12ο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις με Austin Healey

Όταν πληρώσαμε πριν από 2 μήνες στην ΕΛΠΑ το παράβολο των 420 ευρώ η αίσθηση που μας άφησε ήταν αλμυρή. Τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε το ποσό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο πόσο μάλλον για ένα χόμπι που στα μάτια του περισσότερου κόσμου φαντάζει πολυτέλεια. Στον καιρό που μεσολάβησε μέχρι την εκκίνηση, πρόλαβε να ακυρωθεί η κατηγορία sporting και να υπάρξει μία ατελείωτη παραφιλολογία περί ακύρωσης και του regularity.

Όλα τα παραπάνω μονομιάς ξεχάστηκαν το ζεστό απόγευμα της Τετάρτης που πληρώματα και αυτοκίνητα, μαζί με πολυάριθμους θεατές συγκεντρώθηκαν υπό την σκέπη της Ακρόπολης στο γνωστό χώρο εκκίνησης. Όλες οι αισθήσεις διεγέρθηκαν μονομιάς από τη μυρωδιά της βενζίνης και των αφιλτράριστων καυσαερίων, το άγγιγμα των παλαιωμένων δερμάτων και τη γυαλάδα με την πατίνα των γεμάτων καμπύλες αυτοκινήτων. Η εκκίνηση δόθηκε και ξεκινήσαμε για το -παραδοσιακό πλέον- κουστουμαρισμένο από τη δουλειά καλιμπράρισμα στη Βαρυμπόμπη. Αργά το βράδυ επιστροφή και ολιγόωρη ξεκούραση για την μεγάλη πρώτη ημέρα.

Το πρωί της Πέμπτης και ενώ η πλειονότητα του κόσμου πήγαινε στη δουλειά του, κάποιοι τυχεροί βρισκόντουσαν στα παρκινγκ του ΟΑΚΑ συνοδεία καφέ και κουβεντούλας. Η αρχική περσινή σκέψη να ονομάσουμε την συμμετοχή μας “Delaney’s” (προς τιμή του Steve McQueen στην ταινία LeMans) βρήκε ανέλπιστη αποδοχή και από μερικά ακόμα πληρώματα και έτσι δημιουργήθηκε μία άτυπη ομάδα αποτελούμενη από δύο ακόμα πανέμορφες ώριμες κυρίες του παρελθόντος. Μία rosso corsa Alfa Romeo GTV 2000 και μία burgundy Jaguar E-Type, ετών 42 και 48 αντίστοιχα συμπλήρωσαν την τριάδα με το δικό μας μαύρο Austin Healey 3000.

Ξεκινήσαμε για τις γνωστές πρώτες ειδικές πέριξ της Πάρνηθας.  Πανέμορφες ειδικές σε Δεκέλεια, Τανάγρα για να συνεχίσουμε μετά προς Καπαρέλλι,  Ξηρονομή, Θίσβη, Κυριάκι, Αντίκυρα και να καταλήξουμε απόγευμα στην Ιτέα. Εκεί τα αυτοκίνητα παρατάχθηκαν στη μεγάλη αποβάθρα της Ιτέας υπό καθεστώς parc ferme όπου παρέμειναν όλο το βράδυ να συμπληρώνουν το ειδυλλιακό τοπίο, με τη θάλασσα να θυμίζει λίμνη λόγω άπνοιας. Μετά από τον απαραίτητο ανεφοδιασμό των πληρωμάτων σε αλκοόλ κοιμηθήκαμε για την επόμενη μέρα.

Ο καιρός είχε την Παρασκευή περίεργες διαθέσεις. Σύννεφα είχαν κάνει αισθητή την παρουσία τους και οι πρώτες ψιχάλες δεν άργησαν να πέσουν (στα κεφάλια μας, μιας και για ακόμα ένα ράλλυ αποφασίσαμε να μην κλείσουμε την κουκούλα). Τις διαδρομές σε Βουνιχώρα, Αγία Ευθυμία, Πεντεόρια, Αμυγδαλιά κάλλιστα θα μπορούσε να τις περιγράψει ο Αλέξης Κωστάλας με τα τόσα «τριπλά άξελ» που έγιναν με το αυτοκίνητο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που εντός ειδικής περάσαμε τη χρονομέτρηση με τα «τέσσερα» ενώ ο χρονομέτρης έμεινε να μας κοιτά τόσο σαστισμένος όσο και τρομαγμένος. Η διαδρομή γύρω από το Μόρνο ήταν μαγευτική και άξια ξεχωριστής αναφοράς. Επιστροφή στην Ιτέα και εκ νέου άκρατη κατανάλωση αλκοόλ, αυτή τη φορά συνοδεία προβατίνας και κοντοσουβλίου πλαισιωμένων από διαφόρων ειδών ορεκτικά.

Το Σάββατο ξυπνήσαμε με χαρακτηριστική δυσκολία αποτέλεσμα της βραδινής κραιπάλης. Αφού αποχαιρετήσαμε την εξαιρετικά φιλόξενη Ιτέα κατευθυνθήκαμε προς Παρνασσό. Εκ νέου εναλλαγές μεταξύ ειδικών και απλών διαδρομών και επιστροφή προς Αθήνα μέσω Εθνικής Οδού. Ο Τερματισμός έλαβε χώρα στο γνωστό σημείο παρουσία πολλών τουριστών που εκείνη την ώρα απολάμβαναν τη απογευματινή τους βόλτα στην Αθήνα. Την επομένη μέρα πραγματοποιήθηκε η τελετή απονομής στο λόφο των Μουσών στου Φιλοπάππου με θέα την Ακρόπολη όπως στα Ράλλυ Ακρόπολις του παρελθόντος. Τα πληρώματα –ελληνικά και ξένα- έμειναν απόλυτα ικανοποιημένα από τον αγώνα και ανανέωσαν το ραντεβού για του χρόνου.

Στα αποτελέσματα δε θα αναφερθώ καθόλου γιατί σε σχέση με τη συνολική εικόνα του αγώνα έχουν ελάχιστη σημασία. Σε τέτοιες οργανώσεις χαίρεσαι πραγματικά να συμμετέχεις δίπλα σε πραγματικούς  ladies και gentlemen. Οι αγώνες regularity μπορεί να μην έχουν την αίγλη του sporting αλλά αποτελούν ίσως την καλύτερη απάντηση στην παρούσα κρίση απαιτώντας πολύ λιγότερα χρήματα. Επίσης διεξάγονται σε εξαιρετικό κλίμα μεταξύ των αγωνιζομένων και υπάρχει και το πλεονέκτημα πως με τις (σχετικά) χαμηλές ταχύτητες μπορείς να ρίξεις και μια ματιά στα μαγευτικά τοπία που επισκέπτεσαι…

Προς το παρόν επιστροφή στην πραγματικότητα της Αθήνας και αναμονή μέχρι το επόμενο Ράλλυ…