Honda e: Μαθημένα τα βουνά από Honda

Φτιαγμένο για αστικό lifestyle το Honda e ψάχνει τις ρίζες του στην άκρη της πόλης, αναζητώντας μια εμπειρία που συνήθιζαν οι φωνακλάδες προγονοί του. Τότε που οι VTEC βενζινοκινητήρες στροφάριζαν σε δυσθεώρητα για αυτοκίνητα παραγωγής όρια και μόνο μοτοσυκλέτες μπορούσαν να ανταγωνιστούν την ευστροφία των αυτοκινήτων της Honda. Άλλωστε η τεχνογνωσία VTEC υιοθετήθηκε από τα μοτοσυκλετιστικά κιτάπια της εταιρείας.
Όσο εύκολα λοιπόν αναζητούσαν τις 8άρες για να προσφέρουν ήχο και αποτέλεσμα, άλλο τόσο κατάφερναν να διατηρούν ένα οικονομικό προφίλ, έστω και αν αυτό ήταν διαθέσιμο στην κούφια αλλά φιλότιμα ελαστική περιοχή απόδοσης. Και βέβαια σε πείσμα αντιπάλων και εχθρών της θεωρίας Honda, που περίμεναν πότε θα γεμίσει το ζεμπίλι ιαπωνικό μέταλλο, οι VTEC άφηναν το ρελαντί για τα κόκκινα υψίπεδα με την ίδια πιστότητα ξανά και ξανά. Μηχανολογική ακρίβεια σε ατμοσφαιρική μορφή που όμοια της δύσκολα θα ξανάρθει. Έδωσε τη δυνατότητα σε κάθε μορφής κανίβαλο της ασφάλτου να απολαμβάνει το ουρλιαχτό του κινητήρα εσωτερικής καύσης στα όρια του ώστε να πάρει το μέγιστο και να αντιλαλούν οι πλαγιές σε κάθε πέρασμά τους.  

 

Δεν αντιλαλούνε τα βουνά…

Ο κόσμος βέβαια αλλάζει, τα βουνά αν δεν καούν παραμένουν ακλόνητα και η γοητεία της Πάρνηθας που δοκιμάζεται κάθε θερινή περίοδο είναι στα πόδια μας, ακόμα και για ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο με περιορισμένη αυτονομία.

Η Πάρνηθα επίσης εκτός από Εθνικός Δρυμός διαθέτει και μια ιστορική ανάβαση, όπου κάποτε ήταν ενεργή στο εθνικό αγωνιστικό καλεντάρι και για ένα σύντομο φεγγάρι προσμετρούσε και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αναβάσεων. Αυτό έως τις παρυφές της δεκαετίας του ΄70, όπου και επισήμως η Πάρνηθα βγήκε εκτός πρωταθλήματος. Το γεγονός αυτό μπορεί να μην έχει καμιά σημασία σήμερα που η τάση του motorsport φθίνει ή περνάει την κρίση της. Σήμερα στην εν λόγω διαδρομή θα συναντήσεις ποδηλάτες που τα βάζουν με τον προσωπικό τους στόχο ή το χρονόμετρο, στρατεύσιμους που ανεβοκατεβαίνουν στην μονάδα τους, τζογαδόρους του Mont Parness, σκόρπιους φυσιολάτρες και περιστασιακά δημοσιογράφους ειδικού τύπου, καλή ώρα, για καμιά ξεχωριστή εικόνα στις φωτογραφικές κάρτες.  

Για το Honda e η σχεδιαστική απλότητα είναι μέρος της Ιαπωνικής κουλτούρας, όπως φυσικά και η εμμονή σε τελειότητα και τεχνολογίες που θέλει να εξωτερικεύσει με τον ομολογουμένως κομψό τρόπο του. Εφικτό το καθαρό αποτύπωμα στον πλανήτη με το ηλεκτρομοτέρ σε εκδόσεις 136 και 154 ίππων στην περίπτωση του μπλε αυτοκινήτου που οδηγούμε. Εφικτές και οι επιδόσεις, όπως και τα 200 km αυτονομίας αν φυσικά δεν κυνηγάς το απόλυτο με το πόδι βαθιά και με διάρκεια στο πάτωμα. Και βέβαια διαθέτει το γευστικό κερασάκι για να παραπλανήσει την οδηγική ευτυχία. Πίσω κίνηση και κατανομή βάρους ζυγισμένη στο 50:50. Ήδη κλείνω τα μάτια και φαντασιώνομαι S2000!

