ΟΔΗΓΟΥΜΕ Mercedes-Benz 300SL (W198): Αρχέτυπο supercar

Πόσο τυχερός μπορεί να είσαι; Να πιάσεις τον πρώτο αριθμό στο λαχείο; Ίσως, αλλά το χρήμα πάντα είναι μέσο και όχι αυτοσκοπός. Το να οδηγήσεις μια 300SL; Αυτό μάλιστα, αυτός είναι ο πρώτος λαχνός, γιατί ς μην ξεχνάμε ότι μόλις 1.400 αντίτυπα έχουν κατασκευαστεί.

 

Ιστορία

Από εδώ άρχισαν όλα. Το πρώτο supercar είναι γεγονός και μάλιστα, τι αυτοκίνητο ήταν αυτό! Το αρχέτυπο και το διαχρονικό όλα σε ένα. Λες και ο χρόνος σταμάτησε στα... φτερά γλάρου. Υπήρξαν πολλά υπέρ-αυτοκίνητα, πολύ πριν παρουσιαστεί η SL300, αυτοκίνητα που και γρήγορα ήταν, αλλά και εντυπωσιακά. Όμως κανένα από αυτά δεν ήταν supercar, τουλάχιστον όπως το καταλαβαίνουμε σήμερα. Γιατί τα supercar δεν είναι ούτε GT (Grand Tourism), ούτε προτάσεις luxury, αλλά ούτε και καθαρόαιμα αγωνιστικά. Τα supercar αποτελούν μια δική τους ξεχωριστή κατηγορία, είναι οχήματα αναψυχής, είναι δώρα που κάνει κάποιος στον εαυτό του, δεν έχουν λογική, δεν θέλουν να εντυπωσιάσουν, ούτε να μας ταξιδέψουν, είναι τα απολύτως άχρηστα οχήματα που σαν στόχο έχουν ένα και μόνο, θέλουν να μας βοηθήσουν να κάνουμε αυτή τη ζωή πιο υποφερτή!

Παρουσιάστηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1954, μόλις έξη χρόνια μετά το τέλος του δεύτερου μεγάλου πολέμου, στην Έκθεση της Νέας Υόρκης και ξαφνικά ο κόσμος δεν ήταν ο ίδιος.

Μόλις έξη χρόνια μετά την ισοπέδωση της Γερμανίας, όπου τα «ιπτάμενα οχυρά» έπαιζαν το παιχνίδι του «carpet bombing», η Mercedes-Benz θα άφηνε τον κόσμο με το σαγόνι κρεμασμένο στο International Motor Sports Show της Νέα Υόρκη.

Με πλαίσιο χωροδικτύωμα, ψεκασμό, φρένα με ψήκτρες και τον κινητήρα ξηρού κάρτερ γερμένο στο πλάι για να χαμηλώσει το ύψος, όλα τα υπόλοιπα αυτοκίνητα ξαφνικά έμοιαζαν (αλλά και ήταν), ξεπερασμένα! Προσθέστε σε αυτά και τις πόρτες που άνοιγαν προς τα πάνω σαν φτερά γλάρου (μια σχεδίαση που δεν ήταν «εύρημα», αλλά ανάγκη, γιατί λόγο του πλαισίου, τα πλαϊνά τούνελ ήταν πολύ φαρδιά για να έχουν κανονικές πόρτες) και το αποτέλεσμα ήταν η όλη σχεδίαση να μεταπηδήσει στον χώρο του… μυθικού.

Η ύπαρξή του όμως ουσιαστικά οφείλεται, όχι στους γερμανούς, αλλά στον Max Hoffman, ο οποίος ήταν ο εισαγωγέας των Mercedes-Benz στην δυτική ακτή των Η.Π.Α. Πίστευε τόσο πολύ στο αυτοκίνητο και ήταν τόσο σίγουρος ότι υπήρχε αγορά για ένα τέτοιο supercar, που ακόμα πριν την παραγωγή του, έστειλε μια επιταγή σαν προκαταβολή… που κάλυπτε το κόστος παραγωγής των 500 αυτοκινήτων.

