Georges Boillot (1884-1916)

Ήταν επιβλητικός μέσα και έξω από το αυτοκίνητο. Δεν φορούσε ποτέ προστατευτικά εξαρτήματα και οδηγούσε πάντα σαν έτοιμος για φωτογραφία.

Ίσως ήταν από τους πρώτους που συνειδητοποίησαν ότι ο οδηγός είναι πάνω από όλα ένας… διασκεδαστής του κοινού! Κάθε αλλαγή ταχύτητα, κάθε στροφή του τιμονιού ήταν μια οπερετική και θεατρική διαδικασία. Ήταν το είδωλο της γαλλικής Belle Epoque και η είσοδός του, είτε αυτή ήταν στο αυτοκίνητο, είτε σε κάποιο εστιατόριο ήταν μεγαλειώδης και απίστευτα επιτηδευμένη.  Οι κάμερες τον είχαν ερωτευτεί και τον κυνηγούσαν παντού. Ήταν η χωρίστρα στη μέση, ήταν το τεράστιο μουστάκι, ήταν ότι έδινε χρόνιο στους φωτογράφους να ετοιμάσουν τις μηχανές τους για να μην χάσουν την πόζα. Όπως και να έχει όμως το θέμα είτε ήταν οπορτουνιστής, είτε ήταν θεατρικός ήταν ένας από τους μεγαλύτερους οδηγούς των ημερών του.

Ο Georges Louis Frederic Boillot γεννήθηκε το 1884 στην μικρή πόλη του Valentigney και τα πρώτα του χρόνια ήταν μάλλον ταπεινά σαν μαθητευόμενος μηχανικός, αλλά όταν το 1912 θα κερδίσει το Γαλλικό Grand Prix (ο πρώτος του αγώνας ήταν το 1908) τα πάντα άλλαξαν για αυτόν. Ήταν το πρώτος Γάλλος που πετύχαινε κάτι τέτοιο  και το 1913 ήταν και πάλι ο πρώτος που τα κατάφερνε δύο φορές! Σχεδόν devine!

Το 1914 ταξιδεύει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού παίρνει τη πρώτη θέση στις δοκιμές του Indy και θα κέρδιζε τον αγώνα αν δεν εγκατέλειπε από μηχανική βλάβη! Ήταν το πρότυπο, αν όχι το πρωτότυπο των οδηγών που θα ακολουθούσαν, γρήγορος, σκληρός και ατρόμητος. Όμως ο καλύτερος αγώνας του ήταν ο τελευταίος, αν και δεν τον κέρδισε. Ήταν ακριβώς πριν το πρώτο μεγάλο πόλεμο, ο αρχιδούκας Φερδινάνδος ήταν νεκρός και 300.000 γάλλοι έφτασαν στο French Grand Prix του 1914 για να δουν τον ήρωα τους να υπερασπίζεται την «γαλλική δημοκρατία», εναντίων των «Ούννων» που είχαν φτάσει με πέντε αυτοκίνητα από την Mercedes. Ο αγώνας είχε μήκος  467 μιλίων και ο Boillot άντεξε τα 427 από αυτά, πριν εγκαταλείψει κλαίγοντας στον τελευταίο γύρω. Ούτε ένας δεν ζητωκραύγασε όταν οι γερμανοί οδηγοί ανέβηκαν στο βάθρο των νικητών. Ο πόλεμος άρχισε τρείς εβδομάδες αργότερα.

Αλλά δεν ήταν μόνο η αρχή, αλλά το τέλος της ζωής του, που ήταν, το λιγότερο μεγαλειώδης!

Ο Boillot κατετάγει και του δόθηκε η τιμητική θέση του οδηγού του στρατηγού Joffre. Δεν του άρεσε όμως αυτή η πολυτελής θέση και έτσι ζήτησε και μετατέθηκε στα μαχητικά αεροπλάνα που τότε για πρώτη φορά έκαναν αισθητή την παρουσία τους, κερδίζοντας μια μάχιμη θέση του 1916. Για τις ανδραγαθίες του απενεμήθη ο «Σταυρός του Πολέμου» και το παράσημο της «Λεγεώνας της Τιμής» με τρείς καταρρίψεις στο ενεργητικό του. Όμως ενεπλάκει σε μια μονομαχία με πέντε εχθρικά αεροπλάνα, κατέρριψε ένα πριν συναντήσει τον θάνατό του. Ήταν η τελευταία του παράσταση και ήταν χωρίς ούτε ένα θεατή!