Μετά το ατύχημα υπάρχει επιστροφή; Φαίνεται πως ναι!

Όσο οι μέρες περνούν και δεν ακούγονται νέα σχετικά με την κατάσταση του Kubica, τόσο περισσότερο ανησυχώ, ότι δεν θα καταφέρει να επιστρέψει. Το ατύχημα που είχε, ήταν φρικιαστικό και εσωτερικές πληροφορίες ανέφεραν ότι το χέρι του ουσιαστικά κρέμονταν μόνο από το μανίκι της φόρμας! Ξέρουμε βέβαια ότι οι συγκολλήσεις μελών δεν είναι κάτι το καινούργιο και ότι πολλές φορές έχουν γίνει με επιτυχία. Όμως αν το «ψαχνό» και το κόκκαλο δείχνουν πολύ θέληση στο να επανακολληθούν, τα νεύρα έχουν τις δικιές τους ιδιοτροπίες με αποτέλεσμα ακόμα και στις περιπτώσεις που το χέρι να επανακολλάτε, να μην λειτουργεί τελικά, αφού τα νεύρα δεν δίνουν τις απαιτούμενες εντολές.

Παρά τις δυσκολίες πάντως, ας μην χάνουμε τις ελπίδες μας όχι γιατί ο πολύ γρήγορος Kubica δικαιούται μιας δεύτερη ευκαιρίας, αλλά και γιατί άλλοι οδηγοί έχουν πραγματικά επιστρέψει από τον… άλλο κόσμο.

Έτσι έψαξα και βρήκα ότι το 1925 στο Grand Prix Des Nations, ο Tazio Nuvolari συμμετείχε με μια Bianchi παρά το γεγονός ότι μέρες πριν είχε σπάσει τα πλευρά του σε ατύχημα κατά τη διάρκεια δοκιμαστικών στη Monza, για την ομάδα της Alfa Romeo. Έδωσε εξιτήριο στον εαυτό του από το νοσοκομείο και χρειάστηκε να τον ανεβάσουν στην μοτοσυκλέτα. Πολύ μπορεί να σκεφτείτε, σιγά το πράγμα, όμως δεν ξέρετε ότι κέρδισε τον αγώνα των δυόμιση ωρών ξεκινώντας τελευταίος!

Από εκείνες τις ημέρες βέβαια η ιατρική έχει κάνει άλματα και ενώ οι Rudolf Caracciola χρειάστηκε μήνες για να επανέλθει, μετά από μια σπασμένη λεκάνη με Alfa Romeo στο αγώνα του Μονακό του 1933 και ο Graham Hill έχασε όλη την αγωνιστική χρονιά, όταν του έσκασε ένα λάστιχο, με αποτέλεσμα δύο σπασμένα πόδια στον αγώνα του Watkins Glen του 1969, ο Michael Schumacher επανήλθε στον αγώνα της Μαλαισίας το 1999, μετά από ένα σπασμένο πόδι στο British Grand Prix.

Άλλοι πάντως δεν ήταν τόσο τυχεροί, ή μάλλον ήταν πολύ τυχεροί καταφέρνοντας να κοροϊδέψουν τον… βαρκάρη την τελευταία στιγμή. Ο John Surtees, ο μόνος άνθρωπος που έχει καταφέρει να κερδίσει τίτλους σε δύο και τέσσερις τροχούς, είχε ένα τρομερό ατύχημα το 1965 σε αγώνα CAN-AM στο San Jovite και έφτασε στο νοσοκομείο με σπασμένα πλευρά, διαλυμένη σπονδυλική στήλη, και ανύπαρκτα νεφρά. Αν νομίζετε ότι οι απίστευτοι πόνοι θα ήταν ικανοί να σπάσουν το ηθικό του είσαστε γελασμένοι. Τρείς μήνες μετά οι τεχνικοί της Ferrari τον κατέβαζαν με βίντσι στο αυτοκίνητο για δοκιμές!

Ο Juan Manuel Fangio ήταν ήδη  κουρασμένος όταν έφτασε στο Ιταλικό G.P. για τον αγώνα της F2 το 1952, έχοντας οδηγήσει όλη τη νύχτα από το Παρίσι στο Μιλάνο. Έχοντας λάβει την προηγούμενη μέρα μέρος στον αγώνα στου Ulster (στην Ιρλανδία), στη Monza έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του και στη Lesmo 2 είχε ένα φρικιαστικό ατύχημα. Το αποτέλεσμα ήταν παραλίγο να χάσει το κεφάλι του, όταν… ξεκόλλησε από την σπονδυλική του στήλη. Έχοντας κερδίσει ήδη ένα τίτλο θα μπορούσε να εγκαταλείψει τους αγώνες. Αυτός όμως συνέχισε για να κερδίσει ακόμα τέσσερις!

Αντίθετα ο μεγάλος του αντίπαλος Stirling Moss αναγκάστηκε να σταματήσει τους αγώνες μετά από ένα ατύχημα το 1962.

Και να θυμηθούμε μερικούς ακόμα: Ο Nigel Mansell συνέχισε τις δοκιμές για τη Lotus, παρά τα προβλήματα που είχε με τη πλάτη του, ο Johnny Herbert διέλυσε το πόδι του σε αγώνα F3000, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κερδίσει αγώνες. Ο Mika Hakkinen παρά λίγο να χάσει τη ζωή του στον αγώνα της Αυστραλίας το 1995, αλλά δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και κέρδισε δύο παγκόσμιους τίτλους και ο Felipe Massa συνεχίζει απτόητος, μετά το ατύχημά του στην Ουγγαρία, όταν ένα ελατήριο από το αυτοκίνητο του Rubens Barrichello τον χτύπησε στο κράνος.

Και ο Kubica; Ή ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.