Alfa Romeo: «Gentleman racers»

Δεν μας πτόησε ούτε μας απογοήτευσε το «underground» service-tuning-restoring του Κώστα Ζεμπερλίγκου που βρίσκεται στην οδό Λεβαδιάς 3 (από Τατοίου 169) στη Μεταμόρφωση. Κάπως έτσι το φανταζόμασταν και έτσι έπρεπε να είναι μακριά από τα μάτια, περισσότερο ένα κρυφό σημείο συνάντησης των μυημένων και λιγότερο μια πολυτελής έκθεση των δήθεν φίλων και παντός τύπου ειδικών. Εδώ από τη πρώτη ματιά έβλεπες ότι «έφτιαχναν» αυτοκίνητα και τι αυτοκίνητα, Giulia, Veloce και κινητήρες σε όλες τις φάσεις επισκευής, εξέλιξης και αναπαλαίωσης, σε περιτριγύριζαν! Δεν ήξερες τι να πρωτοθαυμάσεις, τι να πρωτορωτήσεις!

Ο άνθρωπος
Ο Κώστας Ζεμπερλίγκος κάθετε στο γραφείο του περιτριγυρισμένος από φωτογραφίες που στη δεκαετία του ’70 κοσμούσαν όλα τα παιδικά δωμάτια και που συνήθως απεικονίζουν μια Veloce με τον εμπρός τροχό σηκωμένο.
«Από το 1967 μόνο Alfa Romeo» αναπολεί μέρες καλές, πολύ καλές και συνεχίζει: «Είναι πολύ τυχερός ο άνθρωπος που έχει κάνει το χόμπι του δουλειά, τίποτα άλλο δεν ήθελα σε όλη μου τη ζωή. Μετά τον Μοσχού συνέχισα και επέμενα με Alfa Romeo, χωρίς βοήθεια πήραμε και το πρωτάθλημα του 1984 με την Alfasud του Παπαρινόπουλου! Σήμερα συντηρώ περίπου 50 κλασικά αυτοκίνητα και τα αγωνιστικά φτάνουν τα 15. Ακούγονται πολλά αλλά η δουλειά δεν είναι όπως παλιά. Ανταλλακτικά πάντως υπάρχουν ακόμα και πολλά και σε καλές τιμές, όχι μόνο από την Ιταλία, αλλά και από τη Γερμανία.» Πάντα πιστός, μέχρι τέλους. «Τώρα ετοιμάζω τη Giulia 1600 του Μυτιληναίου για το Ιστορικό Ακρόπολις και για το χώμα, καθώς και τη GTAm για το πρωτάθλημα που θα φτάσει τους 235 ίππους!»

Τα αυτοκίνητα
Σκοπός της επίσκεψής μας όμως ήταν τα τρία αυτοκίνητα που είχε κατεβάσει στη πίστα των Σερρών για το Alfisti Track Day. Εντυπωσιακά γρήγορα μας κίνησαν το ενδιαφέρον.
Πρώτα η ασπροκόκκινη Giulia 1600 Super Ti του Ευάγγελου Μυτιληναίου, που βασίζεται πάνω στη γνωστή καρότσα με τις αλουμινένιες πόρτες και τα πλαστικά τζάμια πιέζοντας τη ζυγαριά με 980 κιλά από τον 1969-70. Ο γνωστός πάλι κινητήρας με Weber 45χιλ., εκκεντροφόρους, έμβολα και χταπόδι φτάνει τους 157 ίππους στις 7.800 σ.α.λ. Φυσικά σκληρότερα ελατήρια και αμορτισέρ της Bilstein κρατούν τη καρότσα επίπεδη, μαζί με αντιστρεπτική 27 χιλ. φορώντας το μεσαίο διαφορικό 10:43. Καθόλου άσχημα.
Ακολουθεί η κατακόκκινη GiuliaSuper του 1970-71 που ανήκει στον Σωτήρη Ρόκκο και που μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε αυθεντική, φορώντας κινητήρα δύο λίτρων από Alfa Romeo 75 με καρμπυρατέρ Weber 45 χιλ. φτάνοντας τους 225 ίππους, αλλά πάντα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Να θυμίσουμε εδώ ότι η Giulia παρουσιάστηκε το 1962 (τύπος 105) πάνω σε τετράθυρη αυτοφερόμενη καρότσα με βάρος που δεν ξεπερνούσε τον ένα τόνο, με εντυπωσιακά χαμηλό αεροδυναμικό συντελεστή και οι κινητήρες άρχιζαν από τα 1,3 λίτρα αποδίδοντας 80 ίππους.
Η Giulia Ti Super του 1963 ήταν μια καθαρά αγωνιστική έκδοση φορώντας το πράσινο «τετράφυλλο τριφύλλη» (Quadrofoglio Verde) και μόλις 501 κατασκευάστηκαν τελικά. Ο κινητήρας των 1570 κ.εκατ. φορούσε διπλά Weber 45 χιλ. αποδίδοντας 112 ίππους και η καρότσα ήταν ελαφρωμένη με τον επιλογέα ταχυτήτων στο πάτωμα και τα φρένα τέσσερα δισκόφρενα.
Το 1965 παρουσιάζεται η Giulia Super (tipo 105.26) φορώντας πολλά από τα καλούδια της Ti Super με δύο διπλά καρμπυρατέρ 40 χιλ. και απόδοση 98 ίππων. Επίσης αλλάζει η εσωτερική σχεδίαση με δύο μεγάλα όργανα και τα φρένα απέκτησαν σερβομηχανισμό. Το 1968 θα αναβαθμιστούν και οι αναρτήσεις με νέα γεωμετρία και πίσω αντιστρεπτική δοκό, ενώ το 1974 θα γνωρίσει την τελευταία μετάλλαξή της ως Nuova Super, χωρίς να εμφανίζεται πλέον όμως η ονομασία Giulia με νέα μάσκα και τέσσερα μεγάλα φώτα. Η παραγωγή της θα σταματήσει το 1977.
Τέλος η κόκκινη Veloce του 1972-74 ανήκει στον Ανδρέα Καροτσιέρη, φτάνει τους 146 ίππους και στέκεται πάνω σε αναρτήσεις της GAS. Ένα εξαιρετικά στημένο αυτοκίνητο.