 

Η σημασία

Πολλές φορές ξεχνάμε την σημασία των πραγμάτων και την αξία τους, πέρα από όποιο τεχνολογικό, ή αγωνιστικό βάρος έχουν. Και η σημασία της 300SL ήταν τεράστια, γιατί ελάχιστα μόλις χρόνια μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της, η Γερμανία (έστω και η μισή), ύψωνε και πάλι τη σημαία της τεχνολογίας, σηματοδοτώντας την ανάκαμψή της και θύμιζε σε όλους ότι δεν θα πρέπει να τη ξεγράψουν. Ήταν εκεί, όχι μόνο δυνατότερη, όχι μόνο καλύτερη, αλλά και αποφασισμένη.

 

 

Η σχεδίαση

Δεν έχει σημασία πόσες φορές έχετε δει το αυτοκίνητο, η σχεδίαση της «Gullwing» ήταν και είναι… υπνωτική! Όχι μόνο λόγο των αναλογιών, αλλά και του ότι από εδώ και εμπρός όλα τα αυτοκίνητα της Mercedes-Benz θα ήταν κάπως έτσι και πάνω σε αυτή την αισθητική θα χτιζόταν η νέα αυτοκρατορία. Το αυτοκίνητο δείχνει «αυτοκρατορικό» και στιβαρό με την μετρημένη διακριτικότητα των γερμανών, χωρίς να φωνάζει.. απλά βρυχάται. Η σχεδίαση έγινε in-house στο Sindelfingen από τον Walter Hacker και μόνο οι γερμανοί θα μπορούσαν να σχεδιάσουν την απλότητα σε τέτοια… υπερβολή χτισμένη σαν puncher και το μόνο άλλο αυτοκίνητο που μπορεί να την συναγωνιστεί σε γοητεία, είναι  μόνο η Lamborghini Miura!

Μην περιμένετε πάντως πολλούς χώρους, γιατί τον χώρο αποσκευών τον τρώει η ρεζέρβα και έτσι ουσιαστικά οι όποιες αποσκευές πρέπει να περάσουν από τα πόρτα στο χώρο πίσω από τα καθίσματα.

 

 

Στο τιμόνι

Από τη στιγμή που επιχειρείς να μπεις ανακαλύπτεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι διαφορετικό. Πρώτα από όλα πρέπει να σηκώσεις την πόρτα και για να μπεις πρέπει να προσπαθήσεις μια στάση που για την πετύχεις πρέπει να είσαι ανάλαφρος, κάτι που δεν είναι και πολύ εύκολο παρά το γεγονός ότι το τιμόνι «σπάει» για να σε βοηθήσει. Μετά πρέπει να έχεις πολύ μακρύ δεξί πόδι και πολύ κοντό αριστερό και επειδή αυτό δεν γίνεται, τότε πρέπει να συμβιβαστείς με αυτά που έχεις. Έτσι τεντώνεις όσο μπορείς το δεξί για να περάσεις πάνω από το φαρδύ κατώφλι και μαζεύεις όσο μπορείς το αριστερό, ενώ ταυτόχρονα γλιστράς στο κάθισμα. Α, το ξέχασα, πρέπει να έχεις και μακρύ χέρι για να κλείσεις τη πόρτα!

Το κλειδί στη θέση του, η τρόμπα βενζίνης ακούγεται και ο εξακύλινδρος έρχεται στιγμιαία στη ζωή. Αμέσως σου κάνει εντύπωση πόσο ελαφρύς είναι ο συμπλέκτης και ας έχει μεγάλη διαδρομή. Από τα πρώτα μέτρα σου δίνει σιγουριά και ας έχει σχεδόν 53 χρόνια στη πλάτη του. Εντάξει, το τιμόνι είναι μεγάλο, αλλά δεν στερείται αίσθησης και με μόλις δύο στροφές είναι πολύ γρήγορο. Ο κινητήρας πάλι απλά διαθέτει παντού δύναμη χωρίς να κρεμά πουθενά.

