Αναβάτης-συνεπιβάτης: Σχέση εμπιστοσύνης

Η ευθύνη μιας δεύτερης ανθρώπινης ζωής πάνω στη μοτοσυκλέτα είναι ανυπολόγιστη, όσο και αξία της. Ο οδηγός/αναβάτης έχει τον πρώτο λόγο σε ό,τι αφορά την ασφάλεια του οχήματος. Αυτόν άλλωστε βαραίνουν σύμφωνα με τον ΚΟΚ τα πρόστιμα για τυχόν παραβάσεις του συνεπιβάτη. Ο οδηγός οφείλει να διασφαλίζει ότι ο συνεπιβάτης του έχει όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό πριν ανέβει στη μοτοσυκλέτα ακόμη και για τη μικρότερη διαδρομή. Οφείλει επίσης να του υποδείξει τη σωστή συμπεριφορά, να διαχειριστεί τον πιθανό ενθουσιασμό του και κυρίως, να σεβαστεί απόλυτα το όποιο άγχος ή ανησυχία του.

Αφέσου

Στη μοτοσυκλέτα τα πράγματα με τον συνεπιβάτη είναι πολύ διαφορετικά από ό,τι στο αυτοκίνητο, όπου αρκεί απλά να μην κάθεσαι με τα πόδια στο ταμπλό και να φοράς τη ζώνη σου. Πέρα από τον ξεπερασμένο ΚΟΚ της χώρας μας, που περιορίζεται στην υποχρεωτική χρήση μόνο του κράνους και όχι όλου του απαραίτητου εξοπλισμού ή έστω του μπουφάν, ο συνεπιβάτης έχει ενεργό ρόλο όταν κάθεται πάνω στη σέλα. Το πιο δύσκολο και συνάμα σημαντικό βήμα είναι να αφεθεί και να εμπιστευτεί πλήρως τον αναβάτη. Πολλές φορές οι προσπεράσεις ή ακόμη και οι ελιγμοί, μπορεί να φανούν τρομακτικοί σε έναν άπειρο συνεπιβάτη κι ας είναι εξοπλισμένος σαν αστακός. Βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη στον αναβάτη και ο λόγος είναι πολύ απλός. Σε περίπτωση ενός απότομου ελιγμού, ο πίσω δεν πρέπει να κουνιέται καθόλου, διότι η όποια σπασμωδική κίνηση μπορεί να επηρεάσει την ισορροπία και κατά συνέπεια την πορεία της μοτοσυκλέτας.

Κρατήσου σωστά

Αφού έχουμε λύσει το θέμα της εμπιστοσύνης, το επόμενο σημαντικό πράγμα που οφείλει να ξέρει ο συνεπιβάτης είναι το από πού να κρατηθεί. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έχουν όλες οι μοτοσυκλέτες εργονομικές χειρολαβές, που προσφέρουν ένα σταθερό σημείο στήριξης. Σε αυτές τις περιπτώσεις το να πάρουμε αγκαλιά τον αναβάτη είτε πάνω από τους ώμους είτε γύρω από την κοιλιακή χώρα δεν εξυπηρετεί. Περιορίζει την άνεσή του, την ελευθερία κινήσεων, μπορεί ακόμη και να δυσκολεύει την αναπνοή του. Ο καταλληλότερος τρόπος να κρατηθεί ο συνεπιβάτης από τον αναβάτη είναι είτε από τις θηλιές του παντελονιού είτε από την ζώνη, καθώς είναι ένα από τα πιο σταθερά σημεία. Υπάρχουν επίσης και ειδικές εξαρτήσεις με χερούλια, που είναι εξίσου σταθερές και άνετες για τον συνεπιβάτη, αλλά δεν είναι πρακτικές για τον αναβάτη. Τα πόδια είναι ένα βασικότατο μέσο για να κρατηθεί σωστά ο συνεπιβάτης. Σφίγγοντας με αυτά τη λεκάνη του αναβάτη, όχι μόνο σταθεροποιείται αλλά παραμένει ακίνητος πάνω στη σέλα, ακόμη και σε ένα απότομο φρενάρισμα ή μια έντονη επιτάχυνση.

Ποιος ανεβαίνει;

Στην ελληνική πραγματικότητα εικόνες με παπιά να μεταφέρουν πολυμελείς οικογένειες αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητας. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο έχει μειωθεί κατά πολύ αλλά δεν έχει εξαλειφθεί. Παρά το γεγονός αυτό, η νομοθεσία αυτή καθ' αυτή επιτρέπει φυσικά την μεταφορά ατόμων, αρκεί όμως να πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Αρχικά, ο αριθμός των επιβατών να μην υπερβαίνει τον αριθμό που αναγράφεται στην άδεια του οχήματος. Και αυτός ο αριθμός σε μοτοσυκλέτες και scooter είναι δύο. Πάντα. Οδηγός και ένας ακόμη συνεπιβάτης. Ο,τιδήποτε άλλο από αυτό είναι εγκληματικό.

Η μεταφορά παιδιού σε μοτοσυκλέτα ηλικίας κάτω των πέντε ετών επιτρέπεται από το νόμο, αρκεί να υπάρχει ειδικό καθισματάκι που δένει πάνω στη σέλα. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι και διαστάσεις βάσει του βάρους, του ύψους και της ηλικίας του παιδιού. Επιβάλλεται να φορά κράνος.

Μετά τα πέντε έτη, το καθισματάκι καταργείται και η μόνη προϋπόθεση είναι η χρήση κράνους. Κάτι τέτοιο όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνο διότι ένα παιδί δεν μπορεί καλά-καλά να ανέβει μόνο του στη σέλα του συνεπιβάτη - θα χρειαστεί να σκαρφαλώσει. Πόσο μάλλον να φτάσει με τα πόδια του τα μαρσπιέ. Για να μην μιλήσουμε για τη δύναμη που χρειάζεται ώστε να κρατηθεί είτε από τον αναβάτη είτε από τις χειρολαβές. Ο νόμος σε αυτό το σημείο αφήνει κενά και μέχρι να αλλάξει, πράγμα που συζητιέται εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, η ευθύνη έγκειται στον γονιό. Η μεταφορά ενός παιδιού με μοτοσυκλέτα δεν πρέπει να γίνεται ελαφρά τη καρδία. Βασικές προϋποθέσεις δεν είναι μόνο να πατούν σταθερά τα πόδια στα μαρσπιέ ενώ κάθεται στη σέλα, ούτε το να έχει τη δύναμη να κρατηθεί από τον αναβάτη ή από τις χειρολαβές. Ούτε ο εξοπλισμός είναι αρκετός, ακόμη κι αν είναι πλήρης. Χρειάζεται και η ωριμότητα του παιδιού για να κατανοήσει πλήρως το ρόλο του ως συνεπιβάτης.