ΟΔΗΓΟΥΜΕ Jaguar Mk2: Υλικό αυτοκρατορίας

Γιατί αγαπάμε τις γάτες; Είναι απόμακρα και εγωιστικά ζώα, μοναχικοί κυνηγοί που περισσότερο δένονται με τον χώρο της επικράτειάς τους και πολύ λιγότερο με τους ανθρώπους, μην αναγνωρίζοντας ποτέ «αφεντικά». Και όμως μας επηρεάζουν και μας γοητεύουν καθώς ξεγλιστρούν μέσα από τα χέρια μας, όταν βαριούνται  τα χάδια μας.

Γιατί μας μαγνητίζουν λοιπόν; Γιατί δεν είναι τίποτα άλλο από μια ειρωνική ψευδαίσθηση, αυτή της «μεγάλης γάτας», ότι δηλαδή μπορείς να ελέγξεις το πρωταρχικό αιλουροειδές, έστω και σε μικρογραφία! Γιατί εδώ που τα λέμε ποτέ άλλοτε δεν θα μπορέσεις να βρεθείς τόσο κοντά στον απόλυτο δολοφόνο, χωρίς να φοβάσαι ότι θα γίνεις το επόμενο γεύμα του!

Καθισμένος όμως στο τιμόνι αυτής εδώ της μεγάλης γάτας, της πιο μυστηριώδης και ντροπαλής από όλες δεν μπορείς παρά αναλογιζόμενος να θαυμάσεις αυτή τη τόσο μακρινή και ξένη κουλτούρα του «five o’clock tea», του «oh dear!» και την αυτοκρατορική αντίληψη ενός κόσμου όπου η σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου δεν έδυε ποτέ!

Ο βρετανικός φλεγματικός τρόπος θεώρησης του κόσμου έχει όλος χωρέσει μέσα σε αυτές τις τέσσερις ρόδες, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι η κουλτούρα είναι τρόπος σκέψης και ο τρόπος σκέψης είναι αυτός που γεννά κοινωνικά προϊόντα. Και φανταζόμαστε ότι εκεί έξω δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην πιστεύει ότι τα αυτοκίνητα εκείνων των ημερών δεν ήταν τίποτα άλλο παρά κοινωνικά προϊόντα, σχεδιασμένα από… δικτάτορες με άποψη και πολύ λιγότερο από επιτροπές και ορδές συμβούλων και κοστολόγων!

Ποιό αθώες μέρες, λιγότερο πολύπλοκες, διαλέξτε, όμως σίγουρα μέρες που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε το κλισέ του αιώνα: «They do not make them, the way they did!»

 

Ολίγο από ιστορία

Η αρχή του Mark 2 έγινε το τον Οκτώβριο του 1959, έζησε μέχρι το 1967 και κατασκευάστηκε αποκλειστικά στο εργοστάσιο της Jaguar στο Κόβεντρι. Όμως δώδεκα μήνες πριν την παρουσίαση της XJ6, η οποία ουσιαστικά δεν ήταν ο αντικαταστάτης του, τον Σεπτέμβριο του 1967 μετονομάστηκε σε Jaguar 240 και 340. Μια κίνηση πάντως που παραμένει χωρίς εξήγηση.

Οι κινητήρες του άρχιζαν από τον μικρό των 2,4 λίτρων (2.483 κ.εκατ.) με τους 120 ίππους για να ανέβει στους 210 ίππους με τον κινητήρα των 3,4 λίτρων, ενώ στη κορυφή ήταν ο μεγάλος των 3,8 λίτρων και 220 ίππων από την XK, που τον φορούσε όμως και η E-Type, πάντα με έξη εν σειρά κυλίνδρους και δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους. Μόνη διαφορά των κινητήρων η τροφοδοσία που στη περίπτωση του μικρού κινητήρα γινόταν με δύο διπλά καρμπυρατέρ της Solex, ενώ οι μεγαλύτεροι ανέπνεαν μέσα από δύο SU HD6.

Η όλη σχεδίαση του αυτοκινήτου ακολούθησε σχεδόν πιστά αυτή του Mark 1, αν και το εξασκημένο μάτι θα ανακαλύψει πολλές αισθητικές διαφορές. Πρώτα από όλα είναι οι επιφάνειες των τζαμιών που έχουν μεγαλώσει κατά σχεδόν 20% και όλο το σώμα έχει αλλάξει από τη μέση και πάνω με πιο λεπτές κολώνες και χρώμια στη περιφέρεια των τζαμιών, ενώ το εσωτερικό απέκτησε και αυτό νέα διαρρύθμιση οργάνων.

