα οι φίλοι μου είναι στα νησιά και εγώ έχω διάβασμα. Βέβαια, δεν παραπονιέμαι. Τόσο η Νομική, όσο και οι αγώνες είναι δικές μου επιλογές και δεν πρέπει να γκρινιάζω. Αντίθετα, πρέπει να βάλω το κεφάλι κάτω και να κάνω ότι καλύτερο μπορώ και στα δύο κομμάτια της ζωής μου.»

Η προετοιμασία του στην Αθήνα περιλαμβάνει γυμναστική, αλλά και δουλειά στον προσομοιωτή! «Ο προσομοιωτής με έχει σώσει! Είναι κομμάτι της καθημερινότητας μου, αφού κάθε μέρα αναλώνω δύο με τρεις ώρες προσπαθώντας να καλύψω το χαμένος έδαφος προπόνησης. Έχει τεράστια ακρίβεια και εκτός από το ότι μαθαίνω τις πίστες, μπορώ και προσαρμόζω το setup ανάλογα! Δεν είναι τυχαίο, πως οδηγοί της Formula 1 προπονούνται και σήμερα στον εξομοιωτή. Βοηθάει πολύ στη συγκέντρωση, αλλά και στην προετοιμασία του εγκεφάλου.»

Το κουβάρι της ενασχόλησης και του πάθους του Τζώρτζη με τους αγώνες ξεκίνησε σε μικρή ηλικία. Ο πατέρας του είχε ερασιτεχνική συμμετοχή σε αγώνες Ράλι σε χωμάτινες επιφάνειες και ήταν αυτός που τον προέτρεψε να οδηγήσει καρτ. «Τεσσάρων χρονών, ο πατέρας μου με έβαλε να οδηγήσω καρτ. Μου άρεσε πάρα πολύ και ήθελα να συνεχίσω, τη στιγμή που εκείνος δεν με πίεσε ποτέ. Σε αντίθεση με άλλους γονείς… Με αυτό τον τρόπο πάντα ήθελα να έχω μία επαφή με το αντικείμενο και ξεκίνησα να λαμβάνω μέρος σε εθνικούς αγώνες. Στη συνέχεια συμμετείχα στο εξωτερικό, μέχρι τη στιγμή που αναγκάστηκα να αφήσω τα καρτ. Λόγω ύψους και βάρους, δεν χώραγα από ένα σημείο και έπειτα, με αποτέλεσμα να πρέπει να περάσω στα μονοθέσια.» Παρακολουθώντας αγώνες στο εξωτερικό ξεχώριζε έναν συγκεκριμένο οδηγό, ενώ συμπατριώτες μας αγωνιζόμενοι βρέθηκαν στο πλευρό του και τον βοήθησαν να εξελιχθεί. «Αυτός που μου άρεσε ήταν ο KarolBasz! Από την άλλη, αυτοί που με βοήθησαν στους αγώνες στο εξωτερικό και γενικότερα σε κάθε επίπεδο, είναι ο Στέλιος Σαγανάς και ο Στάθης Ξηνταβελώνης!»

Η παρουσία του σε διεθνείς αγώνες ήταν κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο τον βοήθησε πάρα πολύ στην εξέλιξη του. «Θεωρώ ότι αυτή ήταν η πιο σωστή κίνηση που έκανα. Ακόμα και στο επίπεδο του καρτ, ένας διεθνής αγώνες αποτελεί μία τελείως διαφορετική εμπειρία. Ο συναγωνισμός είναι τεράστιος, οι πίστες είναι εξαιρετικές, ενώ η επαγγελματική προσέγγιση που διακρίνει όλους βοηθάει τα μέγιστα έναν οδηγό. Το ίδιο ισχύει και για την διαφορετική κουλτούρα που υπάρχει στο εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο, πως παθιάστηκα ακόμα περισσότερο από τη στιγμή που συμμετείχα σε διεθνείς αγώνες. Πιστεύω ότι αποτελεί αναγκαίο βήμα για όποιον οδηγό θέλει να ανέβει κατηγορίες.»

 

