TEST Alfa Romeo Giulietta 1,4 Multiair Distinctive TCT

γλυκά

• Σχεδίαση
• Ποιότητα υλικών
• Αίσθηση για τον οδηγό
• Οδική συμπεριφορά
• Επιδόσεις

Όταν οδηγήσαμε τη Giulietta για πρώτη φορά δεν μπορέσαμε να κρύψουμε τον θαυμασμό μας. Όχι γιατί η Alfa Romeo έγραψε το βιβλίο της αυτοκίνησης από την αρχή, όπως είχε κάνει πολλές φορές μέχρι σήμερα παρουσιάζοντας αυτοκίνητα σταθμούς, αλλά γιατί κατάφερε να παρουσιάσει ένα απόλυτα ανταγωνιστικό τετράτροχο σε μια πολύ ανταγωνιστική κατηγορία όπου πέφτουν κεφάλια! Είναι ένα κλασικό παράδειγμα επιτυχημένης επιστροφής!

Σχεδίαση

ξινά

• Χώροι για τους πίσω επιβάτες
• Τιμόνι που δεν «κόβει» στις επιτόπιες μανούβρες

απόψεις

Δεν υπάρχουν πλέον αυτοκίνητα που τα ερωτεύεσαι, όμως κάθε κανόνας δικαιώνεται μέσα από τις εξαιρέσεις του.

Κώστας Λούβαρης

Η Giulietta πρώτα από όλα σε κερδίζει με την εμφάνισή της, ή καλύτερα με τον συνδυασμό των σχεδιαστικών της επιλογών, ή ακόμα καλύτερα με τον τρόπο που ακροβατεί ανάμεσα σε κλασικές ιταλικές φόρμες, στην αισθητική που επιβάλει η ιστορία της Alfa Romeo, αλλά και τις «τσαχπινιές» στις οποίες οι Ιταλοί είναι… μανούλες. Πρώτα από όλα είναι η μάσκα εμπρός, η οποία περισσότερο ορίζεται από τα παραδοσιακά στοιχεία της Alfa Romeo όπως είναι η κάθετη εισαγωγή και τα οριζόντια «μουστάκια», πέραν των οποίων δεν υπάρχει οποιοδήποτε άλλο διακοσμητικό στοιχείο. Όμως εδώ που τα λέμε δεν απαιτούνται άλλα στοιχεία. Αυτά φτάνουν, άλλωστε το λευκό χρώμα του αυτοκινήτου τα «έβγαζε» προς τα έξω ακόμα περισσότερο. Το πλάι τονίζουν και σπάνε τις επιφάνειες οι δύο γραμμώσεις, ενώ πάντα σε μπερδεύει για το που βρίσκεται το χερούλι από τις πίσω πόρτες, το οποίο είναι κρυμμένο στο πλαίσιο από το πίσω παράθυρο! Έτσι φτάνουμε στο πιο σημαντικό αισθητικό σημείο του αυτοκινήτου που είναι τα οπίσθιά του, γιατί χάρη στα εντυπωσιακά του φώτα ανανεώνει και ξεφεύγει από την πεπατημένη, ενώ ταυτόχρονα χαρακτηρίζει το αυτοκίνητο με το φωτεινό σχήμα που εκπέμπει. Είπαμε, Ιταλοί είναι αυτοί!

Εσωτερικά πάλι δεν θα σας απογοητεύσει, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει η γνωστή «πλαστικίλα»  των ιαπωνο-κορεατών, αλλά και γιατί απεχθάνεται το «πολιτικά ορθό» των Τευτόνων! Οι Ιταλοί εδώ ξαναγράφουν το βιβλίο και τους ακολουθούμε με πολύ χαρά στα μονοπάτια που επιλέγουν. Η σχεδίαση του εσωτερικού δεν είναι εύκολη, όμως σε κερδίζει με τα ενδιαφέροντα στοιχεία της και τα καλά υλικά με τα οποία είναι κατασκευασμένη. Δεν θα το χαρακτηρίζαμε σαν «απλό», αλλά όμως είναι ισορροπημένο και διαφορετικό με κλασικά, αλλά και νέα στοιχεία που το ξεχωρίζουν. Πάνω από όλα όμως το αναβαθμίζουν αισθητικά και ποιοτικά. Και αυτό το τελευταίο το «ποιοτικά» παρακαλούμε να το σημειώσετε, γιατί τα υλικά αναδεικνύονται μέσα από τη σχεδίαση.

