ΔΟΚΙΜΗ: Mini Cooper 5d

με μια ματιά

Η τρίτη γενιά του χάτσμπακ Mini έχει πλέον την τύχη να διατίθεται και με 5θυρο αμάξωμα για να ικανοποιήσει εκείνους που θέλουν τον ερωτεύσιμο χαρακτήρα του Mini αλλά και αποδεκτούς χώρους και πρακτικότητα.

με τη ματιά του Κώστα Λούβαρη

Μου άρεσε και με… έφτιαξε! Όπως και να το κάνουμε, πάντα τρέφω αγάπη για το ξεχωριστό! 

γλυκά

• Νεανικό και δυναμικό
• Κινητήρας
• Κράτημα
• Κιβώτιο
• Αποδεκτοί χώροι
• Σχεδίαση
• Φρένα

ξινά

• Η τιμή είναι τσιμπημένη
• Η κατανάλωση το ίδιο

Ποτέ δε φανταζόμασταν ότι θα γράφαμε δοκιμή για πεντάθυρο Mini! Ποτέ δεν είχαμε φανταστεί ότι το πρότυπο του niche αυτοκινήτου πόλης και η εικόνα μιας ολόκληρης γενιάς θα είχε πέντε πόρτες. Όμως «ανάγκα» όλοι πείθονται.

Να βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους, τονίζοντας ότι η Mini δεν έχει πλέον ένα μόνο μοντέλο, αλλά ένα ολόκληρο «μπουκέτο» διαφορετικών αυτοκινήτων και όλα μάλιστα niche. Την αρχή έκανε εκείνο το «αναγεννημένο» του 2001, το οποίο εξελίχθηκε μετά την απόκτηση του ονόματος της Mini από την BMW το 1994.

Μάλιστα πρέπει να πούμε ότι είναι μακράν η πιο επιτυχημένη προσπάθεια από το trend της μετεμψύχωσης που είχε πλήξει τότε την αυτοκινητοβιομηχανία. Και την επιτυχία αυτή τη σημείωσε όχι μόνο γιατί ήταν σχεδιαστικά πετυχημένο χάρη στο DNA Mini, αλλά και γιατί ήταν κι εξαιρετικό αυτοκίνητο σε ό,τι είχε να κάνει με τη συμπεριφορά του στο δρόμο.

Από τότε κύλησε πολύ νερό κάτω από τη γέφυρα και σήμερα όχι μόνο βρισκόμαστε πάνω σε μια καθόλα ενδιαφέρουσα πυραμίδα μοντέλων Mini, αλλά και στη τρίτη μετεμψύχωση της χάτσμπακ έκδοσης.

 

 

Γιατί όχι;

Νέα σχεδίαση (που βέβαια ακολουθεί την πολιτική Mini), νέοι κινητήρες και στη συγκεκριμένη έκδοση περισσότεροι χώροι. Περισσότεροι χώροι; Ναι, ήταν απαραίτητο, αφού τα πόδια των πίσω επιβατών πέρναγαν δύσκολες στιγμές. Και πέντε πόρτες όμως; Γιατί όχι…

Τα πάντα είναι νέα λοιπόν για το Mini με κωδική ονομασία F55 και πρώτα από όλα η ευρυχωρία που προσφέρει. Με το μεταξόνιο να έχει μεγαλώσει στα 2.562 mm, το μήκος έχει φτάσει με τη σειρά του στα 3.987 mm. Ανοίγοντας παρένθεση, να αναφέρουμε ότι η τρίθυρη έκδοση έχει μήκος στα 3.821 mm με μεταξόνιο 2.495 mm. Για να έχετε μια τάξη μεγέθους, το Countryman έχει μεταξόνιο 2.595 mm και μήκος 4.092 μμ. Να πούμε πάντως ότι παρά την αισθητή αυτή αύξηση, εξακολουθεί να είναι κόμπακτ όμως πλέον μπορεί να παίξει το ρόλο του μοναδικού οικογενειακού αυτοκινήτου. Τέσσερα άτομα θα χωρέσουν μαζί με τις αποσκευές τους, διατηρώντας πάντα το χαμηλό προφίλ και την αίσθηση «πολεμίστρας» που σου δίνει το εμπρός παρμπρίζ που βρίσκεται αρκετά μακριά σου και σχεδόν κάθετο.

 

Κάτι παλιό, πολλά νέα!