Δείτε ακόμη: Honda Electrification: Το όραμα για ένα πιο πράσινο μέλλον!

Εντάξει, το e πρεσβεύει κάτι εντελώς διαφορετικό, εμφανώς με τη σκέψη στην οικολογική ταυτότητα, όμως θα χαμογελάς μαζί του ακόμα και αν δεν σου κάνει τα παραδοσιακά σπορ Honda χατήρια. Παρηγοριά η δυνατότητα να απενεργοποιήσεις τα ηλεκτρονικά και να νιώσεις την ουρά να συμμετέχει έστω και για λίγο. Αν πετύχεις μαλιστα γλιστερό, θα ζήσεις γωνίες ξαφνικές όπως και η τιμονιά διόρθωσης που αναζητά για να μην ζητήσει άμεση επιστράτευση των ηλεκτρονικών. Πάντως η συμπεριφορά του είναι ευχάριστη και δίνει μια ιδιαίτερα στιβαρή αίσθηση. Η ανάρτηση ανταποκρίνεται ποιοτικά, δεν γέρνει αισθητά και διακρίνεται για την πολιτισμένη λειτουργία της και τον τρόπο που διαχειρίζεται τις ανωμαλίες του οδοστρώματος.



Συνολικά το ηλεκτρικό Honda δείχνει να έχει υψηλό περιθώριο πρόσφυσης με τα ηλεκτρονικά να επεμβαίνουν σπάνια και διακριτικά, ενώ επιταχύνει άμεσα όταν του το ζητήσεις. Παράλληλα εμφανίζεται αθόρυβο και ποιοτικό σε κύλιση, ώστε να νιώθεις απαίδευτος στις καθημερινές σου μετακινήσεις. Ακόμα και τα παραπάνω από 1.500 κιλά του δεν γίνονται αισθητά, όντας σωστά κατανεμημένα και η συνολική του ευελιξία, με μια πρόθεση να ικανοποιήσει τις βασικές σπορ ανάγκες του οδηγού του, το κάνει ευχάριστο και ουσιαστικό.   

Ο ηλεκτροκινητήρας είναι τοποθετημένος πίσω και χαμηλά και η μετάδοση της κίνησης γίνεται φυσικά από τους πίσω τροχούς. Περιτριγυρισμένο από γόνατα McPherson που πατάνε σε τροχούς 17’’ (Michelin Pilot Sport 4) και εξοπλισμένο με το γρήγορο σύστημα διεύθυνσης μεταβλητής υποβοήθησης (Variable Gear Ratio), το Honda e δείχνει έτοιμο, στιβαρό και καλοστημένο στην αποστολή του. Θα του βγάλεις και το καπέλο στις αναστροφές, όπου περιορίζει τις μανούβρες και διευκολύνει τη ζωή.
Ο μοντέρνος τρόπος κινητικότητας, εκπροσωπείται από αμεσότητα ροπής με το καλημέρα και ευκολία χρήσης. Δυο mode (Normal, Sport) φροντίζουν για τον τρόπο απόδοσης και την διαχείριση της ενέργειας, με το σύστημα Single Pedal Control να σου επιτρέπει να επιταχύνεις και να επιβραδύνεις το αυτοκίνητο χρησιμοποιώντας μόνο το δεξί πεντάλ. Επιπλέον, μπορείς να ρυθμίσεις την ισχύ πέδησης σε τρία στάδια μέσω των paddles στο τιμόνι και όσο περισσότερη εμφανίζεται η επιβράδυνση τόσο σε επιβραβεύει και με ανάκτηση ενέργειας. Βέβαια στις φουρκέτες σκαρφαλώνεις στο φρένο για έξτρα επιβραδυντικό αποτέλεσμα.