Σε θέματα χώρων τέλος η Giulietta δεν είναι η πλουσιότερη, ειδικά για τα πόδια των πίσω, για να μιλήσουμε για πιο πρακτικά θέματα, αλλά τουλάχιστον ο χώρος των αποσκευών είναι αξιοπρεπής.

Τεχνολογία

Το δεύτερο στοιχείο που μας εντυπωσίασε ήταν οι τεχνολογικές επιλογές της Alfa Romeo οι οποίες αρχίζουν από όλα όσα δεν φαίνονται. Πρώτα από όλα οι αναρτήσεις που αποτελούνται από MacPherson εμπρός και πολλαπλών συνδέσμων πίσω, με δύο εγκάρσιους και ένα διαμήκη βραχίονα. Καλά ρυθμισμένη, όπως μας αρέσει, προς το σκληρό δηλαδή, αν και αυτό ρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν βοηθάει στους ελληνικούς δρόμους, ειδικά όταν τα ελαστικά διαθέτουν χαμηλό προφίλ. Τέλος πάντων, το συγχωρούμε γιατί η συμπεριφορά του μόνο ως δυναμική μπορεί να χαρακτηριστεί μεταφέροντας πολύ πληροφορία στα χέρια του οδηγού, ενώ πάντα παραμένει ζωντανό και παιχνιδιάρικο. Από τα λίγα «συμμετοχικά» αυτοκίνητα που έχουν παραμείνει σε αυτό τον κόσμο. Η Giulietta υπόσχεται να κρατά τις γραμμές της και με λίγο… παίξιμο στο τιμόνι μπορεί να την μαζεύει, χάρη στην ενδοτικότητα των σημείων στήριξης της πίσω ανάρτησης, τα οποία προσφέρουν στοιχεία παθητικής τετραδιεύθυνσης.

O κινητήρας έχει ένα χαρακτηριστικό γουργούρισμα και αποδίδει 170 ίππους που θα σας ανταμείψουν με το παραπάνω χάρη στη ζωντάνια τους αφού δεν χρειάζεται να τον λειτουργείτε κοντά στο κόκκινο, με τη ροπή να εκτοξεύεται από τις 3.000 σ.α.λ. Αυτά πάντα χάρη σε υπερσυμπιεστή ο οποίος φροντίζει να κάνει όσο γίνεται πιο διακριτική την εμπλοκή του. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύνολο που δεν φοβάται τους δρόμους με στροφές και σίγουρα θα προσπεράσει θεληματικά, δίνοντας αυτοπεποίθηση στον οδηγό του ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, με τα φρένα να στέκονται και αυτά στο επίπεδο των επιδόσεων.

Τέλος να προσθέσουμε και το σημείο που διαφοροποιεί το αυτοκίνητο της δοκιμής μας από τις μέχρι τώρα επαφές μας και αυτό δεν είναι άλλο από το κιβώτιο TCT. Με τους συνηθισμένους πια μοχλούς πίσω από το τιμόνι και που του δίνουν άλλο αέρα στη κίνηση, ενώ πάντα μπορεί να λειτουργεί και σε αυτόματη επιλογή που και αυτό στις μέρες μας είναι μια αναγκαία πολυτέλεια. Οι αλλαγές πάνω-κάτω είναι γρήγορες και θετικές και μπορούν να αλλάξουν όλη τη διάθεση του οδηγού μέσα και έξω από τη πόλη, από το πολύ relax μέχρι το πολύ fast!

Ναι, η Giulietta είναι τώρα πιο ώριμη παρά ποτέ!

 

συμπέρασμα

Το αυτοκίνητο το ξέραμε, τώρα όμως μας φάνηκε πολύ πιο ώριμο και πολύ πιο ανταγωνιστικό. Ίσως τελικά η Giulietta να ήταν ένα ακόμα καλύτερο αυτοκίνητο από αυτό που αρχικά μας άφησε να πιστεύουμε.