Η σχεδίαση έχει κάνει βήματα εξέλιξης, αλλά όχι πολλά και υπό κάποιες γωνίες δύσκολα αναγνωρίσιμα. Το Mini πάντως παραμένει πάντα διαφορετικό και ξεχωριστό, με ρετρό πινελιές. Τα φανάρια έχουν μεγαλώσει αλλά η όλη εικόνα και οι αναλογίες έχουν παραμείνει, παρά τις πέντε πόρτες. Τα ίδια λίγο-πολύ ισχύουν και για το εσωτερικό με τον πίνακα οργάνων να βρίσκεται πλέον επάνω στο τιμόνι. Οι on-off διακόπτες παραμένουν και η σπορ αίσθηση είναι εκεί.

Τα μηχανικά μέρη είναι και αυτά αναβαθμισμένα και μπορεί οι αναρτήσεις να ακολουθούν το γνωστό δρόμο των γονάτων ΜακΦέρσον εμπρός και των πολλαπλών συνδέσμων πίσω, αλλά ο κινητήρας των 1,5 λίτρων είναι τρικύλινδρος (με τον χαρακτηριστικό ήχο που ακολουθεί αυτό τον αριθμό), που με υπερσυμπιεστή Twin Scroll καταφέρνει να αποδίδει 136 ίππους στις 4.500 rpm. Το βασικό πλεονέκτημά του πάντως είναι η ροπή που εμφανίζεται στις μόλις 1.250 rpm. Το αποτέλεσμα είναι να μπορείς να κινηθείς και με πολύ χαμηλές στροφές, αλλά να έχεις πάντα θετική επιτάχυνση όταν το ζητήσεις.

Όπως και να το κάνουμε όμως, το δυνατό σημείο του νέου Mini (όπως άλλωστε και κάθε Mini) είναι η οδική του συμπεριφορά που (για να επαναλάβουμε το κλισέ που ακολουθεί κάθε δοκιμή του) θυμίζει go-kart. Κι αυτό παρά το αυξημένο μεταξόνιο που του δίνει μια βραδύτητα στις αντιδράσεις, η οποία τις περισσότερες φορές είναι καλοδεχούμενη. Να σας το πούμε απλά, μετά από λίγα χιλιόμετρα ξεχνάς ότι έχεις να κάνεις με ένα μακρύτερο Mini. Έχει και πάλι χαμηλό κέντρο βάρους και σημείο περιστροφής κοντά στο κέντρο της καρότσας, γι’ αυτό και αρνείται να ακολουθήσει διαφορετική τροχιά από αυτή που έχει χαράξει ο οδηγός με το γεμάτο αίσθηση τιμόνι. Το εξάρι κιβώτιο κρατάει τον κινητήρα στις μεσαίες στροφές, όπου αισθάνεται καλύτερα (ως τρικύλινδρος, με ελαφρώς τραχιά αίσθηση) και μπορεί να κινηθεί σαφώς περισσότερο από σβέλτα, αξιοποιώντας την προσαρμογή στις απαιτήσεις ισχύος που προσφέρει η τουρμπίνα.

Σαφώς βελτιωμένο είναι το νέο Mini και στην άνεση. Και πάλι η ανάρτηση ταλαιπωρείται από την κακή ελληνική άσφαλτο και τα κάθετα κοψίματά της να περνούν στον επιβάτη, όμως σημαντικά λιγότερα από ό,τι στο παρελθόν. Η ρύθμιση πάντως παραμένει σφιχτή και η διαδρομή της μικρή, αφού δυστυχώς, δεν μπορούμε να έχουμε και ενθουσιώδη οδική συμπεριφορά και άνεση.

 

Κερδίσαμε ή χάσαμε;

Το 5θυρο Mini σίγουρα δεν έχασε τίποτα σε σύγκριση με το 3θυρο αδερφάκι του. Εάν σου χρειάζονται οι δύο παραπάνω πόρτες, είναι μια σημαντικά καλύτερη –σε χώρους και πρακτικότητα- εκδοχή της γνωστής και πολύ πετυχημένης ιδέας.

συμπέρασμα

Τελικά είναι αλήθεια ότι γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος. Το Mini Cooper τα έχει πλέον όλα στην 5θυρη έκδοσή του. Επιδόσεις, ποιότητα, ακόμα και χώρους πακέτο με πρακτικότητα. Αρκεί να μπορείς να το αποκτήσεις.