Classic: Με Mazda MX-5 NA στην Πάρνηθα

Βρισκόμαστε βαθιά μέσα στο καλοκαίρι, οι καύσωνες αποτελούν μέρος της καθημερινότητας και η Αθήνα έχει μετατραπεί ακόμη μία φορά σε καυτή τσιμεντούπολη, από την οποία δεν βλέπουμε την ώρα να φύγουμε. Οι εξορμήσεις του Σαββατοκύριακου λειτουργούν ως υποκατάστατο διακοπών πριν από το μεγάλο «break», αλλά όσο πλησιάζει η μέρα της μεγάλης φυγής, οι καθημερινές μοιάζουν να διαρκούν όλο και περισσότερο. Νους και σώμα χρειάζονται απεγνωσμένα λίγο αέρα ξεγνοιασιάς. Μάλιστα, έρευνες λένε πως τον καλύτερο αέρα τέτοιου είδους τον προσφέρει η ανοιχτή οροφή ενός MX-5 πρώτης γενιάς, οπότε ποιοι είμαστε εμείς να αμφισβητήσουμε την επιστήμη; Θέλοντας να το επιβεβαιώσουμε, καλέσαμε τον καλό μας φίλο Θοδωρή, που μας έφερε το εξαιρετικό του κατακόκκινο Mazda MX-5 για μία απογευματινή βόλτα στην Πάρνηθα.

Μαθήματα ιστορίας σε 4 ρόδες

Το συγκεκριμένο, εντυπωσιακά περιποιημένο Miata, αποτελεί ένα από τα πρώτα που ήρθαν στην Ελλάδα, το οποίο μάλιστα αυτό το μήνα κλείνει τα 32 (!) του χρόνια, μιας και έφτασε στην χώρα μας τον Ιούλιο του 1990! Φορά το αυθεντικό 1.600άρι ατμοσφαιρικό μοτέρ με τους 115 ίππους και το 5-άρι χειροκίνητο κιβώτιο, ενώ συνδυάζεται και με μπλοκέ διαφορικό. Αυτά είναι αδιαμφησβήτητα τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, μιας και από πλευράς εξοπλισμού το συγκεκριμένο Mk1 δεν έχει απολύτως τίποτα. Όχι πως πειράζει κανέναν... Αντιθέτως! Όπως λέει και ο ιδιοκτήτης του, η ομορφιά είναι στην απλότητα. Ένα ελαφρύ αυτοκίνητο (μόλις 960 kg) με κατανομή βάρους 50:50, διπλά ψαλίδια εμπρός και πίσω, ιαπωνική αξιοπιστία, «καλιφορνέζικη» αισθητική και κορυφαία οδηγικά χαρακτηριστικά, είναι ότι χρειάζεται ο πραγματικός οδηγός.

Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που κατέληξε 4 γενιές αργότερα να αποτελεί το πιο επιτυχημένο roadster όλων των εποχών. Χάρισε και χαρίζει σε εκατομμύρια ιδιοκτήτες αναρίθμητες στιγμές ευχαρίστησης και μία μοναδική εμπειρία συμβίωσης, χωρίς να ζητάει πολλά. Το οδόμετρο του κόκκινου ΜΧ-5, στο οποίο αναγραφόταν ένα νούμερο που ξεπερνούσε τις 300.000 km, πιστοποιεί του λόγου το αληθές. Βλέπετε, όταν ο ιδιοκτήτης του το αγόρασε ταλαιπωρημένο τον Φεβρουάριο του 2014 με 207.000 km, δεν είχε σκοπό να το επαναφέρει σε κατάσταση πανομοιότυπη με αυτή που είχε στις ένδοξες μέρες του και εν συνεχεία να το κρύψει σε ένα γκαράζ για να το τρώει η σκόνη. Τέτοια αυτοκίνητα πρέπει να οδηγούνται! Και για αυτόν ακριβώς το λόγο, ο Θοδωρής το χρησιμοποιεί καθημερινά για τις μετακινήσεις του κάνοντας όλους εμάς να χαμογελάμε από ικανοποίηση που υπάρχουν ακόμα.