Βέβαια ποτέ δεν θα ονειρευόμουν να πιέσω ένα τέτοιο κομμάτι τέχνης, πάνω στα στενά του ελαστικά και με ταμπούρα για φρένα και δεν το έκανα! Αλλά δεν χρειάζεται να το πιέσεις για να το ανακαλύψεις, απλά πατάς το γκάζι και αυτό προσπερνά τα πάντα και ξαφνικά τα μόλις 215 άλογά του δεν είναι λίγα για τα κιλά της αλουμινένιας καρότσας. Να πούμε πάντως ότι σε αυτό βοήθησαν και οι υπόλοιποι στο δρόμο, που από σεβασμό (φαντάζομαι) έκαναν πάντα στην άκρη για να περάσουμε. Το τιμόνι της ZF με τις μπίλιες σε κάνει να φαντάζεσαι ότι βρίσκεσαι στην La Carrera Panamericana και πιάνεις τον εαυτό σου να αφήνει επίτηδες το πίσω να γλιστρά (με λίγα πάντα χιλιόμετρα), πάνω στους όχι και πολύ διάσημους υστερούντες βραχίονες (πολύ καλύτερα τα διπλά ψαλίδια εμπρός), έτσι για να αισθανθείς έστω και λίγο αυτή τη μοναδική εμπειρία. Το μυστικό είναι να οδηγείς την Gullwing απλωτά και με… μεγαλοπρέπεια διαλέγοντας πάντα τις πιο ανοικτές γραμμές. Πρέπει πάντα και πάση θυσία να αποφεύγεις την μεταφορά φορτίου, με απότομες κινήσεις, γιατί ωε γνωστό, ο χορευτής του βαλς μπερδεύεται στις φιγούρες του ταγκό! Με αυτό στο μυαλό η 300SL αρχίζει να μπαίνει στις αισθήσεις σου και να παρεμβάλλεται στο θυμικό σου.

Έχεις εμπρός σου δύο μεγάλα όργανα, τυπικά Mercedes με χρωμιωμένα στεφάνια, ταχύμετρο στα 270 χλμ./ώρα και στροφόμετρο με το κόκκινο στις 6.000 σ.α.λ. Όλοι οι διακόπτες είναι αραδιασμένοι στη σειρά πάνω σε μια από χρώμιο και αυτή λουρίδα μετάλλου στο κάτω μέρος και η οποία  διανύει όλο το μήκος της καμπίνας. Η εργονομία δεν είχε ακόμα εφευρεθεί!

Η όλη κατασκευή πάντως αναδύει στιβαρότητα και την βεβαιότητα ότι θα διανύσει χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων χωρίς να… βήξει και χωρίς να σε κουράσει. Δεν είναι φτιαγμένο για στενάκια, αλλά του αρέσουν οι χαλαρές ευθείες όπου μπορεί να αναδείξει τα Grand Touring γονίδιά του. Οι ανηφόρες δεν το κουράζουν, αλλά το καλοκαίρι η απουσία κλιματισμού ανεβάζει την εσωτερική θερμοκρασία σε ανυπόφορα επίπεδα, κάτι που αναγκάζει να στηρίζεσαι στο τριγωνικό εμπρός τζαμάκι για να φέρεις αέρα στο πρόσωπό σου.

Προσοχή όμως επειδή ο κινητήρας μαζεύει εύκολα χιλιόμετρα και απροβλημάτιστα καλό θα ήταν πάντα αν αφήνετε αρκετό χώρο για τα φρένα που δεν είναι σημερινά. Είναι βέβαια δυνατά, αλλά είπαμε δεν είναι… σημερινά και στις συνεχείς κατηφόρες τα μεγάλα ταμπούρα μαλακώνουν σε αίσθηση.

 

 

Τεχνολογία

Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε… παλιό, αν δεν ήταν τόσο μοντέρνο, ακόμα και σήμερα. Πρώτα από όλα το πλαίσιο που είναι ουσιαστικά χωροδικτύωμα χτισμένο από σωλήνες μικρής διαμέτρου και πάνω σε αυτό έχει κολληθεί το μεταλλικό κέλυφος που αποτελείται από 60 κομμάτια, ενώ το καπό και οι πόρτες είναι από αλουμίνιο. Γι’ αυτό άλλωστε και το πολύ βαθύ κατώφλι, αφού για την μεγαλύτερη ακαμψία οι σωλήνες στηρίζουν κατασκευή περιμετρικά. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που απέκτησε πόρτες… φτερά γλάρου!  Με το βάρος στα 1.361 κιλά, ο εξακύλινδρος εν σειρά κινητήρας των 2.996 κ.εκατ. δεν δυσκολεύεται. Η απόδοσή του φτάνει τους 215 ίππους στις 5.800 σ.α.λ. και η κίνηση μεταφέρεται πίσω μέσα από ένα κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων.

