Corsa dei millioni: Η μεγάλη απάτη

Τίποτα δεν είναι σίγουρο και τίποτα δεν έχει αποδειχτεί, όμως επειδή ξέρουμε το ποιόν των Ιταλών που ρέπουν προς την… αμαρτία, εμείς απλά θα αναφέρουμε τα γεγονότα και θα κρυφογελάμε.

Όλα πάντως άρχισαν από ένα πολύ σοβαρό πρόσωπο, τον θρυλικό αγωνιστικό ισχυρό άντρα της ομάδας της Mercedes-Benz, τον Alfred Neubauer και η όλη ιστορία έχει να κάνει με τον Ιταλικό Οργανισμό Στοιχημάτων, το «Corsa dei Millioni» και τον αγώνα της Tripoli Grand Prix στο circuit της Mellaha, στη σημερινή Λιβύη, που τότε ήταν Ιταλική αποικία, ονομαζόμενη Tripolitania.

 

Παιχνίδι… τύχης

Όσο για το παιχνίδι… τύχης ονομαζόμενο «Corsa dei Millioni», με θέμα τους αγώνες Grand Prix και τον νικητή του αγώνα, παιζόταν κάπως έτσι: Κουπόνια πουλιόνταν προς 12 λίρες το ένα και μια εβδομάδα πριν τον αγώνα γινόταν μια πρώτη κλήρωση, όπου αναδεικνύονταν 30 νικητές, όσοι δηλαδή και οι οδηγοί στην εκκίνηση του αγώνα. Οι τριάντα αυτοί έμπαιναν σε μια δεύτερη κλήρωση και τραβούσαν ένα λαχνό ο οποίος έγραφε πάνω το όνομα κάθε ενός από τους οδηγούς που συμμετείχαν. Στο τέλος του αγώνα ο νικητής οδηγός «έδινε»  σε αυτόν που κρατούσε το κουπόνι με το όνομά του το ποσό των 7.500.000 ιταλικών λιρών! Ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο για το 1933, αφού σήμερα θα αντιστοιχούσε σε περίπου 100.000 ευρώ!

Όμως υπήρχε κάτι πολύ περίεργο στην όλη οργάνωση και στους κανόνες του παιχνιδιού. Και αυτό δεν ήταν άλλο από το χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε ανάμεσα στη πρώτη κλήρωση και στον αγώνα, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε αυτόν που κρατούσε το κουπόνι με το όνομα κάποιου από τους πιο πιθανούς νικητές, να έχει το χρόνο να «φτιάξει» το αποτέλεσμα σε συνεργασία φυσικά με τους οδηγούς!

 

Το… φτιάξιμο

Στη βιογραφία του που έχει τον τίτλο «Manner, Frauen und Motoren» (στα Γερμανικά), ή «Speed was my Life» (στα αγγλικά) ο Neubauer, υπαινίσσεται ακριβώς αυτό. Αναφέρει ότι πριν τον αγώνα της Τρίπολις ένας έμπορος ξυλείας από την Πίζα, ονομαζόμενος Enrico Rivio, ήρθε σε επαφή με τον Achille Varzi στο ξενοδοχείο του στην Τρίπολη. Και κατά τον Neubauer, ο Rivio πρότεινε στον Varzi να μοιραστούν τα κέρδη μισά-μισά, εάν αυτός νικούσε στον αγώνα! Τώρα το πώς ο Varzi  θα σιγούρευε τη νίκη του, αυτό ήταν κάτι που θα έπρεπε να εγγυηθεί ο οδηγός. Κατά τα γραφόμενα λοιπόν ο Varzi ήρθε σε επαφή (από το τηλέφωνο) με τον Tazio Nuvolari και «υποθετικά» στήθηκε το… φτιάξιμο του αγώνα.