Δείτε ακόμη: Δοκιμάζουμε το Mazda MX-5 2.0 των 184 ίππων

Ξεχειλίζει «90-ίλα»

Πριν καν ανοίξεις την ελαφριά πόρτα και βρεθείς στο εσωτερικό του, το MX-5 πρώτης γενιάς ξεχειλίζει «’90s» από όποια γωνία κι αν το κοιτάξεις. Το λιλιπούτειο στρογγυλεμένο σουλούπι του -εμπνευσμένο από την Lotus Elan- αναβίωσε τον θρύλο των βρετανικών roadster και ταυτόχρονα παραμένει διαχρονικό μέχρι σήμερα. Το “must” της δεκαετίας στην οποία ανήκει, τα pop-up φώτα, είναι αυτά που πάντα το έκαναν να ξεχωρίζει σε σχέση με τις επόμενες γενιές και ταυτόχρονα του χάριζαν έναν μοναδικό vintage χαρακτήρα. Η πολυπλοκότητα λάμπει διά της απουσίας της και αυτό είναι που θα κάνει ένα Mk1 να αναδεικνύεται μέσα στο πλήθος ακόμη και εν έτη 2022. Οι διαστάσεις μπορεί να είναι πολύ κοντά στο τελευταίας γενιάς ND, το οποίο θέλησε να τιμήσει τις παραδόσεις και να μικρύνει συγκριτικά με το τεράστιο NC, αλλά η ευρυχωρία που χαρίζει η πρώτη γενιά είναι απαράμιλλη.

Οι μικρότερες απαιτήσεις από πλευράς ασφάλειας και ηχομόνωσης, επιτρέπουν στην λιτή καμπίνα να μην «πνίγει» τους επιβάτες της, χαρίζοντας έτσι μία αίσθηση ευρυχωρίας που ενισχύεται περαιτέρω μόλις ανοίξει η οροφή. Με δεδομένη την απεγνωσμένη ανάγκη για αυτή την αίσθηση ελευθερίας, φύγαμε χωρίς δεύτερη σκέψη από το γραφείο ένα απόγευμα καθημερινής και αφού η οροφή κρύφτηκε ευλαβικά κάτω από το κάλυμμα, ξεκινήσαμε το δρόμο για την κορυφή της Πάρνηθας με τελικό στόχο τη θέα και το ηλιοβασίλεμα αργά το απόγευμα.

Ανόθευτη οδηγική απόλαυση

Κάθομαι πίσω από το σχετικά μεγάλο τριάκτινο τιμόνι το οποίο στην δική μου περίπτωση βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα από τα γόνατα μιας και εδώ δεν έχουμε τηλεσκοπική ρύθμιση και γυρνάω το κλειδί στην μίζα. Ο 1.600άρης με την παλιομοδίτικη και φυσικά ευπρόσδεκτη χροιά απέχει έτη φωτός από τους τεχνητούς ήχους που παράγουν τα ηλεκτρικά του σήμερα και κάνει την ύπαρξη ηχοσυστήματος περιττή. Όχι, βέβαια πως θα έλεγες όχι σε μία κασέτα των Nirvana με το σχεδόν συνομήλικο Smells Like Teen Spirit να «δονεί» το εσωτερικό του. Έτσι, για να μπούμε στο κλίμα… Πίσω από το τιμόνι ενός MX-5 Mk1, από τα πρώτα μέτρα κιόλας καταλαβαίνεις γιατί σήμερα αποτελεί ένα αυτοκίνητο-θρύλο. Το πουπουλένιο αμάξωμα ξεκινάει χωρίς τον παραμικρό κόπο. Απλά σηκώνεις το πόδι από το συμπλέκτη και χαϊδεύοντας το γκάζι με την εξαιρετική απόκριση ρολάρεις στο δρόμο.

Δείτε ακόμη: Στην Ελλάδα το Mazda 2 Hybrid! Πόσο κοστίζει; 

Μέχρι να φτάσεις στην πρώτη διασταύρωση, έχεις ήδη συνειδητοποιήσει ότι μόνο κατασκευές τύπου S2000 μπορούν να προσφέρουν αίσθηση κιβωτίου αντίστοιχη με αυτή του Miata. Δεν έχω προλάβει να βγω από το αστικό περιβάλλον και ήδη ένα χαμόγελο έχει κάνει την εμφάνιση του στο πρόσωπο μου. Αυτό ήταν διαχρονικά το μυστικό της επιτυχίας του συγκεκριμένου αυτοκινήτου. Αν και τα οδηγικά του χαρακτηριστικά είναι κορυφαία, η ικανότητα του να προκαλεί ευφορία στον οδηγό του ακόμα και με χαμηλή ταχύτητα, είναι ένα στοιχείο που το έκανε διάσημο σε ακόμα μεγαλύτερο μέρος των φίλων της αυτοκίνησης. Ακόμη κι αν δεν είσαι φαν της γρήγορης οδήγησης ή δεν κοιτάς πως να κόψεις ακόμη ένα millisecond από τον γύρο σου στην πίστα, μπορείς να χαρείς το MX-5 πηγαίνοντας από το σπίτι στο γραφείο ή σε μία χαλαρή Κυριακάτικη βόλτα.

