Μια νέα εμπειρία

Η πολυθρόνα μου είναι έτοιμη. Η τηλεόρασή μου έχει ζεσταθεί. Γιατί; Γιατί για πρώτη φορά μετά από το 1997, θα παρακολουθήσω ένα Grand Prix από την τηλεόραση. Στην αρχή σαν βοηθός του «The Prof» (του Dr Sid Watkins), στην συνέχεια σαν Ιατρικός Αντιπρόσωπος της F1 και στο τέλος σαν υπεύθυνος διάσωσης του πρωταθλήματος της F1, έχω παραστεί σε κάθε αγώνα τα τελευταία 16 χρόνια.

 

Αυτό άλλαξε λίγο πριν από το Grand Prix στις ΗΠΑ το 2012, όταν και ενημερώθηκα από την FIA ότι το συμβόλαιό μου δεν θα ανανεωθεί.

 

Θα αναρωτηθείτε ποιος είναι ο λόγος για την απόφαση αυτή. Το ίδιο και γω, γιατί δεν μου δόθηκε καμία! Ούτε από τον Professor Saillant, έναν πρώην ορθοπεδικό χειρούργο, Πρόεδρο της Ιατρικής Επιτροπής της FIA, ούτε από τον Professor Piette, έναν πρώην παθολόγο, υπεύθυνος το Ιατρικού τμήματος της F1. H «εκκωφαντική» ησυχία, μαζί με την ομόφωνη υποστήριξη των οδηγών, των ομάδων, και εσάς, του κοινού, με κάνει να σκέφτομαι ότι οι λόγοι είναι καθαρά προσωπικοί. Όπως και να έχει ήξερα, από την αρχή που ξεκίνησα να δουλεύω στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, ότι αυτό δεν είναι κάτι που θα κρατήσει για πάντα, και αντιμετωπίζω την «απόλυσή» μου σαν μια ευκαιρία να κάνω πράγματα που το εντατικό καλεντάρι δεν μου επέτρεπε να τα κάνω μέχρι τώρα.

 

Ο αντικαταστάτης μου είναι ο Dr. Ian Roberts, ένας συνάδελφος αλλά και φίλος. Ο Ian είχε μπλεχτεί στο ιατρικό κομμάτι του μηχανοκίνητου αθλητισμού εδώ και χρόνια, και έπρεπε να παραιτηθεί από την θέση του Chief Medical Officer της πίστας του Silverstone Circuit (και του Βρετανικού GP!) ώστε να πάρει την θέση του συνοδηγού στην C63 AMG Estate του ιατρικού αυτοκινήτου. Ο Ian είναι έμπειρος, ευφυής και διπλωμάτης. Ο σωστός συνδυασμός ποιότητας για να επιτύχεις στην θέση αυτή. Του εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα για τα νέα του καθήκοντα η οποία είναι τόσο απαιτητική όσο και  συναρπαστική.

 

Πρέπει να πω ότι ο απότομος και αναίτιος τερματισμός του ρόλου μου στην Formula 1 ήταν κάτι δύσκολο να το αποδεχθώ. Όχι τόσο πολύ για τα εμφανή στοιχεία – τα ταξίδια, τις πίστες, να είμαι κοντά στα μονοθέσια και την δράση – αλλά κυρίως για δυο, πιο σημαντικούς λόγους.

 

Πρώτα από όλα, υπάρχει το ανθρώπινο κομμάτι της δουλειάς. Το να δουλεύεις με Ιατρικές ομάδες με πάθος και κίνητρο ανά τον κόσμο ήταν ένα από τα στοιχεία που σου έδιναν ανταμοιβή στην δουλειά, και αυτό που θα μου λείψει περισσότερο. Αυτοί οι άνθρωποι έγιναν φίλοι μου, και όπως είχα πει πριν, είναι σαν να έχεις μαξιλάρια που σου αρέσουν πολύ, ανά τον κόσμο. Τους βλέπεις μια φορά τον χρόνο, αλλά ζεις το τριήμερό σου μαζί τους με ένταση. Τα «γεια σου» όταν φτάνεις στην πίστα τις Πέμπτες ήταν χαρούμενα, και τα «αντίο» όταν έφευγες τις Κυριακές μετά τους αγώνες ήταν γεμάτα με λύπη, γνωρίζοντας ότι θα τους έβλεπες μια φορά τον χρόνο.