 

Ο αγώνας  

Στον αγώνα αρχικά ο Nuvolari ήταν επικεφαλής από τον Varzi, που καθυστέρησε στην εκκίνηση όταν οι μηχανικοί του γέμισαν με λάδι την Bugatti μέχρι πάνω  και το αυτοκίνητο δούλευε με μόλις επτά κυλίνδρους. Ξέροντας ότι το λάδι θα καίγονταν συνέχισε και σε λίγο άρχισε να λειτουργεί και ο όγδοος κύλινδρος. Προς το τέλος του αγώνα ο Tazio αναγκάστηκε να σταματήσει για ανεφοδιασμό και αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Achille, που φορούσε μεγάλο ρεζερβουάρ καυσίμου να περάσει εμπρός και να κερδίσει για δύο δέκατα! (Αργότερα θα ειπωθεί ότι ο Nuvolari σήκωσε το πόδι του από το γκάζι για να αφήσει τον Vargi να κερδίσει.) Τρίτος τελικά ήταν ο Tim Birkin με Maserati 8C ακολουθούμενος από τους Luis Chiron και Baconin Borzacchini.

Ο Varzi στον τερματισμό ήταν τόσο κουρασμένος από την υπερπροσπάθεια που τον έβγαλαν σηκωτό από το αυτοκίνητο και υποβασταζόμενος ανέβηκε στο βάθρο. Φυσικά από τους πρώτους που τον συνεχάρησαν για τη νίκη του αυτή ήταν κάποιος Enrico Rivio.

Όλα καλά μέχρι το βράδυ, οπότε όταν οι Varzi, Nuvolari και Borzacchini έτρωγαν χαρούμενοι μοιράζοντας τα κέρδη τους έσκασε το σκάνδαλο. Το πρωί η R.A.C.I. (η αντίστοιχη σημερινή F.I.S.A.), κάτω από το βάρος των καταγγελιών αναγκάστηκε να συνεδριάσει και έριξε βολές εναντίων των Varzi, Nuvolari και Borzacchini ως τους κύριους εμπλεκόμενους με τους Campari και Chiron ως ύποπτους. Όμως κανείς δεν επρόκειτο να «κυνηγήσει» τους σημαντικότερους οδηγούς εκείνων των ημερών (με τους Nuvolari και Varzi να συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους όλων των εποχών) για μια υπόθεση που πρακτικά δεν μπορούσε να αποδειχτεί, παρά τις απειλές του Neubauer ο οποίος αν και είχε ιδιαίτερο αγωνιστικό βάρος δεν θα μπορούσε ποτέ από μόνος του να συγκαλέσει το συμβούλιο, για να αφαιρεθούν οι αγωνιστικές άδειες και των έξη οδηγών, όπως ζητούσε. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονταν. Έτσι οι αγωνοδίκες περιορίστηκαν στο να καλέσουν του οδηγούς και να τους επιστήσουν τη προσοχή για μελλοντικές παρατυπίες!

 

Έχει και συνέχεια

Η όλη αυτή ιστορία πέρασε στην ιστορία των αγώνων σαν η «οι έξη», αλλά δεν σταματά εδώ. Μετέπειτα ιστορικοί αναφέρουν ότι το «φτιάξιμο» των αποτελεσμάτων του αγώνα δεν ήταν κάτι που συνέβη μόνο μια φορά, αλλά είχε στηθεί ολόκληρη πλεκτάνη μεταξύ των τριών οδηγών με τη συμφωνία να μοιράζονται το 70/30 τα χρήματα της λοταρίας με τούς τρείς τυχερούς που κατείχαν τα αντίστοιχα κουπόνια, όποιος και αν ήταν ο νικητής του αγώνα!

Μάλιστα επειδή δεν εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλο λέγεται ότι γράφτηκε συμφωνητικό που φυλασσόταν σε θυρίδα της Banca Nationale del Lavoro.

Πάντως όλα αυτά δεν άρεσαν στη τότε φασιστική κυβέρνηση της Ιταλίας και για το 1934 η πρώτη κλήρωση έγινε μόλις τριάντα λεπτά πριν την εκκίνηση του αγώνα, με τα αυτοκίνητα στη πίστα.