Επειδή όμως προσωπικά τυχαίνει να ανήκω στην όχι και τόσο φυσιολογική πρώτη κατηγορία, έχω ήδη βγει από την εθνική και οδεύω προς το πάρκινγκ του τελεφερίκ. Από εκεί ξεκινά να ξεδιπλώνεται η ανηφορική φιδωτή διαδρομή της Πάρνηθας. Το μικροκαμωμένο κόκκινο αμάξωμα βρίσκεται στο στοιχείο του. Ο επιλογέας του κιβωτίου που μοιάζει προέκταση του δεξιού σου χεριού, σε καλεί να δουλέψεις μαζί του, χαρίζοντας σου κορυφαία αίσθηση και σαφήνεια, με μικρές διαδρομές και καλό κούμπωμα. Αν καταφέρεις να αποβάλεις από τον οργανισμό σου τα εξωγήινα νούμερα που έχεις συνηθίσει να βλέπεις στα ψηφιακά κοντέρ των σύγχρονων μοντέλων, συγκριτικά με αυτά θα αντικρύσεις σε αυτό του ΜΧ-5, τότε θα ευχαριστηθείς το μικρό roadster στο έπακρο. Για όσους ίππους του λείπουν σε σχέση με τα σημερινά στάνταρ, σε αποζημιώνει με το τέλειο ζύγισμα, την άμεση υδραυλική κρεμαγιέρα και την πίσω κίνηση.

Τα διπλά ψαλίδια που βρίσκονται σε κάθε γωνία προσφέρουν εντυπωσιακό κράτημα και αντίστοιχη οδική συμπεριφορά, επιτρέποντας σου να πιέσεις στο όριο, χωρίς τον φόβο ότι θα σε «δαγκώσει» αν υπερβάλεις. Αντιθέτως είναι προοδευτικό, επιτρέποντας στον οδηγό του να μάθει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι θεωρείται ένα από τα καλύτερα σχολεία, για όσους θέλουν να μυηθούν στην πίσω κίνηση. Αν υπάρχουν αδύναμα στοιχεία; Σαφώς και υπάρχουν! Κάτι φυσιολογικό αν αναλογιστούνε ότι πρόκειται για ένα αυτοκίνητο 30 ετών. Τα μικροσκοπικά φρένα, αν και κάνουν την δουλεία τους, όσο τα πιέζεις θα αρχίσουν να δείχνουν σημάδια κόπωσης. Επίσης, αν συγκρίνουμε το πλαίσιο με αυτό του ND, θαρρείς πως οι μηχανικοί της Mazda ξέχασαν να προσθέσουν ένα στοιχείο που σήμερα ονομάζουμε: ακαμψία.

Και τα δύο αυτά στοιχεία όμως είναι αναμενόμενα και επίσης σχεδόν αδιάφορα συγκριτικά με ολόκληρη την ουσία που κρύβεται πίσω από το Miata. Και αυτό γιατί κάθε στροφή, κάθε εσάκι και κάθε φουρκέτα στην ορεινή διαδρομή του Αθηναϊκού βουνού μοιάζουν σαν να φτιάχτηκαν για αυτοκίνητα όπως το MX-5. Ο τρόπος που το μικρό ιαπωνικό διθέσιο «κεντάει» και ταυτόχρονα σε κάνει να ξεχνάς όλα σου τα προβλήματα, σε βάζει σε άλλου είδους σκέψεις. Ποιο το νόημα να αναζητά κανείς εκατοντάδες ίππους και τις πολυτέλειες που προσθέτουν όλο και περισσότερο βάρος; Το Miata αποτελεί την ζωντανή απόδειξη του «Less is more»!

Το καλύτερο αντίδοτο

Πριν καν το καταλάβω, βρίσκομαι στην κορυφή και παρκάρω στο γνωστό μου απομονωμένο σποτ (sorry αλλά θα παραμείνει μυστικό). Αφήνω το μοτέρ να κρυώσει και μετά από λίγο σβήνω τον κινητήρα, με τα μέταλλα να είναι η μοναδική πηγή ήχου ψηλά στην κορυφή. Μπροστά απλώνεται ολόκληρη η Αθήνα ντυμένη με μία πορτοκαλί απόχρωση χάρη στο ζεστό ηλιοβασίλεμα του Ιουλίου. Χαζεύω το κόκκινο Mazda και συνειδητοποιώ τα μάγια που μου έχει μόλις κάνει. Επιβεβαιώνοντας ακράδαντα την ατάκα «πολύ παραπάνω από ένα μέσο για να μετακινηθείς από το σημείο Α στο σημείο Β», το μικρό roadster μέσα στην διάρκεια της διαδρομής, δεν άφησε το παραμικρό ίχνος από κούραση και προβληματισμούς μέσα στο μυαλό. Ο καύσωνας μίας απλής καθημερινής ημέρας, μετατράπηκε σε αεράκι αναζωογόνησης μέσα στην καμπίνα του…

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΥΗ ΠΕΡΡΑΚΗ