 

Κατά δεύτερον, με λυπεί που δεν θα μπορώ να συμμετάσχω στην συνεχή βελτίωση της ασφάλειας στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Υπάρχει τόσο πολύ δουλειά που πρέπει να γίνει! Για παράδειγμα, η διαδικασία απομάκρυνσης ενός τραυματισμένου πιλότου από το μονοθέσιό του με την ελάχιστη μετακίνηση της σπονδυλικής στήλης, δεν έχει ανανεωθεί από τα τέλη του 80. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει, σε ότι αφορά τη γνώση πάνω στον «μηχανισμό τραυματισμού της σπονδυλικής στήλης», της επιδημιολογίας τέτοιου τύπου τραυμάτων, και των μονοθεσίων. Επιπλέον το βιβλίο για τα ιατρικά του μηχανοκίνητου αθλητισμού που είχαμε εκδώσει πριν κάποια χρόνια (http://summit.fiainstitute.com/Medicine-in-Motor-Sport/index.html) θέλει επανεξέταση και ανανέωση. Νέες τεχνικές και χειρισμοί από τραυματισμούς πρέπει να διαχυθούν παντού, σε όλους του τύπου του μηχανοκίνητου. Αυτό το έργο είναι συνεχόμενο για δεκαετίες, αλλά πολύ φοβάμαι ότι ο ρυθμός θα πέσει δραματικά από την έλλειψη γνώσης και εμπειρίας στον μηχανοκίνητο από τους υπεύθυνους στον τομέα της FIA.

 

Μπορεί ο ρυθμός εξέλιξης να μειωθεί σημαντικά, αλλά δεν θα σταματήσει. Ο δρόμος που χάραξαν οι Niki (Lauda), Jackie (Stewart), Sid (Watkins) και τόσοι άλλοι θα συνεχίσει, γιατί όλοι αυτοί είχαν πολύ ωραίες ιδέες και απίστευτη ενέργεια και κίνητρο. Και ο Ian Roberts είναι φυσικά μέσα στους ανθρώπους αυτούς.

 

Πώς πιστεύω ότι θα είναι η σαιζόν από πλευράς ασφάλειας; Χωρίς καμία αμφιβολία η συνεχής προσομοίωση της διαχείρισης ενός τραυματισμένου οδηγού, σε κάθε πίστα, θα συνεχίσει και θα εντατικοποιηθεί. Ακόμα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα συνεχιστεί η δύσκολη και ανταποδοτική δουλειά με τις ιατρικές ομάδες σε νέες πίστες και χώρες χωρίς πλούσια κληρονομιά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Όπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα συνεχιστεί και η αφοσίωση στην ασφάλεια, την υγεία και  την ευημερία των οδηγών, και για όλους τους εργαζόμενους του μεγάλου και συναρπαστικού τσίρκου της F1.

 

Με μεγάλη μου χαρά μπορώ να ανακοινώσω ότι ια συνεργάζομαι με αυτό το site. Έχω προγραμματίσει μια σειρά από πλούσια, ενδιαφέροντα και διασκεδαστικά άρθρα. Και φυσικά εάν εσείς οι αναγνώστες έχετε ένα θέμα που θα θέλατε να αναπτύξουμε, πείτε το μας!

 

Αυτό ήταν. Αυτό που μου απομένει να ευχηθώ είναι μια συναρπαστική, συναισθηματική και απρόβλεπτη (μέχρι την Βραζιλία) σαιζόν της F1.

 

Μπορείτε να με ακολουθήσετε στο Twitter στο @former_f1doc