Με σιδερένιο μπλοκ και αλουμινένιο καπάκι προέρχεται χαλαρά από 300 της «Adenauer», είναι τοποθετημένος εμπρός και γερμένος στο πλάι για να χαμηλώσει το ύψος του. Ένας εκκεντροφόρος που κινείται με αλυσίδα ανεβοκατεβάζει τις βαλβίδες (δύο σε κάθε θάλαμο) και ο ψεκασμός είναι μηχανικός και γράφει Bosch πάνω του, με την σχεδίασή του να αντιγράφει αυτή της τρόμπας των κινητήρων πετρελαίου, χρησιμοποιώντας ένα μικρό έμβολο για να ανεβάσει τη πίεση που απαιτούνταν. Αλλά το καλύτερο μυστικό του κινητήρα είναι καλά κρυμμένο, γιατί ενώ ο πνεύμονας και οι εισαγωγές πάνω από τον κινητήρα, ο ψεκασμός δεν φαίνεται πουθενά! Και δεν φαίνεται γιατί ουσιαστικά είναι το πρώτο σύστημα άμεσου ψεκασμού που χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε αυτοκίνητα!

Ο κινητήρας διαθέτει ξηρό κάρτερ για χαμηλότερο κέντρο βάρους και απαιτεί 10 λίτρα λαδιού, τα οποία η Mercedes συνιστά να αντικαθίστανται κάθε 2.000 χλμ.

Εμπρός η ανάρτηση αποτελείται από διπλά ψαλίδια και πίσω από υστερούντες βραχίονες, οι οποίοι όμως ήταν απλοϊκής σχεδίασης χωρίς βραχίονα να συνδέει τη πλήμνη με το πλαίσιο (!), με τον ρόλο αυτό να το παίζει μια σωλήνα, μέσα στην οποία περιστρέφονταν το ημιαξόνιο, που δεν ήταν και η καλύτερη λύση. Το τιμόνι τέλος χρησιμοποιούσε… μπίλιες (θα περνούσαν πολλά χρόνια ακόμα πριν η Mercedes-Benz αποφασίσει να χρησιμοποιήσει σύστημα διεύθυνσης τύπου κρεμαγιέρας) και τα φρένα ήταν τεράστια αλουμινένια ταμπούρα με ψήκτρες, που όμως κάθε άλλο παρά αρκετά ήταν.

Πάντως δεν ήταν ένα μικρό αυτοκίνητο με μήκοςΧπλάτοςΧύψος: 4,572Χ1,791Χ1,302μ. και μεταξόνιο στα 2,400 μ., όπως δεν ήταν και φτηνό στα περίπου 4.500 ευρώ στις μέρες του, κάτι που μεταφράζεται σε 250.000 σημερινά ευρώ, βάση πάντα της μέσης ευρωπαϊκής μισθολογικής εξέλιξης. (Όχι πάντως της δικιάς μας!)

 

 

Το αυτοκίνητο

Τρεις λέξεις μόνο: Ανήκε στην κλασσική συλλογή Mercedes-Benz και ήταν τέλειο! «Oh God, please buy me a Mercedes-Benz!»

Κατασκευάστηκαν μόλις 1400, ανάμεσα στα 1954 και 1957, αλλά σήμερα κυκλοφορούν περισσότερα από 3.500 ...γνήσια!  Τώρα το πώς γίνεται αυτό είναι… θαύμα!

Έτσι μπορώ να καυχιέμαι, με πολύ μεγάλη χαρά και φαρδύ χαμόγελο, ότι το να οδηγήσεις το πιο super, όλων των supercar, ήταν ένα προνόμιο που είχα στη ζωή μου και το οποίο δεν θα ξεχάσω!