Για την ιστορία και εδώ και για να μην ξεχνιόμαστε να θυμηθούμε ότι η Alfa Romeo Coupe (tipo 105/115) του 1963 (έζησε μέχρι το 1977) αντικατέστησαν την Giulietta Sprint και χρησιμοποίησε το πάτωμα της Giulia Berlina με κοντύτερο μεταξόνιο και για τη αθάνατη σχεδίασή της υπεύθυνος ήταν ο Bertone (βλέπε πάντα Giorgetto Giugiaro), βασισμένη πάνω στις γραμμές των 2000 και 2600 Sprint. Ο κινητήρας δεν ήταν άλλος από τον γνωστό  τετρακύλινδρο σε διάφορους κυβισμούς και αποτέλεσε το «πρότυπο» του αστικού σπορ αυτοκινήτου.
Αγωνιστικά η Alfa Romeo Sprint GTA (το «Α» για Alleggerita που μεταφράζεται σε ελαφρό) με το όνομά της να εξελίσσεται από Giulia Sprint GT σε Giulia Sprint, σε GTj (junior) και τέλος GTV (Veloce).
Εξωτερικά η GTA ήταν κατασκευασμένη από αλουμίνιο, η εσωτερική αυτοφερόμενη κατασκευή ήταν από σίδερο μικρότερου πάχους και φορούσε τροχούς από μαγνήσιο μαζί με πλαϊνά τζάμια από πλαστικό με το βάρος της να κατεβαίνει στα 740 κιλά. Ο κινητήρας χρησιμοποιούσε δύο μπουζί σε κάθε κύλινδρο και διπλά καρμπυρατέρ διαμέτρου 45 χιλ.
Όσο για την έκδοση GTAm (το «Α» για Alleggerita και «m» για maggiorata που μεταφράζονται σαν ελαφρωμένο-μεγαλωμένο), αυτή φορούσε κινητήρα 1.985 κ.εκατ. αποδίδοντας 237 ίππους στις 7.500 σ.α.λ. μέσα από ψεκασμό της SPICA και ζυγίζοντας 920 κιλά. Μόνο 40 αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν.

Ο κινητήρας
Και μια και είμαστε στην Alfa Romeo δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε να αναφερθούμε και στον κινητήρα της «πρότυπο», τον τετρακύλινδρο με τους δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους που ήταν ένας από τους πιο εξελιγμένους των ημερών του. Ο κινητήρας αυτός γεννήθηκε το 1954, οπότε και παρουσιάστηκε στην Giulietta με 1.290 κ.εκατ. ήταν κατασκευασμένος από αλουμίνιο με σιδερένια χιτώνια και ο στρόφαλος περιστρέφονταν πάνω σε πέντε έδρανα βάσης. Οι εκκεντροφόροι ήταν δύο και κινούνταν από διπλή αλυσίδα και οδηγούσαν τις οκτώ βαλβίδες που είχαν περιεχόμενη γωνία 80 μοιρών κατευθείαν με καπελώτα και το μπουζί ήταν κεντρικά τοποθετημένο στο θάλαμο καύσης. Το 1962 μεγάλωσε σε 1.570 κ.εκατ. για να μεγαλώσει ακόμα σε 1.779 το 1968 και σε 1.962 το 1971. Το 1986 γνώρισε και υπερτροφοδότηση αποδίδοντας 155 ίππους ενώ έφτασε ακόμα και τους 300 ίππους. Το 1987 αποκτά δύο μπουζί ανά κύλινδρο (κάτι που είχε γίνει στην αγωνιστική GTA), μαζί με ψεκασμό και εκκεντροφόρους μεταβλητού χρονισμού με απόδοση 146 ίππων που κίνησε ακόμα και τις 164 και 155.

Τελικά
Πέρα από αυτά τα τεχνικά πάντως υπάρχει και ο συναισθηματικός παράγοντας, ο ήχος των αυτοκινήτων, η αξεπέραστη σχεδίασή τους και πάνω από όλα το αποτύπωμά τους στην ιστορία. Τα αυτοκίνητα της Alfa Romeo πάντα αποτελούν μια πολύ καλή βάση για την εξέλιξη κάποιου κλασικού αυτοκινήτου και πάντα ένα πολύ καλό όπλο για κάθε «gentleman racer»!