Δεν θα διαφωνήσουμε πως η παρουσία σε αγώνες του εξωτερικού μπορεί να βοηθήσει έναν νέο οδηγό να κυνηγήσει το όνειρο του και να εξελιχτεί, αλλά το ερώτημα παραμένει πάντα το ίδιο. Για ποιο λόγο δεν έχουμε δει κάποιον Έλληνα να διακρίνεται σε διεθνές επίπεδο. «Πιστεύω πως έχουμε πολλούς Έλληνες οδηγούς που έχουν την απαιτούμενη ταχύτητα. Δεν υστερούμε σε αυτό. Το βασικότερο πρόβλημα είναι οι υποδομές. Οι πίστες είναι ελάχιστες στη χώρα μας και χωρίς συντήρηση. Η δομή των Πρωταθλημάτων δεν βοηθάει, ενώ η Ομοσπονδία δεν προσφέρει μία ισχυρή οργάνωση. Αυτό έχει και σαν αποτέλεσμα οι συμμετοχές να μην είναι αντίστοιχες με αυτές που βλέπαμε στο παρελθόν. Αυτοί είναι οι τομείς που απαιτούν βελτίωση έτσι ώστε να αυξηθεί το ενδιαφέρον στο εθνικό μας Πρωτάθλημα.» Όμως, όπως ο ίδιος σπεύδει να συμπληρώσει, αυτό δεν είναι αρκετό, αφού όλα είναι μία αλυσίδα και ένας σημαντικός κρίκος είναι η προβολή. «Στην Ελλάδα, το χορηγικό ενδιαφέρον σε σχέση με το εξωτερικό είναι μηδαμινό. Αυτό έχει να κάνει φυσικά με την έλλειψη προβολής του σπορ. Οι χορηγοί θα βοηθήσουν, αλλά με την προϋπόθεση πως θα πάρουν πίσω μέρος της επένδυσης τους μέσω της δημοσιότητας. Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στην Ελλάδα. Θεωρώ πως ως λαός έχουμε ενδιαφέρον για το μηχανοκίνητο αθλητισμό και αν υπήρχε η σωστή προβολή θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Αυτό με τη σειρά τους θα έφερνε στο χώρο χορηγούς και θα βοηθούσε νέους οδηγούς να κάνουν το βήμα παραπάνω.»

Η Πολιτεία και η αρχή του σπορ; Πως μπορούν να βοηθήσουν; Δεν είναι τυχαίο, πως ο ίδιος ταλαιπωρήθηκε για να βγάλει ελληνική αγωνιστική λισάνς FIA D International Racing, όντας και ο πρώτος συμπατριώτης μας που το καταφέρνει. «Και μάλιστα, πρέπει να ευχαριστήσω τον κ. Παναγιώτη Ηλιόπουλο και τον Στάθη Ξηνταβελώνη που συνέβαλαν στο να γίνει πραγματικότητα» μας είπε ο Τζώρτζης και συνέχισε: «Η Ομοσπονδία είναι λίγο ανοργάνωτη και η γενικότερα αστάθεια που υπάρχει δεν βοηθάει τους οδηγούς να έχουν ένα στέρεο έδαφος να στηριχθούν. Και να πουν πως είμαι Έλληνας, έχω την Ομοσπονδία και τη χώρα μου να με υποστηρίζουν.»

 

 

Η αλήθεια είναι πως η Πολιτεία δεν έχει σκύψει πάνω από τα παιδιά που ασχολούνται με το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Δεν είναι τυχαίο, πως ο Τζώρτζης δεν τυγχάνει κάποιας ιδιαίτερης μεταχείρισης στην προσπάθεια του να εισαχθεί στη Νομική, σε αντίθεση με άλλους αθλητές που κάνουν Πρωταθλητισμό. «Οποιοσδήποτε αθλητής που αγωνίζεται σε επίπεδο πρωταθλητισμού καταναλώνει πολύ χρόνο σε προπόνηση και αγώνες. Είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθείς σε υψηλό επίπεδο και στα δύο αυτά κομμάτια, καταφέρνοντας να σημειώνεις καλές επιδόσεις στο άθλημα που ακολουθείς, αλλά και αντίστοιχους βαθμούς στα μαθήματα. Η βοήθεια της Πολιτείας με κάποια επιπλέον μόρια για την είσοδο στο Πανεπιστήμιο είναι σημαντική και συμβαίνει σε άλλα αθλήματα. Αλλά όχι για τη Formula. Αυτό είναι κάτι που θα με βοηθούσε πάρα πολύ!»



Βλέπετε, ο Τζώρτζης Μαρκογιάννης μπορεί να κυνηγάει το όνειρο του, αλλά διατηρεί το βλέμμα του στο μέλλον και αυτό είναι συνυφασμένο με τις σπουδές του. Και για αυτό ακόμα δεν γνωρίζει τι επιφυλάσσει η νέα χρονιά τον ίδιο. «Ακόμα είναι πολύ νωρίς για να κάνω σχέδια. Λόγω των πανελλαδικών οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι για μένα. Το σχολείο και τα φροντιστήρια διαμαρτύρονται και μου ζητούν να δώσω ακόμα περισσότερη βάση στα μαθήματα μου. Περιμένω να δω τι θα γίνει και ανάλογα θα αποφασίσω.» Αν και προσγειωμένος κάνει όνειρα μέσα από το μηχανοκίνητο αθλητισμό; «Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιο συγκεκριμένο όνειρο, αν και όλοι μας εδώ στο grid αυτό που θέλουμε είναι να έχουμε μία θέση στη Formula 1. Εγώ είμαι αφοσιωμένος στο σήμερα και σε αυτό που μπορώ να καταφέρω τώρα. Προσπαθώ να εστιάζω σε αυτό και με σύνεση, αλλά και λογική να βάλω το μέλλον μου σε μία τάξη.» Κάτι που δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως ο ταλαντούχος, εξαιρετικά συμπαθής και περισσότερο ώριμος από όσο επιτρέπει η ηλικία του Τζώρτζης Μαρκογιάννης, θα καταφέρει.