Ricardo (1942-1962) & Pedro (1940-1971) Rodriguez de la Vega

Πολύ σπάνια έχουμε δύο αδέλφια να ακολουθούν παράλληλους δρόμους. Όχι μόνο και οι δύο είχαν ψύχωση με την ταχύτητα από μικρά παιδιά, όχι μόνο έμοιαζαν φυσιογνωμικά αλλά… δυστυχώς ακολούθησαν και την ίδια μοίρα. Παιδιά πλούσιου πατέρα στο Μεξικό, από πολύ μικρή ηλικία αναρριχήθηκαν σε όλες τις κατηγορίες αρχίζοντας από το ποδήλατο μεταπηδώντας στη μοτοσικλέτα και από εκεί φυσικά στα αυτοκίνητα. Ήταν και οι δύο πρωταθλητές πριν καλά-καλά ενηλικιωθούν. Και μάλιστα λέγεται ότι τα χαρτιά τους δεν ήταν και τόσο καθαρά σχετικά με την ημερομηνία γέννησής τους όταν μοιράστηκαν μια Ferrari με την οποία παρά λίγο να κερδίσουν τον αγώνα του Le Mans, εμπρός από τους εργοστασιακούς Hill και Gendebien, το 1961.

Από τους δύο αδελφούς πάντως, ο μικρότερος κατά δύο χρόνια, Ricardo ήταν το πραγματικό ταλέντο, όταν σε ηλικία μόλις 15 ετών έβαλε τα γυαλιά σε βετεράνους σαν τους Hill και Moss! Το 1961 σε ηλικία 19 ετών (υποτίθεται), ήταν ο νεότερος οδηγός στην F1 και στην πρώτη του μόλις συμμετοχή πέτυχε στον δεύτερο ταχύτερο γύρο στη Monza! Το 1962 ήταν εργοστασιακός οδηγός. Κέρδισε τον αγώνα του Targa Florio, ήταν τέταρτος στο Spa και έκτος στο Ring. Όταν όμως έμαθε ότι η ομάδα της Ferrari δεν θα συμμετείχε στο Μεξικάνικο Grand Prix, κατάφερε να πείσει τον Rob Walkerνα του παραχωρήσει μια Lotus. Στη πίστα του Μεξικού εμπρός στους συμπατριώτες του κατάφερε ακόμα ένα ρεκόρ, θλιβερό αυτή τη φορά, γιατί έγινε ο νεαρότερος… νεκρός οδηγός της F1 στα δοκιμαστικά του αγώνα. Όλο το έθνος τον έκλαψε και η πίστα τότε ονομάστηκε Autodromo Ricardo Rodriguez.

Και τη στιγμή που θα περίμενε κανείς ότι ο Pedro θα εγκατέλειπε τους αγώνες, αυτός αντίθετα μεταμορφώθηκε σε ένα σοβαρό και συγκροτημένο οδηγό. Ποτέ δεν χαμογελούσε, φορούσε πάντα μαύρα γυαλιά και πάντα κυκλοφορούσε με ένα μπουκαλάκι σάλτας Tabasco στη τσέπη. Άρχισε να επισκέπτεται πολύ συχνά την εκκλησία, αγαπούσε την οικογένειά του, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να απατά όχι μόνο τη γυναίκα του, αλλά τη φίλη του! Το 1963 θα επανέλθει δυναμικά και θα κερδίσει τον αγώνα Continental στην Daytona. Δεν ήταν πλέον ο… αργός μεγάλος αδελφός. Το 1967 θα κερδίσει τον αγώνα στη Νότιας Αφρική με ένα ξεπερασμένο Cooper-Maserati και από εκεί η αγωνιστική του καριέρα θα απογειωθεί. Με BRM θα κερδίσει το Βελγικό Grand Prix, αλλά οι μεγαλύτερες επιτυχίες του θα έρθουν στο τιμόνι της πολύ δύσκολης GT40 που θα κερδίσει το αγώνα του Le Mans το 1968 και δύο συνεχόμενα Πρωταθλήματα Οδηγών το 1970 και 1971 στο τιμόνι της ακόμα πιο δύσκολης Porsche 917! Οι επιδόσεις του μάλιστα στους βρεγμένους αγώνες ήταν πέρα από τον συναγωνισμό, που απλά δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει!

Θα είχε όμως και αυτός την ίδια μοίρα με τον αδελφό του και σε ηλικία 31 ετών θα χάσει τη ζωή του σε ένα δευτερεύοντα αγώνα στο Norisring τον Ιούλιο του 1971.

Θα θαφτεί δίπλα στον αδελφό του στο Ισπανικό κοιμητήριο της πόλης του Μεξικού, για πάντα μαζί.

Η πίστα του Μεξικού πλέον θα ονομάζετε Autodrono Hermanos Rodriguez!