Μηχανικά, η γεωμετρία της εμπρός ανάρτησης με τα διπλά ψαλίδια άλλαξε και μεγάλωσε το πίσω μετατρόχιο, πάντα φορώντας άκαμπτο άξονα στηριγμένο πάνω σε ημιελλειπτικά φύλλα σούστας με διαμήκεις βραχίονες και ράβδο Πανάρ. Επίσης το τιμόνι απέκτησε υδραυλική υποβοήθηση και οι τροχοί τέσσερα δισκόφρενα, μαζί με ελεγχόμενο πίσω διαφορικό για την έκδοση των 3,8 λίτρων.

Συνολικά κατασκευάστηκαν 83.976 αυτοκίνητα από τα οποία 25.173 ήταν 2,4, 28.666 με κινητήρα 3,4 λίτρων και έκπληξη ο μεγάλος κινητήρας των 3,8 λίτρων ήταν αυτός που πούλησε τα περισσότερα κομμάτια φτάνοντας τα 30.141. Πάντως σε αυτά τα νούμερα θα πρέπει να προσθέσετε ακόμα 7.246, με τον νέο κωδικό της σειρά 240 και 340.

Και μην σας αποπροσανατολίσουν οι φωτογραφίες. Το αυτοκίνητο κάθε άλλο παρά μεγάλο είναι αν μάλιστα το δείτε να κινείται ανάμεσα στα σύγχρονα… κουρσάκια, γιατί με μήκος 4,218 μ. μόνο σαν μεγάλο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πλέον.

 

Grace, pace and space

Με αυτές τις τρείς λέξεις ο Sir William Lyons περιέγραψε της Mk2 κατά την παρουσίαση του αυτοκινήτου. Χάρη, ταχύτητα και χώροι, δεν θα μπορούσε να ήταν περισσότερο περιγραφικός, αν λάβουμε υπόψη μας ότι χρησιμοποίησε μόλις τέσσερις λέξεις!

Θα μπορούσαμε και εμείς να σταματήσουμε εδώ, γιατί ουσιαστικά δεν έχουμε τίποτα να προσθέσουμε, όμως δεν μπορούμε, γιατί το αυτοκίνητο αυτό καταφέρνει να εισχωρεί σε όλες σου τις αισθήσεις.

Πρώτα από όλα η όραση. Είναι οι καμπύλες του που σταματούν λίγο πριν την υπερβολή και η μάσκα με τις χρωμιωμένες εισαγωγές, οι οποίες  σίγουρα είναι ότι πιο αρρενωπό έχετε δει, χωρίς όμως ποτέ να ξεπερνά τα όρια του βάρβαρου. Είναι η ισορροπία μέσα από την ανισότητα, το απόλυτο θηλυκό και απόλυτο αρσενικό στο ίδιο σώμα.

Μετά είναι η όσφρηση. Και μπορεί η μυρωδιά του πραγματικού ξύλου και του πραγματικού δέρματος να έχουν σβήσει με τα χρόνια, αλλά πλησιάστε στο κάθισμα και θα το αισθανθείτε να αναπνέει. Πλησιάστε στο ξύλο και θα έχει μια ιστορία να σας πει. Τα όργανα και οι διακόπτες στη σειρά, το τιμόνι σχεδόν κάθετο και το χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων να πιέζει οδηγό και συνοδηγό. Όσο για τους χώρους τέσσερα άτομα θα χωρέσουν άνετα.

Και τέλος είναι η ακοή. Το αυτοκίνητο φορούσε τον μικρό κινητήρα των 2,4 λίτρων και των 120 ίππων, που μπορεί να μην ακούγονται πολλοί, αλλά η καρότσα που ζυγίζει λιγότερα από τα 1.500 κιλά, τα αφήνει να απλώσουν. Χαμηλά ο κινητήρας ακούγεται υποτονικός και εκτός ρυθμού, αλλά όσοι υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο καλύτερος από τους εξακύλινδρους δεν έχουν άδικο. Υπάρχει μια επιφανειακή μαλθακότητα, λες και βαριέται να κινηθεί, αλλά αυτό είναι κάτι μόνο επιφανειακό, γιατί από κάτω κρύβεται η μεγάλη γάτα, που μπορεί να ρωθωνίζει, αλλά τα νύχια της είναι πάντα έτοιμα μα βγουν από τις θήκες τους. Πιέστε την… ευτυχία και ένα άλλος κινητήρας έρχεται στη ζωή, γιατί το αυτοκίνητο μόνο έτσι αναδεικνύει την πραγματική του προσωπικότητα, αυτή του σπορ-αστού! Μόνο έτσι μπορεί να δείξει γιατί έγραψε την δικιά του ιστορία έξω, αλλά και μέσα στις πίστες. Εντάξει, το τιμόνι μπορεί να στερείται την άμεση αίσθηση που θα θέλαμε και τα φρένα κάποια στιγμή να τελειώνουν, όμως αυτά έγιναν σε σημερινές συνθήκες και συγκρινόμενο με σημερινά αυτοκίνητα. Κάτι που από μόνο του είναι άθλος!

Ας μην ξεχνάμε ότι είναι υλικό αυτοκρατορίας.