Με Austin Healey 3000 MKIII Works στο 6ο Απολλώνιο Ράλλυ

Ο δεύτερος αγώνας του Πρωταθλήματος Regularity 2012 μόλις πέρασε. Το 6^ο Απολλώνιο Ράλλυ ολοκληρώθηκε την Κυριακή 1 Ιουλίου και το νεόκοπο πλήρωμα του μαύρου Austin Healey 3000 MKIII Works δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτό. Δυστυχώς για το πλήρωμα ο μεν οδηγός το Σάββατο παρευρέθη σε γάμο κολλητού φίλου και παρουσιάστηκε στο Δημαρχείο Ιλίου με εμφανή τα σημάδια που του άφησε η άκρατη κατανάλωση αλκοόλ μέχρι την 6^η πρωινή, ο δε υπογραφόμενος προσγειώθηκε στη Αθήνα Κυριακή πρωί έχοντας  περάσει μια εβδομάδα υψηλής αλκοολγνωσίας στο γραφικό νησί της Μυκόνου.

Η εκκίνηση εδόθη από το φιλόξενο Δημαρχείο Ιλίου όπου από νωρίς είχαν μαζευτεί καλλονές του παρελθόντος με την τιμητική τους να έχουν τα Triumph λόγω οργάνωσης του αγώνα από την ομώνυμη Λέσχη Ελλάδος. Το πλήρωμα του Healey σε λήθαργο μεν, αλλά με ηθικό ακμαιότατο δε, εκκίνησε δεύτερο σε σειρά μην έχοντας προλάβει να πιεί ούτε μερικές σταγόνες πολύτιμου καφέ. Στο δρόμο για την Ερέτρια και μετά τα πρώτα χιλιόμετρα έπρεπε να γίνει το απαραίτητο calibration του οδομέτρου το οποίο προφανώς δεν είχε γίνει ως όφειλε τις προηγούμενες μέρες λόγω των προαναφερθέντων κολλημάτων. Αφού έγινε και αυτό συνεχίσαμε υπό τον ήλιο που είχε κάνει την εμφάνιση του προς Μαραθώνα, Γραμματικό Καπανδρίτι και τις πρώτες ειδικές δοκιμασίες. Η διαδρομή που είχε επιλεγεί ήταν πραγματικά θαυμάσια, με  πανέμορφα τοπία που εναλλάσσονταν, σε απόσταση αναπνοής από το «Κλεινόν Άστυ». Απτή απόδειξη ότι δε χρειάζεται κανείς να ταξιδέψει άπειρα χιλιόμετρα από την Αθήνα για να βρεθεί δίπλα στη Φύση.

Στην πρώτη ειδική και προφανώς υπό την επήρεια της έντασης του αγώνα το πλήρωμα έκανε τον καλύτερο χρόνο ακριβείας με μόλις 1 δέκατο του δευτερολέπτου ποινή σε σχέση με τον ιδανικό χρόνο. Από εκεί και πέρα άρχισε η πτώση η οποία και συνεχίστηκε μέχρι το τέλος με λίγες μόνο εκλάμψεις. Συνεχίσαμε για Οινόφυτα, Σχηματάρι, Αυλίδα και Χαλκίδα περνώντας από τη μεγάλη νέα γέφυρα και χωρίς στάση από τη Χαλκίδα και μετά παραλιακά προς Ερέτρια όπου και τελείωνε το πρώτο σκέλος της ημέρας. Εκεί, πάνω στη παραλία της Ερέτριας, μας περίμενε πλούσιο φαγητό το οποίο περιελάμβανε και τζατζίκι. Παρά τις παραινέσεις μου προς τον οδηγό ότι το σκόρδο θα του ρίξει περεταίρω την αρτηριακή πίεση, η οποία έτσι και αλλιώς ήταν σε χαμηλά επίπεδα, δεν εισακούσθηκα και έτσι μετά την ανασυγκρότηση τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα για διάκριση.

Το δεύτερο σκέλος προς Χαλκίδα μέσω Αρτάκης αυτή τη φορά δεν είχε εκπλήξεις για εμάς. Συνεχιζόμενες κακές εμφανίσεις με αποκορύφωμα ειδική, στην οποία βρεθήκαμε να βλέπουμε συναγωνιστές να κινούνται αντίθετα προς την πορεία μας, απόδειξη ότι είχαμε χαθεί. Μετά και τις τελευταίες ειδικές στα Οινόφυτα πήραμε το δρόμο της επιστροφής, μέσω Εθνικής, στο Ίλιον για τον τερματισμό και την τελετή απονομής.

Στην κατηγορία των αυτοκινήτων μας (F 1962-1965) υπήρξε άλλο ένα πλήρωμα μόνο, εξαιρετικά έμπειρο αποτελούμενο από τους κ.κ. Φίλη και Νασιόπουλο, οι οποίοι ενώ σε όλο τον αγώνα είχαν πολύ καλά αποτελέσματα, μία κακή ειδική δική τους έδωσε τη νίκη (στην κατηγορία μας φυσικά) σε μας. Έτσι μετά από έναν καλοσχεδιασμένο αγώνα, με έξυπνες ειδικές και μέσα από πανέμορφα τοπία το πλήρωμα του αγέρωχου Austin Healey κατέκτησε την… 13^η θέση Γενικής και 1^η θέση Κατηγορίας. Αναμονή τώρα για το επόμενο Ράλλυ μετά το καλοκαίρι, μετά και την απαραίτητη φροντίδα που θα χρειαστεί η 47χρονη Βρετανίδα…