Με τους 154 ίππους μπορείς να τεντώνεις το δεξί σου πόδι και να βλέπεις τα πρώτα 100 km/h σε 8,3 sec, ενώ η τελική ταχύτητα που περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 145 km/h είναι θέμα χρόνου να επιτευχθεί ακόμα και στα λιγοστά απλωτά κομμάτια της ανάβασης. Με το πόδι στη μοκέτα όμως, θέμα χρόνου είναι και η αποφόρτιση της μικρής μπαταρίας. Αν βλέπεις στο digital panel πληροφορίων ότι με την οδήγησή σου καταναλώνεις 25 με 26 kWh/100 km, μην περιμένεις κάτι παραπάνω από 120 με 130 km αυτονομίας.
Αν πάλι ανεβαίνεις την Πάρνηθα με τάση να εξαντλήσεις τη χωρητικότητα των μπαταριών, θα πέσεις και κάτω από τα 100 km αυτονομίας. Στην ανηφόρα το πεντάλ της ενέργειας καταδυναστεύει την ανάκτηση, οπότε η ελπίδα της επιστρεφόμενης ενέργειας θα έρθει με την κατηφόρα. Ευτυχώς για το Honda e η μικρή χωρητικότητα της μπαταρίας έχει και τα καλά της όμως κερδίζοντας πόντους στην ταχύτητα που αναπληρώνει ενέργεια όταν βρει πρίζα φόρτισης. Οι χρόνοι ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο του φορτιστή που θα χρησιμοποιηθεί, με τη γρηγορότερη φόρτιση έως το 80% να υλοποιείται σε 31 λεπτά με έναν φορτιστή DC 50 kW. Και αν θες να ξαναπάς σύντομα στο βουνό, αυτόν θα αναζητήσεις.

 

Τότε και τώρα

Αν κάτσεις να συγκρίνεις, ένας θερμικός κινητήρας «βγάζει» πολύ περισσότερα για να περιγράψεις. Ακόμα και η αίσθηση λειτουργίας αλλάζει από μοτερ σε μοτερ. Από την εποχή των σκληροπυρηνικών VTEC που έπρεπε να μείνεις ψηλά για να είσαι στην καλή περιοχή τους, μέχρι την πρόσφατη που κέρδισαν τα οφέλη της γεμάτης από χαμηλά απόδοσης των turbo, οι περιγραφές κεντρίζουν το συναίσθημα για τον τρόπο απόδοσης. Ακοή, όσφρηση, όραση, αντανακλαστικά του χειριστή, όλα στα ντουζένια τους. Ήχος από το μοτερ, άρωμα λιπαντικών και καυσαερίων, βλέμμα στο στροφόμετρο και συναίσθηση στον τρόπο λειτουργίας, έπαιζαν το ρόλο τους τόσο για τη συμμετοχικότητα από πλευράς οδηγού όσο και για τη μαεστρία του να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του κάθε αυτοκινήτου.
Αντιθέτως σε ένα αμιγώς ηλεκτρικό πολλά από αυτά εχουν απλοποιηθεί. Ήχος, αρώματα και στροφόμετρα ανήκουν στην ιστορία, κιβώτια ταχυτήτων επίσης και ο τρόπος απόδοσης είναι κοινός σε όλα. Καλημέρα και η ροπή στα ταβάνια, μια μόνιμη επιτάχυνση που δύσκολα θα πετύχαινες ακόμα και με σπορ αυτοκίνητο. Σήμερα όλα έρχονται σιωπηλά, αποστειρωμένα, αποτελεσματικά αλλά και με ένα συνειδησιακό εξαγνισμό απέναντι σε οτιδήποτε ρυπογόνο.   

Και πάλι όμως μην ξεχνάμε ότι ζούμε αν όχι τα σπάργανα της ηλεκτροκίνησης, το δεύτερο βήμα της. Ήδη εχουν αρχίσει πολλά από αυτά να προσφέρουν τη χαμένη αίσθηση προς τον οδηγό και ο πρώτος αμιγώς ηλεκτρικός πρεσβευτής της Honda είναι ένα παράδειγμα ακόμα και αν δεν είναι πρωταρχικός του σκοπός.Το ιαπωνικό καλωσόρισμα και η διαχρονική επιμονή της Honda στην τελειότητα, αφήνει υποσχέσεις για ένα ακόμα πιο δυναμικό μέλλον που θα γοητεύει το είδος προς εξαφάνιση, τη χαρά δηλαδή του οδηγού.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΥΗ ΠΕΡΡΑΚΗ